De inhoud van het beroep therapeut is niet zo gekend. Ik krijg dikwijls de vraag ‘wat doe je eigenlijk in een therapiesessie‘? We hebben een beroepsgeheim waardoor het vaak moeilijk is om hier concreet een antwoord op te geven. Ik probeer het aan de hand van een metafoor. 

De eekhoorn en de mier.
Ik hou van de verhalen van Toon Tellegen. Ze zijn vaak grappig, soms filosofisch, af en toe verdrietig. Alle menselijke emoties komen wel eens aan bod. De verhalen van de eekhoorn en de mier zijn een prachtige metafoor voor onze maatschappij.
Maar eigenlijk ook voor wat er binnen in ons allemaal afspeelt.

Hoor ik stemmen?
Iedereen kent ze wel. Sommige mensen verwijzen naar ‘het engeltje en het duiveltje’ op de schouder. Anderen verwijzen naar ‘stukjes in mezelf’. In de therapie worden ze subpersoonlijkheden genoemd (uit de psychosynthese) en soms krijgen ze zelfs een naam. Het gekwetste kind, de strenge ouder, de vrome, de speelse, de luie, de perfectionist …

De opbouwende bedoeling.
Wat ik vaak doe in de therapie is ruimte geven aan deze stukjes van onszelf. Deze stukjes hebben een goede bedoeling, maar hebben soms een destructief kantje. Deze opbouwende bedoeling achterhalen en bekijken hoe we de destructieve kant kunnen ombuigen, is een doelstelling in de therapie.

Wat nu met die beer?
Het slachtofferke, de criticus, de beterweter, etc allemaal aspecten in onszelf die we eigenlijk niet goedkeuren en die we geen plek geven. Ons bewust worden van deze stukken en ze aanvaarden is een uitdaging en boeiend om te zien gebeuren in de therapie.
En als we de gulzige beer die alle taart opeet écht welkom kunnen heten in onszelf, misschien is er dan ook plaats voor die gulzige beer van de ander.