Mijn collega-therapeute/vriendin Inneke is ook aan een blog begonnen. Ze schreef deze week een kritisch artikel over ‘Hou me vast’ en Sue Johnson. Ik kan Sue Johnson wel waarderen. Maar Inneke bedenkt kritisch dat er weinig aandacht is voor seks in de relatietherapie-boeken die nu op de markt zijn.

De prins op het witte paard.
Dat er veel aandacht is voor relaties vind ik goed. De ‘ik ontmoet de prins(es) op het witte paard en we leven nog lang en gelukkig’-mythe is doorbroken. Relaties vragen inzet en dat wordt meer en meer als ‘normaal’ beschouwd. Maar ontstaat er nu een andere mythe?

Als de relatie goed zit, is de seks goed.
De boeken staan vol met tips over hoe je verbinding kan zoeken en hoe je met elkaar kan communiceren. Waar je moet op letten in crisis momenten en hoe je elkaar kan waarderen. En het lijkt wel alsof het logische gevolg is dat er, als er emotionele intimiteit is er ook fysieke intimiteit is. Alleen stel ik mezelf de vraag of dat wel zo is.

Seks in alle vormen, maten en kleuren.
Ik ben nogal een vrije denker als het op seks aan komt. Ik vind dat alles moet kunnen op voorwaarde dat alle betrokkenen bewust instemmen en ook op elk moment ‘stop’ kunnen zeggen. Alleen is dat net vaak waar het schoentje wringt.

Eerst bla bla en dan boem boem.
Ik herinner me de slogan nog heel goed. Hij deed heel wat stof opwaaien en er werd helaas meer over de slogan gesproken dan dat het mensen aanzette om over seks te praten. Het is ook wat onwennig, tegen je partner vertellen dat je het fijn vindt als hij aan je oorlel sabbelt of dat je helemaal geil wordt als ze zachtjes de binnenkant van je dijen streelt.

Goede seks?
En toch denk ik dat het ook opwindend kan zijn om over seks te praten, zonder dat het echt een technische handleiding wordt . Seks is nog steeds een mysterie en dat mag van mij ook zo blijven. Alleen kunnen wat zinvolle tips over wat je fijn vindt en niet fijn vindt misschien net wel het verschil maken.