Categoriearchief: Eindelijk rust in mijn hoofd

Ons brein kent geen rust meer

Geplaatst op door

Het aantal burn outs stijgt zorgwekkend.

Twee artikels over burn-out bereikten me deze week. Een artikel op de site van nws.be. En een artikel op Linked In. Het aantal langdurige burn-outs stijgt. Blijkbaar hebben we nog geen pasklaar antwoord op hoe we er anders mee kunnen omgaan, met stress.

Het artikel op Linked In benadert burn-out vanuit “een roeping”. Jakob van Wielink schrijft ” een burn-out ontstaat als er hard gewerkt wordt vanuit een verkeerde of vervuilde bron die niet (meer) voedt. Je werkt als het ware hard, maar voor de verkeerde reden. “

Hoewel ik echt geloof dat de aanpak rond “roeping’ voor sommige mensen zal werken. Weet ik niet of dit voor iedereen het geval is.
Ondanks het stijgende aanbod van burn-out coaches, lijkt dat geen verandering te brengen in de cijfers.

Ik heb zelf ook lang geloofd dat alles beter zou gaan eens ik mijn roeping, missie, levensdoel zou kennen. Ik deed de raarste dingen om dit te ontdekken, van klassieke therapie, coaching en NLP tot vision quests en een medium raadplegen.

Ik heb het nooit gevonden.
Ik heb de zoektocht intussen opgegeven, omdat ik niet geloof dat ik er ééntje heb. Hoewel ik me lang mislukt heb gevoeld omdat ik hier geen antwoord op kon geven.

Weten en niet-weten

Ik vertrek intussen vanuit een andere benadering.

In plaats van zoeken en vinden ga ik uit van weten en niet-weten. Datgene wat we weten, dat is vaak gemakkelijk. Daar kunnen we mee aan de slag. Ik weet heel dikwijls wat me in het hier en nu te doen staat. Wat pal voor mijn neus ligt.

Als ik verder kijk dan dat, een paar dagen, een paar weken, een paar jaar, dan weet ik het niet meer. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik over 5 jaar zal doen. Dat kan beangstigend zijn, maar het geeft ook enorm veel vrijheid en mogelijkheden.

Wat ik niet weet, daar hoef ik niet naar te zoeken. Want weten komt als de tijd er rijp voor is. Plots krijg ik een inzicht, of een duwtje in een bepaalde richting, en dan gebeurt er weer van alles waardoor mijn leven van vorm verandert. Ik hoef daar eigenlijk weinig voor te doen, dat gebeurt gewoon.

Ons brein kent geen rust meer

Ik herken wel dat veel mensen afzien op het werk.
Soms krijg ik zelfs de indruk dat “te druk” zijn, of “overweldigd door het werk” bewondering oogst. Dat het eigenlijk niet meer ok is om rustig op het werk te zijn, om ontspannen je werk te kunnen/willen doen.

Photo by Jakub Kriz on Unsplash

Wat hierin voor mij alles lichter maakte, is in-zien dat mijn gedachten en mijn gevoelens aan elkaar vasthangen. Wat ik denk, dat voel ik, dat heeft een effect op mijn lichaam. Mijn gedachten worden als het ware tot leven gewekt door hoe mijn lijf daarop reageert. Dat is best fascinerend om te zien én het maakt dat de gedachte die ik denk heel erg echt lijkt.

Je herkent vast een aantal van deze uitspraken : “als ik die deadline niet haal ben ik geen goede collega’, “als ik er nu even tussen uit ga, laat ik mijn collega’s in de steek”, “ik kan eigenlijk niet meer, maar ik moet dit toch nog echt even afwerken”, “ik krijg geen energie meer van mijn werk”.

Als we deze gedachten kunnen zien als gedachten, die niet meer of minder gewicht hebben dan “oh, ik moet straks nog een was insteken” of “ik heb zin in frietjes”, dan maakt dat alvast een heel groot verschil. We zitten minder in “ons verhaal” en er is meer ruimte voor een diepere wijsheid.

Wie is “ik”?

En dan is er nog de exploratie rond het “ik”, waar Vincent Duindam een mooi artikel over schreef.

Hij beschrijf hoe exploreren wie we zijn voorbij onze gedachten, gevoelens en overtuigingen, voorbij onze identiteit, onze waarden en onze missie, voorbij onze fysieke beperkingen, een andere dimensie raakt. Een diepere laag in onszelf, waar stilte heerst, of liefde, hoe je het ook wil noemen.

Photo by Ann Savchenko on Unsplash

Voorbij deze “ik” zijn er “geen energievreters of -gevers”, zijn er geen “juiste of foute roepingen”, is er geen “succes of mislukking”, is er geen “zoeken of vinden”.
Er is alleen hier en nu. Voor mij zit hier ook een enorme bron aan veerkracht, die we oh zo nodig hebben in deze tijden van stress en burn out.

En om Dr. Duindam te citeren : “Boeddha zei: je hoeft me niet te geloven, vertrouw liever op je eigen ervaring. Kijk gewoon of het werkt. Ga dit grote experiment aan in je eigen leven.”

Uiteraard exploreer ik graag verder samen met jou!

If the title of this article is “Spirituality at work” – Would you read it?

Geplaatst op door

For some, spirituality is a heavy word. Especially in combination with work, it almost sounds contradictive. Work is very down to earth, struggling, hard, lots of thinking and doing, concrete and tangible. And spirituality is airy fairy, woo woo, NOT down to earth, intangible.

And still, I cannot help myself but wonder if we’re missing something by not talking about spirituality at work.

First of all, by spirituality I mean : the idea that we are part of something bigger. For some people this might translate into life energy, love, big mind, for others this is God, Allah, Buddha, etc . Which ever word you choose is fine by me.
But I’m not talking about religion, even though religion talks about spirituality.

When I look at all things work related, f.i. leadership, team development, finding a job you love, switching careers, conflicts at work, achieving a goal, performing at the best of our abilities, etc. There seems to be a lot of “how to’s” available. How to’s that focus on how to deal with emotions, how to motivate behavioural change, even on how to think, whether it’s positive thinking or focussing our thinking or not thinking at all.

But what if we’re missing an essential piece? What if “that which is bigger than us, but we feel a part of” actually plays an essential part in our lives, and hence in the job that we do?

Photo by Valeriy Andrushko on Unsplash

That’s what I would love to explore …

Cause ever since I realised that the energy behind life is my partner, my biggest supporter and biggest fan, life has gotten easier. My relationships have gotten easier. But most importantly, my work, where I was frustrated every single day, has gotten easier.

