Er beweegt wat in psychologenland. Een wetsvoorstel rond de erkenning van het beroep is gestemd en dat heeft ook effecten in therapeutenland. Achter de schermen wordt er gelobbyd door de vertegenwoordigers van de verschillende stromingen. Wie mag therapie geven, wie mag zichzelf therapeut noemen en bij wie kan je dan genieten van terugbetaling door de mutualiteit. Ik probeer er met wat berusting naar te kijken.

Over chirurgen en beenhouwers.
In de pers verscheen een tijdje terug een artikel waarin de vergelijking werd gemaakt met beenhouwers en chirurgen. De schrijver in het artikel vergeleek psychologen met chirurgen en therapeuten met beenhouwers. Hij schreef iets in de trant van: je vraagt toch ook niet aan een beenhouwer om een operatie uit te voeren. En hoewel ik begrijp waar hij naartoe wil – de schrijver in kwestie is bezorgd om de kwaliteit van de hulpverlening – stootte het artikel me toch tegen de borst.

Passie voor het ambacht.
Dat mijn vader slager is zal er wel mee te maken hebben. Ik ben opgegroeid in een omgeving waar passie voor het ambacht, verfijnde vakkennis en vooral liefde voor de klanten centraal stond. Mijn ouders’ passie voor hun ambacht wordt te grabbel gegooid en dat kan ik eigenlijk niet waarderen.

Over garagisten en rij-instructeurs.
Ik gebruik liever de metafoor van de garagisten en rij-instructeurs. De psycholoog is dan de garagist. Hij heeft veel technische kennis, weet hoe ‘de auto’ in elkaar zit, weet waar de leidingen zitten en hoe ze moeten werken. De rij-instructeur kan met ‘de auto’ rijden, hij heeft veel praktische kennis, kent de regels in het verkeer en heeft het talent om anderen te leren rijden. Waarbij niemand zegt dat een rij-instructeur geen goede garagist kan zijn en vice versa.

Leren navigeren in het moeras van de ziel.
Ik ben in deze metafoor geen garagist. Ik ben de rij-instructeur. Maar in tegenstelling tot de échte rij-instructeur – als je geleerd hebt hoe je met 1 auto moet rijden, kan je zo goed als met alle auto’s rijden – is elke cliënt uniek. Het is net mijn vaardigheid om, samen met mijn cliënt, te leren navigeren in het moeras van zijn ziel – zijn gedachten, zijn gevoelens, zijn gedrag.

En ook ik doe dit met passie voor mijn ambacht, verfijnde vakkennis en vooral, liefde voor mijn cliënten.

Interessant artikel? Deel het met je vrienden!