Deze week verscheen in De Standaard een artikel over arbeidsattitudes. Werkzoekenden vinden geen werk omdat ze geen juiste arbeidsattitude hebben. Zie hier. 

Dit is een veel besproken onderwerp op mijn werk. Ik werk als sollicitatiecoach bij VDAB*. En ja, wij moeten ook aandacht hebben voor arbeidsattitudes als we mensen begeleiden in hun zoektocht naar werk, of dat nu via trajectbegeleiding is of via een opleiding.

Op zoek naar de match
Het probleem met die arbeidsattitudes is dat het niet zomaar een knopje is dat je in- en uitschakelt. Arbeidsattitudes zitten diep geworteld in waarden en normen. Dit gedrag verander je niet in een wip en een knip. Arbeidsattitudes bijschaven is een langdurig proces. Iets wat zich vaak nog verder moet doorzetten op de werkvloer.

En dan zijn de gezochte attitudes ook nog eens afhankelijk van het bedrijf/de organisatie waar je terechtkomt. Zo is stiptheid, zeker in Vlaanderen, een zeer gewaardeerde attitude. En hoewel ik vaak te laat kwam op mijn werk – ik heb nu glijdende uren, wat veel beter past bij wie ik ben – heeft geen enkele werkgever me er ooit op aangesproken omdat ik mijn te laat komen kon compenseren met mijn hoog werkritme. M.a.w. ‘een goede arbeidsattitude’ betekent niet voor iedereen hetzelfde.

Een plek op de arbeidsmarkt
Ik vind het lastig om werkzoekenden, waarin ik veel potentieel zie, te zien sukkelen in hun zoektocht naar werk. Ik begrijp ook de werkgever die een ‘goede’ werknemer wil om zijn organisatie gezond te houden en de continuïteit te garanderen.

Enerzijds heb je de werkgever die op zoek is naar een witte raaf, die hij nooit zal vinden. Anderzijds is er de werkzoekende die op zoek is naar een ideale job, die hij nooit zal vinden. Beide partijen zullen moeten inboeten in wat ze verwachten en hopen te vinden.

Wat doe je eraan?
Een artikeltje schrijven over arbeidsattitudes en de betrokken instanties erop wijzen dat ze er iets moeten aan doen is één ding. Ik zou het ook boeiend vinden om nu een artikel te lezen met een pasklaar antwoord op ‘hoe’ we die attitudes kunnen veranderen.

Werken met mensen die oprecht gemotiveerd zijn maar die geen aansluiting vinden op de arbeidsmarkt is vaak vallen en opnieuw opstaan. Het vergt doorzettingsvermogen en geloof in jezelf. Als je als werkzoekende vele keren bent afgewezen, durven die twee laatste er wel eens bij inschieten.

Kleine mirakels
Ik kan alleen maar hopen dat we stoppen met de vinger wijzen naar OF de werkzoekende, OF de werkgever, OF het onderwijs, OF de VDAB, OF de overheid, …. Dat is een te eenvoudige voorstelling van het probleem.

Ik merk dat veel werkzoekenden/werkgevers/medewerkers binnen onderwijs, VDAB en de overheid zeer gedreven zijn om iets aan de werkloosheid te doen.
En dat er ook elke dag mirakeltjes gebeuren …
Alleen halen deze ‘kleine’ verhalen de media niet. 

* Ik schrijf deze blog vanuit mijn persoonlijk standpunt. Mijn schrijfsels vertegenwoordigen geenszins het standpunt van VDAB.