So I’m wondering whether this could be true for everyone who is interested enough to explore this dimension.

In order to explore this dimension, your interest needs to be sparked. And that’s where the title of this article comes in. If you read “Spirituality at work” does that generate some interest in you? Are you curious enough to read these words? And … does it trigger you to want to start exploring this dimension?

Van therapeut naar transformative coach

Geplaatst op door

Eén waarheid

Ik studeerde af in 2010 op Eductieve Academie (EA) als IV therapeut. Interactionele Vormingeving is een therapiestroming die eclectisch en integratief is. D.w.z. dat we als IV therapeut verschillende stromingen met elkaar integreren maar ook keuzes maken welke aanpak het beste past bij de cliënt die voor ons zit. Therapie-op-maat noem ik het wel eens.

Het grote voordeel van IV is dat we een inkijk krijgen in die verschillende theorieën. Verschillende meningen over hoe mensen functioneren en wat er dan moet gedaan worden als mensen niet functioneren zoals het zou moeten.

Het nadeel hierin was voor mij, dat het niet 1 ding was. Zelfs mensen met een zelfde diagnose kunnen vanuit een andere benadering begeleid worden. Dat vond ik verwarrend. Ik kon me nooit van de twijfel ontdoen “is dit de “juiste” aanpak? Zou deze techniek werken? Benader ik deze persoon op de “juiste manier”? Ik zocht iets wat waar is voor alle mensen, ik zocht naar eenvoud.

Dus is na de IV opleiding mijn zoektocht niet gestopt. Ik ben blijven zoeken naar één grondbeginsel. Eén gedachtengoed dat de basis is voor alle andere. Eén grondbeginsel wat Waarheid is, een stevig fundament om op te staan als ik mensen begeleid. Eenvoudig en geldend voor alle mensen, onafhankelijk van hun diagnose, persoonlijkheid, waarden, normen, geloofsovertuigingen, culturele achtergrond, etc.

Sydney Banks heeft dat grondbeginsel gevonden. Of liever, hij had in 1973 een verlichtingservaring, hij heeft in-gezien hoe de innerlijke wereld van de mens werkt en hij heeft tot aan zijn dood in 2009 geijverd om dit grondbeginsel kenbaar te maken in de wereld van therapie en psychologie.

Langzaamaan beginnen coaches, therapeuten, psychiaters, maatschappelijk werkers, maar ook ondernemingen wereldwijd de zinvolheid te zien van dit grondbeginsel. In België loopt het nog niet zo’n vaart omdat er hier nog maar weinig bekendheid is rond deze nieuwe beweging.

Het grondbeginsel dat Sydney Banks zag is dat we al ok zijn. Dat we heel zijn. De gemiste link tussen het ons schijnbaar niet ok voelen, niet ok gedragen maar wel ok zijn, is hoe onze geest werkt. We zijn al heel, volledig, ok … behalve wanneer we denken dat we dat niet zijn. Behalve wanneer we die werkelijkheid even niet zien en ons laten meeslepen met onze gedachtestroom. Die gedachtestroom die onze realiteit creëert, onze gevoelens beheerst en ons gedrag stuurt.

Ik denk onmiddellijk aan Jung, Rogers, Assagioli, aan De Shazer en Kim Berg, aan Hellinger die dit – in mijn ogen – ook hebben ontdekt en er hun vertaling aan hebben gegeven. Ook Jef Clement trouwens, een belangrijke naam in Vlaanderen voor coaches. Misschien zijn er nog andere pioniers uit de psychologie waar ik nu niet aan denk en die ik daarmee tekort doe.

Waar Sydney Banks een zeer gedurfde stap verder zet, is in zeggen dat we eigenlijk niets hoeven te doen om opnieuw in dit “ok zijn” te belanden. Omdat we het al zijn, van nature uit, hoeven we niets te doen. Als we onze gedachtestroom laten zijn voor wat het is, als we inzien dat gedachten-gevoelens als eigenschap hebben dat ze vluchtig zijn, een keer we werkelijk in-zien hoe dit denk/voel-systeem werkt heeft dit in een impact op hoe we in het leven staan. Met minder stress, minder zorgen, meer creativiteit, meer gezond verstand.

Wil ik daarmee zeggen dat alle andere therapie-stromingen geen waarde hebben? Absoluut niet! Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar voor mijn jaren op EA. Voor de wereld die ik daar heb ontdekt en de verschillende pioniers die me geleid hebben in deze zoektocht.

Maar wat als er achterliggend een diepere waarheid zit?

Eén grondbeginsel – 3 principes

Sydney Banks, een korgeschoolde, schotse lasser, had in 1973 een verlichtingservaring. Hij “zag” hoe we als mens functioneren. Hoe ons denk-voelsysteem werkt. Je kan meer lezen over zijn leven, o.a. in deze boeken : Pardigm shift en Island of knowledge. Hij schreef zelf ook 6 boeken (The missing link, The enlightened garderer, The enlightened garderen revisted, Dear Liza, The quest for the pearl, Second Chance).

Wat zijn die drie principes? En nu wordt het moeilijk … De drie principes verwijzen naar een universele maar vormeloze waarheid. Waardoor, van zodra ik er “vorm” (woorden en ideeën) aan geef, ik die universele waarheid te kort doe. Gezien we nu communiceren door vorm te geven, doe ik toch een poging.

De drie principes wijzen erop dat we als mens denkende wezens zijn. Dat onze gedachten en onze gevoelens aan elkaar plakken. Dat deze gedachtes en gevoelens onze beleving creëren. Dus dat we a.h.w. onze gedachtes en onze gevoelens beleven en niet dé werkelijkheid daar buiten ons. Dat we van nature uit “liefde” zijn, dat we heel zijn, dat er niets mis is met ons. Dat alleen ons niveau van denken bepaalt in welke staat van welzijn we ons bevinden.

Dit was voor mij een radicale openbaring. En sinds ik in 2016 botste op deze principes, laat het me niet los. Ik wil deze principes delen met mensen. Het brengt zo veel rust te ondervinden dat we niet bang hoeven te zijn voor onze menselijke ervaring. Dat gedachten en gevoelens tijdelijk zijn. Dat ze vergankelijk zijn en dat ze zullen passeren zolang we ze met rust laten.

