Een tijdje geleden zag ik deze film:
Het gaat over een documentaire-maker die zichzelf omdoopt tot goeroe en onderzoekt in welke mate mensen ‘geloven’ in wat hij verkondigt, ook al heeft hij het zelf allemaal verzonnen.
Het is een mooi experiment geworden en voor de mensen die de film willen zien zal ik niet verklappen hoe hij afloopt.
Faith begins as an experiment
and ends as an experience
— William Ralph Inge
Is dat waar ‘spiritualiteit’ om draait?
Als ik durf geloven, dat er een God is daarbuiten (noem het God/Godin, universele liefde, het onnoembare, …) die in mij gelooft, die me onvoorwaardelijk steunt en graag ziet. Zorgt dat er dan voor dat ik meer in mezelf ga geloven, in mijn eigen innerlijke kracht?
Want dat verbaast me steeds, zowel in mijn praktijk als bij VDAB, dat mensen groeien als ze iemand vinden die in hen gelooft.
Alsof we, doordat er iemand in ons gelooft, ook meer in onszelf gaan geloven.
En als je in jezelf gelooft, dan zie je meer kansen en durf je meer risico’s nemen. Durf je meer vertrouwen op jezelf en de keuzes die je maakt.
En dan denk ik, waarom niet?
Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?
Wat denk jij?
Mooie gedachte, Mieke! Ik denk dat het daadwerkelijk zo werkt… Als je gelooft in jezelf, of erop durft te vertrouwen dat alles wat je wilt – bij de juiste intentie – aan je toe zal vallen, dat het dan ook gebeurt.. En dan zul je onbewust de juiste stappen daartoe nemen.
Hey Ans. Dank voor je reactie. Ik ben het eigenlijk niet met je eens als je zegt dat alles wat ik wil me zal toevallen als ik maar de juiste intentie heb.
Betekent dat dan, dat als ik tegenslag heb of ongeneeselijk ziek word, dat ook komt omdat ik niet de juiste intentie had?
Dat is een gedachte waar ik me niet mee kan verzoenen … Maar misschien begrijp ik je verkeerd.
groetjes!