Dit staat in schril contrast met wat we vaak zien in therapeutische stromingen en coachingsmethodieken. Waar we effectief onze emoties opzoeken, onze gedachten analyseren om op die manier tot catharsis te komen en enige verlichting ervaren. En ik wil ook zeker niet beweren dat dit niet werkt.

Maar wat als er een eenvoudige manier was om het mens-zijn te benaderen?

Supercoach

Ik volgde de opleiding “Supercoach Academy” met Michael Neill. In de winter van ’18-’19, werd ik gedurende 6 maand ondergedompeld in dit paradigma.

Ik ontdekte dat “luisteren” een andere kwaliteit heeft als ik luister vanuit een niet-weten, vanuit die volle leegte. Geen moeite doen om te parafraseren, geen moeite doen om te bevestigen of herkenning te geven. Gewoon luisteren. Ik ontdekte dat de ander er dan werkelijk kan zijn. Met alles erop en eraan. Dat, als ik zelfs niet zoek naar “waar loopt het hier fout” of “waar heeft deze cliënt mijn hulp bij nodig” of “in welk  kader past dit verhaal” dat de cliënt zijn eigen wijsheid ontdekt.

Iets wat vaak werd gezegd op EA, dat onze cliënten hun eigen wijsheid hebben. Maar nu pas kon ik het ervaren en zien met mijn eigen ogen, bij mezelf én bij mijn cliënten.

Mijn zoektocht naar “hoe werkt het nu eigenlijk” is gestopt. Syd Banks formuleert het zo mooi in de missing link : wat we over het hoofd zien om ‘thuis te komen bij jezelf’ is dat we eigenlijk al Thuis zijn. Het enige wat ons ervan afhoudt is de angst voor de beleving van onze ervaringen.

Minder drama, meer flow

Geplaatst op door

Proloog

 

Experiment 1

 

Experiment 2

 

Experiment 3

 

Experiment 4

 

Experiment 5

Wat avocado’s me leren over verandering

Geplaatst op door

Er wordt gezegd dat we heel veel moeite moeten doen om ons gedrag te veranderen.
Er wordt gezegd dat je tot 21 keer je nieuwe gedrag moet stellen om de baantjes in je brein te veranderen.
En toch …

Ik ben fan van “queer eye”. Hoe de Fab Five een beetje liefde en kleur sprenkelen … heerlijk.
Antoni – de “food and wine” expert – werkt graag met avocado’s.
Guac! … ook heerlijk.

En toen zag ik hoe hij het vruchtvlees uit de avocado haalde.
Poep simpel … ik voelde me een idioot dat ik dat zelf nooit had bedacht.
Ik was maar aan het prutsen met de schil en de pit, een echte knoeiboel waarbij de avocado soms al geplet was nog voor hij in het kommetje belandde.

Maar nu had ik gezien hoe het moest.
Ik testte het uit, en ja hoor… poep simpel, in een wip en een knip, hopla die avocado (zonder te pletten!!) in het kommetje.

En nee, ik heb daar geen moeite moeten voor doen.
En nee, ik heb dat gedrag geen 21 keer moeten “oefenen” om er een nieuwe gewoonte van te maken.

Ik ZAG gewoon hoe het makkelijker en beter kon, en dus paste ik mijn gedrag als vanzelf aan, moeiteloos.

Photo by Louis Hansel @shotsoflouis on Unsplash

Het doet me toch stilstaan bij hoe gedragsverandering dan eigenlijk werkt.
Voor de avocado ging het vanzelf.

Voor andere dingen – voor mij is dat 3x per week sporten of poetsen – moet ik wél heel veel moeite doen. Mezelf letterlijk uit de zetel sleuren om toch in gang te schieten.

Herken je dit?
Welke dingen heb jij onlangs “gezien” waardoor je je gedrag aanpaste als vanzelf?
Ik ben benieuwd!

Want vanuit de “the inside out understanding” wordt inderdaad gezegd dat je gedrag veranderen slechts een inzicht vraagt.
Waar en wanneer we dit inzicht verkrijgen blijft wel de vraag. De ene heeft baat bij het lezen van een boek, de andere neemt een coach onder de arm en ik, ik kijk naar Queer Eye. 😉

Dat inzicht valt echter niet te forceren en daarom blijft gedragsverandering natuurlijk een moeilijk topic.
Maar ik ben zeer benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
Laat je reactie achter, met 2 zien we meer dan alleen.

 

Dat in-zicht leidt tot gedragsverandering verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

 

 

Leven en werken in tijden van corona – gesprekken vanuit je huiskamer

Geplaatst op door
Ik lees heel veel tips en tricks om om te gaan met deze crisis.

Manieren om je veerkracht te verhogen, oefeningen om “zen” te worden, methodes om structuur in je leven te creëren.
Niets mis met deze tips, voor sommigen zijn ze zelfs zeer behulpzaam.

Maar ze zijn gebaseerd op één groot misverstand.
Namelijk dat onze gevoelens afhankelijk zijn van onze omstandigheden.

Nogal een eigenwijze kijk … ik weet het.

Photo by Charles Deluvio on Unsplash

 

Ik verdiep me in “the inside out understanding”.

Daarin verkennen we en experimenteren we met volgende stellingen :

1/ Onze beleving komt niet van onze externe omstandigheden

2/ Ons denken bepaalt hoe we ons voelen en geeft richting aan ons gedrag

3/ Als we minder waarde hechten aan onze gedachten komen we in contact met een ruimte, een stilte, onze levenskracht

4/ Vanuit deze ruimte ontstaat inspiratie, wijsheid,
ontstaat dat duwtje in de rug om een volgende stap te zetten.

 

Raakt dit jou en wil je hier meer over weten?

Ik organiseer 5 ONLINE huiskamergesprekken voor een beperkt groepje waarin we deze ideeën verder verkennen.

Hoe is het om het leven te benaderen vanuit “the inside out understanding“?
Welke effect heeft het op stress, op onze relaties, op ons werk, op hoe we in het leven staan?
Heb je er genoeg van om bang te zijn voor het bang zijn?

Geef me een seintje!
Dan maken we alvast kennis en bekijken we of dit initiatief iets voor jou kan zijn.

 

PRAKTISCH :

Een groepje met maximum 4 mensen, waarin we deze principes verder verkennen.
Een intiem gebeuren waar alles een plek kan krijgen en waar we in vertrouwen kunnen delen waar we mee zitten.
We prikken een moment in de week dat voor iedereen past en herhalen dit 5 weken na elkaar.
Deelnameprijs : 25 Euro voor de reeks (5 euro per sessie)

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Virus-paniek!

Geplaatst op door

Gisteren in de winkel stond een man achter me te hoesten. Niet in zijn elleboog en niet op 1 ½ meter afstand. Ik keek bedenkelijk naar hem. Hij lachte naar me, met stralende ogen.

Ik was intussen aan het afrekenen en had het lef niet om er iets van te zeggen. Was hij me werkelijk aan het uitlachen? Of was die man gewoon goedgezind en was hij zich van geen kwaad bewust?

Ik zal het nooit weten natuurlijk.

Maar het is wel opmerkelijk om te zien hoe we allemaal op een andere manier omgaan met de “corona-paniek”. Is dat niet bizar?

Onze omstandigheden versus ons denken.

Mochten onze omstandigheden de oorzaak zijn van ons mentaal welbevinden, dan zouden we allemaal op dezelfde manier reageren op de berichten rond het virus. Maar dat is niet zo.

De één staat vrolijk te hoesten in de winkel, de ander poetst heel het huis met een ontsmettingsmiddel, iemand anders zit vrolijk op een bankje in de zon te keuvelen met de buurman en nog iemand anders stockeert WC-papier.virus corona paniek

Photo by Claire Mueller on Unsplash

Als onze omstandigheden niet bepalend zijn voor ons mentaal welbevinden, wat dan wel?

Ons denk/voel/gedrag-systeem.

Ons denken bepaald ons voelen en zal in het verlengde aanleiding geven tot gedrag.

Dus denk ik angstige gedachten, dan zal ik me angstig voelen en zal ik me daar ook naar gedragen.

Op zich is iedereen wel mee met deze logica. Het wordt echter lastiger als we hiermee aan de slag willen. Omdat ons voelen en ons gedrag ook bepaald worden door onbewuste gedachten, helpt het niet (veel) om de ene gedachte door een andere te vervangen.

Wat helpt dan wel? Om in te zien dat onze gedachten voorbij gaan, vluchtig zijn. Eens we dit kunnen in-zien, worden we als vanzelf minder opgeslorpt door onze gedachten, omdat we ze minder gewicht geven.

Virus paniek?

Hoe helpt dit artikel nu met de “virus-paniek” (mocht je het al zo ervaren). Op zich is het heel erg logisch dat we af en toe angstige gedachten hebben. De situatie zoals ze nu is is ongezien, we begeven ons op onbekend terrein en niemand weet wat de toekomst zal brengen.

En daar zit net een knelpunt. We willen graag “controle” houden, dus gaan we rationeel over dingen nadenken. Tot hier geen probleem. Wanneer wordt het lastig? Als we in gedachtencirkels verdwalen. Van piekermodus tot paniek heeft dan niet veel nodig.

Is hier een oplossing voor? Niet echt. We kunnen als mens nu eenmaal denken en dat denken gaat alle kanten op. Soms staat het denken ons ten dienste (denk maar aan de wetenschappers die nu op zoek zijn naar een remmer of een geneesmiddel) soms niet zo.

Wat kunnen we dan doen?

Wat we hier en nu weten om te doen.

Voor mij is dat me zo veel mogelijk houden aan de richtlijnen van de overheid.
Social distancing.

Als ik paniek-gedachten krijg, weten dat die ook weer voorbijgaan. En ook in-zien dat iedereen zich gedraagt naar het denken dat hij/zij heeft in het moment.

Die “hier en nu weten wat te doen”- wijsheid, is er voor iedereen. En dat zal er voor iedereen anders uitzien. Maar iedereen beschikt over de nodige dosis gezond verstand om om te gaan met deze uitzonderlijke situatie.

En dat zie je ook al in de media. Ondanks de “paniek-gedachten” zijn er ook creatieve gedachten, mensen die komen met nieuwe ideeën, mensen die solidair zijn met anderen en helpen waar ze kunnen, er komen nieuwe initiatieven en er ontstaat een samenhorigheid in deze crisis.

Het denken is een mooie kracht.
En als we het niet te veel in de weg zitten, kan het ons helpen om prachtige dingen te creëren, ook in tijden van virus-paniek.

___________________________________________________________________________

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

De 3 principes … wasmedadde … ??

Geplaatst op door

Ik ben recent gecertifieerd als “transformative coach”. Dit betekent dat ik mijn coachgesprekken opbouw op basis van “the 3 principles”. Dit paradigma beschrijft van waaruit wij het leven ervaren en beleven. Het wordt ook wel “the inside out understanding” genoemd.

Veel woorden uit “the 3 principles” zijn in het Engels. Dit is omdat nog maar weinig coaches in België (ik ken er zelf 2) met deze principes bezig zijn. Gezien onze Nederlandse taal en de Engelse taal meer en meer in elkaar verweven geraken, ga ik me nu even niet bezig houden om deze woorden te vertalen. Dat is eigenlijk ook niet relevant.

 

Maar waarin verschilt zo’n transformatief gesprek vanuit die 3 principes van een coachingsgesprek?

Als mensen een coach onder de arm nemen is dat vaak omdat ze niet tevreden zijn, omdat ze iets willen veranderen aan hun omstandigheden. We willen iets buiten ons veranderen omdat we denken dat dat binnen in ons een verschil zal maken. En dus is het een logische stap om een coach aan te spreken, doelen te stellen, een stappenplan op te maken en voor jezelf een aantal mijlpalen in te bouwen zodat je op de juiste route blijft. Het klinkt allemaal heel logisch, en vaak werkt het ook … een beetje.

Waar echter een fundamenteel misverstand zit, is dat onze omstandigheden bepalen hoe we ons voelen. Dat klopt niet. Onze omstandigheden staan los van hoe we het leven ervaren. Vandaar het begrip “inside out”. De beleving van onze realiteit komt niet van buitenaf. We creëren zelf onze mentale realiteit, waardoor onze beleving ervan ook een eigen creatie is. Daarom ziet iedereen de wereld op een andere manier, zijn er zoveel verschillen van mening, is het advies dat je aan anderen geeft vaak alleen zinvol voor jezelf, en zal de ene mens zot worden als hij in de file staat en de ander het ervaren als een “zen”-momentje.

Analyseren en begrijpen

Als we onze realiteit van binnen uit beleven, dan heeft het weinig zin om onze omstandigheden te veranderen. En hierin verschilt een transformatief coachingsgesprek 180° van een “gewoon” coachingsgesprek.

Tijdens het transformatief coachingsgesprek verkennen we hoe we onze eigen realiteit creëren. We onderzoeken de principes die erachter zitten en als ultieme vraag komen we vaak uit bij “wie zijn we dan eigenlijk écht”.

Wat mij enorm boeit in deze gesprekken is dat ze telkens anders zijn. De antwoorden variëren van cliënt tot cliënt, hoewel ze telkens een bron van dezelfde waarheid in zich hebben.

coaching gesprekPhoto by Harli Marten on Unsplash

Tijdens zo’n gesprek komen zowel cliënt als coach meer tot “leven”. We krijgen meer waardering voor wat het is om “in leven” te zijn. We krijgen een ander in-zicht in wie we zijn en waarom we (niet) doen wat we doen.

Om het kort samen te vatten : sinds ik gestart ben met mensen begeleiden ben ik steeds op zoek geweest naar

“Ik wil niet meer doen om te zijn
Ik wil doen vanuit zijn”.

En dat is wat de 3 principles mij brengen.

—

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Je moet het leren aanvaarden … of niet?

Geplaatst op door

Het gaat de laatste tijd echt goed met me. Sinds ik de “inside out understanding” heb ontdekt ontvouwt het leven zich als een echt cadeautje. Ik ervaar minder frustraties, als er iets gebeurt wat lastig is kan ik dat gemakkelijker relativeren, ik sta meer open voor nieuwe dingen en ik lach veel meer de laatste tijd.

Alleen is het enorm moeilijk om te beschrijven wat er dan precies gebeurt.

Ik … last van stress??!!

Toen ik een paar weken terug enorm gefrustreerd was op het werk (zie ook dit blogje) kreeg ik last van brandend maagzuur. Wat me eigenlijk nog nooit was overkomen.

In eerste instantie ging ik langs bij de dokter om af te toetsen dat er niets anders aan de hand was. Maar nee hoor, voor de rest is alles piekfijn in orde, stress dus.

Toen ging mijn mallemolen aan de gang …
“Lap, daar heb je het!
Ik die zoveel zou moeten weten over stress door de opleidingen die ik volgde, door de boeken die las … Ik die weet hoe ons denk/voelsysteem werkt, Ik krijg dat soort maagklachten van de stress?”

Er volgde nog een gigantische klaagzang met een pak oordelen, maar die zal ik je besparen.

Dat kan toch niet …. ik moet daar tegen kunnen!

Gevolg : ik ging opnieuw aan de slag  – tegen beter weten in – met yoga en ademhalingsoefeningen, ik begon meer op mijn eten te letten.

Nu, op zich is er niets mis met ademhalingsoefeningen en yoga, begrijp me niet verkeerd!!
Als je ervaart dat dit je helpt, vooral blijven doen!!

Maar ik geraakte nog meer gefrustreerd, want ik “moest” opstaan om mijn yoga oefeningen te doen en ik “moest” beter ademhalen en ik “moest” van alles en nog wat. Herkenbaar?

Tot ik er na een paar dagen – ik hield het niet lang vol – genoeg van had.
En ik dacht bij mezelf : f*%£k it! Dan heb ik maar maagzuur!

Een vrolijke hinde … wtf?

Wat in de dagen daarna volgde kan ik moeilijk omschrijven.

Langzaam maar zeker kwam mijn hoofd tot rust. Alsof er langzaam een deken van sereniteit over me heen werd gelegd. De maagklachten verdwenen en sindsdien ga ik door het leven als een vrolijke hinde.

Photo by Kate Stone Matheson on Unsplash

En ik haat het dat ik zo’n vage, wollige, psycho-babble, spirituele bull shit beschrijvingen gebruik. Ik heb indertijd wel wat boeken verslonden van die aard en ik kon er niets mee.
Dan zei ik in mezelf tegen die schrijvers:
“Hoe zo, je voelde een deken van sereniteit over je heen?
Hoe moet ik dat in ’s hemelsnaam zelf gedaan krijgen?
En wtf is een vrolijke hinde???”

En dat is het ‘m net.
Ik deed niets … het overkwam me.
Alsof die sereniteit uit een andere laag kwam, ver weg van mijn rationele ik die alles wil begrijpen, onder controle houden en perfect kunnen uitleggen (lastig hé!! 😉 ).

Achteraf bekeken zou je natuurlijk kunnen zeggen dat ik de situatie volledig omarmd heb, dat ik ze aanvaard heb.
Maar in het moment had ik absoluut niet het idee dat ik de situatie omarmde of dat ik iets aan het aanvaarden was.
In het moment was ik het gewoonweg beu en gaf ik op.

The Inside Out Understanding

En dat is iets wat vanuit The Inside Out Understanding ook geponeerd wordt.
Ons systeem is zelf regulerend ….
Als we niet té veel in de weg zitten, als we niet té veel zelf ons denken willen sturen en veranderen, dan corrigeert het systeem zich vanzelf. Een rustige en kalme geest is onze “default”.
De principes achter onze menselijke beleving beschrijven dit zeer mooi. Via in-zicht in deze principes – hoe onze menselijke beleving werkt, niet hoe we moeten leven – doorzien we stress situaties gemakkelijker en komt onze ratio sneller tot rust.

Het feit dat ik woorden moet gebruiken die tekortschieten om dit te beschrijven vind ik jammer. Ik kan alleen hopen dat waar ik naar wil verwijzen je aanspreekt en dat je interesse hebt om het voor jezelf te ervaren.

Ik wil in het voorjaar starten met een online groepje hierrond.
Hoe we stress kunnen verkennen vanuit “The Inside Out Understanding”
Kijk ook mijn uitnodiging via dit filmpje. Interesse om mee te doen?
Stuur me een mailtje!

Mijn team zit in een klaagspiraal, wat nu?

Geplaatst op door

Naast mijn werk als loopbaancoach, werk ik ook in dienstverband.
De laatste tijd viel me op dat ik behoorlijk gestresseerd rondliep en dat ik, samen met collega’s, snel verviel in zagen en klagen.

Maar het bleek niet zo gemakkelijk om mijn gedrag te veranderen.
Tot ik een in-zicht kreeg.

Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Een verhaaltje : ik was in het begin van dit jaar in Athene. Ik verbleef er met mijn co-studenten om de tweede week Supercoach Academy te volgen.
Toen iedereen “s morgens klaar was om te vertrekken uit het appartement, wou ik als laatste de deur toetrekken.

Dit is wat ik zag ….

Ahoewel .. niet helemaal ….

Ik stond naar de deur te kijken en ik had geen sleutel. Ik zag maar niet hoe ik de deur kon dichtkrijgen zonder een sleutel. Ik zag de kerstversiering en ik dacht nog bij mezelf “wat een lelijk ding”.

Ik stond wat onhandig naar de deur te staren …

Plots zag ik dat dat grote ronde goudkleurig ding geen deel uitmaakte van de kerstversiering…. Het was de deurknop!

Ik moest lachen om mezelf … Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

In-zicht leidt tot gedragsverandering.

Uit bovenstaand verhaaltje blijkt dat ons gedrag verandert (in dit geval : stoppen met staren en de deur gewoon dichttrekken) als we zien, van binnenuit, dat er ander gedrag mogelijk is. En natuurlijk had iemand me kunnen zeggen : Mieke, trek nu aan die deurknop!. Maar zolang ik de knop niet zag, zou ik dat nog niet gekund hebben.

Hetzelfde met de klaagspiraal.

Rationeel weet iedereen dat klagen niet zo constructief is. Alleen, “zag” ik het niet van binnenuit. Het was pas toen ik het in-zicht kreeg dat ik hoefde te klagen, dat er ook iets veranderde in mijn gedrag.

Ik hoor je denken … HUNH??? Wat bedoelt ze daarmee?
Ik probeer het uit te leggen.

Dit in-zicht kan ik niet anders verklaren als : er gebeurde een verschuiving in mezelf, hoe ik keek naar die klaagspiraal.

Waar ik eerder geen enkele andere uitweg zag dan om mee te klagen met mijn collega’s (want … het is toch wel erg wat er gebeurde). Zag ik plots dat de redenen waarom ik klaagde tijdelijk, niet persoonlijk en niet waar zijn.

Toen deze shift in mezelf gebeurde, kreeg ik veel meer vrijheid om om te gaan met de klaagspiraal.

Soms kan ik er gewoonweg uitblijven, soms ga ik er half in mee, en soms zie ik pas als ik thuis ben dat ik er toch terug ben ingestapt. En als dit laatste toch gebeurt, vind ik het veel minder erg dan voorheen.

Er is niets “te doen”.

En nu komt het “tricky” stukje …. We hebben hier geen controle over.
Dit is voor mij het meest frustrerende maar ook het meest dankbare stuk uit The inside out understanding.

Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Je kan er niets aan doen, je kan een in-zicht niet forceren. Integendeel zelfs, als we gaan analyseren en piekeren over de situatie, dan is er eigenlijk minder ruimte vrij voor een in-zicht.
Aan de andere kant … als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Je kan er niets aan doen, dus hoef ik me ook niet ontzettend stom of schuldig te voelen, hoef ik mezelf ook niets te verwijten als ik nog eens in die klaagspiraal stap.
Het “in de klaagspiraal” zitten, wordt veel lichter en op een gegeven moment zelfs grappig.

Photo by Shane Rounce on Unsplash

En de rest van het team?

Ik merk dat ik ondertussen – soms  – een meer constructieve inbreng heb tijdens zo’n klaagspiraal. Waardoor collega’s – soms – ook anders gaan kijken naar de dingen.
Ik ben ervan overtuigd dat als zelfs maar 1 persoon in een team zich anders gaat gedragen, dit een effect zal hebben op het ganse team.

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Stel dat … je op een andere manier kan omgaan met stress?

Geplaatst op door

 

In dit filmpje nodig ik je uit om samen met mij te verkennen wat het betekent om vanuit The Inside Out Understanding naar stress te kijken.

Wil je graag meedoen?
Stuur me een berichtje!

 

PC02 – Doen wat je graag doet of graag doen wat je aan het doen bent? – Deel 2

Geplaatst op door

Nathalie en Mieke verkennen in deze aflevering van hun podcast wat het betekent om een job te doen die je graag doet. De geluidskwaliteit is niet optimaal, daar werken we aan tegen een volgende aflevering!

 

Muziek uit de YouTube Audiobibliotheek
Hear the noise : John Deley and the 41 Players

PC01 – Doen wat je graag doet of graag doen wat je aan het doen bent? – Deel 1

Geplaatst op door

Nathalie en Mieke verkennen in deze eerste aflevering van hun podcast wat het betekent om een job te doen die je graag doet. De geluidskwaliteit is niet optimaal, daar werken we aan tegen een volgende aflevering!

 

Muziek uit de YouTube Audiobibliotheek
Hear the noise : John Deley and the 41 Players

“Waarom pas ik niet in dat perfecte plaatje?”

Geplaatst op door

Ik lees dit artikel op de nws-site.
Ja, ook ik was destijds een dertiger die niet in het perfecte plaatje paste.

Het is niet eenvoudig om als enige in je vriendenkring geen relatie te hebben, niet te trouwen, geen kinderen te krijgen. Het leek alsof er iets niet klopte, alsof ik een paar “foute” keuzes had gemaakt die ervoor zorgden dat mijn leven er niet uitzag zoals “schijnbaar” dat van zoveel anderen.

Een ellenlange lijst met vragen hield me wakker ‘s nachts : Wie ben ik, wat wil ik, hoe kan ik mijn leven vormgeven en hoe pak ik dat het beste aan?

Huisje, tuintje, hondje, kindje?

Ik zag het niet zitten om een BOM te worden, dus dat was een bewuste keuze. Maar ik had er niet zelf voor gekozen om geen partner tegen het lijf te lopen, het gebeurde gewoon niet. Ik had er ook niet zelf voor gekozen om me niet goed te voelen in de jobs die ik toen deed, dat gebeurde gewoon.

Na jaren proberen, een hoop blind dates, veel boeken lezen, verschillende therapeuten verslijten, heel wat zelfverwijt en nog minder begrip voor mezelf, begon ik te twijfelen hoeveel impact ik eigenlijk zelf had op hoe mijn leven loopt.

Maatschappelijke druk … is verzonnen

Wat is eigenlijk die maatschappelijke druk, die ik toen ook voelde, en wat telkens maar aan bod komt in dat artikel op nws?

Toen besefte ik dat die “maatschappelijke druk” eigenlijk iets is wat in mijn hoofd leefde. Er bestaat geen enkele wettekst die zegt dat je moet trouwen en kinderen krijgen. Ook mijn ouders hadden dat nooit uitgesproken : we verwachten dat je trouwt en kinderen krijgt. Zelfs mijn vrienden hebben die woorden nooit uitgesproken.

Maar op één of andere manier had ik dat wel zo opgenomen, dacht ik dat zij dat van mij verwachtten.

En daar gaat het om. We voelen niet onze omstandigheden, maar onze gedachten over die omstandigheden (zelfs al zijn die gedachten onbewust).

Ik heb veel “alleen” gedaan in die periode. Vrienden zaten volop in baby-tijd, ik voelde minder aansluiting (of dacht ik dit alleen maar?) en dus begon ik veel meer in mijn eentje te doen. Het was niet de maatschappelijke druk die ik voelde maar de druk van mijn eigen innerlijke dialoog. Het was niet de druk van het oordeel van mijn vrienden of familie die ik voelde, maar het oordeel dat ik had over mezelf. Eens ik dat begon in te zien is mijn beleving van “niet passen in het perfecte plaatje” helemaal veranderd.

Photo by David Taffet on Unsplash

Ik ben nu 45+ en kijk terug op mijn dertiger jaren als een enorme wirwar van emoties en heel erg zoeken naar mezelf. Dat is intussen wel geminderd.

Het perfecte plaatje … is verzonnen.

Het vreemde is dat mensen die toen leken te passen in het “perfecte plaatje”, dat intussen ook niet meer doen. Niets is wat het lijkt.

Jouw perfecte plaatje is niet mijn perfecte plaatje en omgekeerd. Het is iets wat verzonnen is … in mijn hoofd en in het jouwe. Dat “perfecte plaatje” bestaat helemaal niet.

En sommige dingen overkomen ons (of niet) in dit leven. Dat hebben we niet onder controle. Het in-zicht dat we onze gedachten voelen, en niet onze omstandigheden, heeft voor mij wel betekend dat ik veel meer rust gevonden heb in mezelf.

Ik wens al die dertigers die niet in het perfecte plaatje passen, hetzelfde toe.

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

3 tips voor als je niet weet wat je wil

Geplaatst op door

1/ Je kan niet verkeerd kiezen

Veel cliënten in mijn praktijk zijn bang om de verkeerde keuze te maken. Ze voelen zich ongelukkig in hun job en willen deze ervaring niet nog een keer beleven. Begrijpelijk. Dat is wat we doen, we proberen controle te houden over ons leven en we willen zo veel mogelijk pijnlijke situaties vermijden.

Het klinkt heel logisch, maar dat is niet hoe het in realiteit werkt. We hebben niet alle factoren onder controle. We kunnen alleen maar keuzes maken met wat we in het “nu” weten en gaandeweg ondervinden hoe het uitdraait.

Gelukkig kunnen we bijsturen als we dat willen. En zo rijgen we ervaringen in ons leven aan elkaar, de ene ervaring na de andere.

Photo by Daniel Mingook Kim on Unsplash ik weet niet wat ik wil

2/ Binnen 5 jaar ben je niet wie je nu bent

In mijn praktijk komen meer en meer jongeren die willen ontdekken wat ze voor “de rest van hun leven” willen doen. Ik vermoed opnieuw, om een gecontroleerd leven te kunnen leiden zonder teleurstellingen en ongemak.

Maar sta er eens bij stil …. Weet jij wie je zal zijn binnen 5, 10, 20 jaar? Je zal in ieder geval niet dezelfde persoon zijn die je nu bent. Hoe kan je dan nu beslissen wat je zal willen doen binnen 20 jaar?

We kunnen alleen vanuit het nu vertrekken. Hoe is het nu, wat vinden we nu belangrijk en waar kunnen we nu mee bezig zijn. Of dit hetzelfde blijft gedurende de volgende 5 jaar, ontdekken we gaandeweg.

3/ Je job kan je niet gelukkig maken

Ook deze linkt aan de twee vorige, we willen heel graag vervelende ervaringen vermijden en dat kan niet. Vandaar ook de hoop die vele mensen hebben in mijn praktijk : “als ik maar een job had die bij me past, dan zou alles beter zijn”.
Maar dat maken we onszelf wijs….
Heb je al ooit iemand ontmoet die geen vervelende dingen meemaakt?

Ik verklaar me nader : ons gevoel van geluk komt niet van onze omstandigheden, maar van hoe we hierover denken.
Waarom kan je job jou niet gelukkig maken?
Omdat een ervaring van geluk nooit van buitenaf komt.

Deze drie tips verwijzen naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

5 tips om jezelf een goed gevoel te geven

Geplaatst op door

Als gastblogger voor mijn loopbaancentrum sterk op je werk schreef ik deze blog : https://www.sterkopjewerk.be/blogitem/5-tips-om-jezelf-een-goed-gevoel-te-geven-20190624

Eigenlijk is dit een catchy titel om jou dit artikel te doen lezen. Want jezelf een goed gevoel geven …. Dat lukt eigenlijk niet.

Misschien heb je het al geprobeerd : een affirmatie herhalen of positief denken, dat lukt, voor eventjes. En daarna zit je terug in je dagdagelijkse beslommeringen.

1/ het misverstand : wat we denken voelen we

Iets wat veel mensen niet weten is dat denken en voelen nauw op elkaar aansluiten. Wat we denken voelen we en omgekeerd. Niet jouw omstandigheden geven je stress, maar hoe je denkt over jouw omstandigheden.

Ga maar eens voor jezelf na : een sollicitatiegesprek doen vinden we niet leuk. Dat is spannend, klamme handen, hartkloppingen, zweten.

Een andere activiteit die ook spannend is, waar je klamme handen van krijgt, hartkloppingen en zweten is seks … Wat we dan weer wel leuk vinden.

Het zijn (op het hoogtepunt na) dezelfde lichaamssensaties, maar omdat we er aan andere betekenis aan geven (denken) beleven we dit op een hele andere manier (voelen).

Zeg je nu ok, dan hoef ik alleen de manier waarop ik betekenis geef aan de dingen te veranderen? Lees dan vooral verder, want dat is ook een misverstand.

2/ gedachten en gevoelens zijn tijdelijk

Onderzoek het eens bij jezelf. Hoe lang duurt een “gevoel”?

Ik was vorige week boos op mijn partner en toen haalde hij een grapje uit en moest ik lachen. Hopla, weg met de boosheid.

En dat geldt evenzeer voor de prettige gevoelens (ik zal niet terug over seks beginnen).

Gedachten en gevoelens zijn niet permanent, ze komen en gaan, en daar hoeven we zelf eigenlijk helemaal niets voor te doen. Dat gebeurt automatisch.

3/ Probeer niet om jezelf beter te “denken”

De reden waarom we ons slecht voelen, is omdat er gedachtes door ons hoofd dwarrelen die ons een slecht gevoel geven, bewust of onbewust. Dat hoeft geen probleem te zijn, zoals eerder geschreven, gedachtes en gevoelens gaan zo weer voorbij.

Gelijk welke techniek je ook toepast,  we proberen onze gedachten weg te denken met andere gedachtes. Maar dat “weg denken”, creëert nog meer gedachten.

Test het voor jezelf eens uit … als je je slecht voelt, kan je dan eens “niets” doen?
Want, wie ben jij, zonder al die gedachtes door je hoofd?

4/ Laat je gezond verstand toe

We opereren allemaal op twee soorten denken. Enerzijds het rationele denken, het oorzaak gevolg denken. Dat leren we al heel vroeg op school. Als er een probleem is, dan moeten we dat oplossen door er hard over na te denken.

Alleen, dat er hard over nadenken, staat in de weg van onze tweede soort denken, nl. dat creatieve, intuïtieve denken. In de volksmond ook gewoon ons gezond verstand genoemd.

Je hebt het zelf al wel gemerkt. Je zit aan tafel  over een probleem gebogen. De hersenen kraken, maar niemand komt met een goed idee.

Je geeft het op en de volgende morgen onder de douche weet je ineens wat je volgende stap zou kunnen zijn. Daarover heb ik het, dat gezonde verstand. Dat is er wél … alleen hebben we geleerd om te rekenen op een andere strategie.

Niet dat logisch denken niet van pas komt, dat hebben we nodig om praktische zaken te regelen. Maar zit je met een probleem waar je niet alle variabelen kent (en bijna alles wat met andere mensen te maken heeft is zoiets) zou je dan je gezonde verstand eens een kans willen geven?

5/ Love what you do, don’t do what you love.
(Hou van wat je doet, doe niet waarvan je houdt.)

Als we voelen wat we denken, dan kan mijn “gelukkig zijn” nooit afkomstig zijn van de job die ik doe of van de omstandigheden waarin ik me bevind.

Maar hoe zit het dan met werk doen dat je graag doet of je goed voelen op mijn job?

Tijdens een coachingsgesprek, ben ik helemaal in het moment, heb ik weinig aandacht voor het gekwetter in mijn hoofd. Ook al had ik het uur ervoor helemaal geen zin om aan het gesprek te beginnen.

Hetzelfde met de afwas, ik haat afwassen. Maar eenmaal ik eraan begin geraak ik volledig ondergedompeld in de ervaring. Opnieuw, zonder al te veel gekwetter in mijn hoofd, en de afwas is in een mum van tijd gedaan.

Dus eigenlijk 2x dezelfde ervaring : eerst een hoop gedachten in mijn hoofd over geen goesting, dan volledig opgaan in het moment. Maar mijn oordeel over een coachingsgesprek (doe ik graag) en afwassen (doe ik niet graag) zorgt voor een andere beleving.

Grappig toch?

Waar het om gaat is inzien dat hoe we over iets denken, bepaalt hoe we iets ervaren.

Hoe voel je je dan beter op het werk?

Niet door gedachten en gevoelens bewust te gaan manipuleren.
Maar stel dat het lezen van deze blog bij jou iets raakt of triggert. De volgende keer als je gefrustreerd op je werk zit, flitst deze blog misschien door je hoofd.
Dan wordt het interessant …

Benieuwd hoe jouw innerlijk weten werkt? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

 

3 grote inzichten over conflict

Geplaatst op door

Als gastblogger voor Sterk op je werk schreef ik dit bericht over conflicten.
Je kan het ook hier vinden : https://www.sterkopjewerk.be/blogitem/3-grote-inzichten-over-conflicten-20190624

Conflicten zijn normaal

We willen graag conflicten vermijden. Het is niet aangenaam, het is spannend, we voelen ons er ongemakkelijk bij, we willen vooral niemand kwetsen. En toch zijn conflicten de normaalste zaak in de wereld.

Kan je je inbeelden? Een wereld waarin iedereen hetzelfde denkt en er nooit een meningsverschil is? Er zou weinig innovatie zijn.

Conflicten zijn vruchtbare grond om nieuwe ideeën te ontwikkelen. Het is net het verschil wat voor verandering zorgt.

Heb je een conflict met je collega? Bedenk dan eens : waarom zou het goed zijn om dit conflict te hebben? Waar verschillen jullie van mening? Hoe kijkt deze persoon naar de wereld om er op die manier over te denken?
Mochten jullie in overleg gaan, zou hieruit iets nieuw kunnen ontstaan?

https://unsplash.com/photos/3qucB7U2l7I

Neem het niet persoonlijk

Het is een cliché als een huis … en toch lukt dat niet altijd zo gemakkelijk.

Als ik teams begeleid vraag ik dikwijls : “Wie onder jullie heeft, in het overbrengen van een boodschap, eigenlijk altijd de beste bedoeling?” Waarbij iedereen natuurlijk zijn hand opsteekt.

Bij de volgende vraag : “Wie onder jullie voelt zich al eens gekwetst of geraakt, als iemand uit het team een moeilijke boodschap brengt?” En opnieuw steekt iedereen zijn hand op.

Iedereen communiceert met de beste bedoeling … en toch kwetsen we mekaar soms zonder dat we dat willen ….
Bedoeling en interpretatie zitten niet op dezelfde lijn, terwijl niemand daar “bewust” voor kiest. Hoe kan dat dan persoonlijk tegen jou zijn?

Als je ervan uitgaat dat jouw collega met de beste intentie iets doet of zegt, verandert dat hoe je naar het conflict kijkt? Indien je de goede intentie zou benoemen van je collega en je vertelt erbij waarom dit jou heeft geraakt, zou dit een ander soort gesprek op gang kunnen brengen?

Smeed het ijzer als het koud is

De meeste boeken over conflicthantering zullen aanraden om het conflict zo snel mogelijk uit te praten. Ik ga akkoord met deze bewering, maar wil ze wel even nuanceren.

Wanneer is dat, zo snel als mogelijk?

Voel je dat de spanning tussen jou en je collega hoog oploopt? Merk je dat je nog volop in je boosheid zit? Voel je je zo geraakt dat je nog moeilijk uit je woorden geraakt? Neem dan even een pauze.

Als je vol in de emotie zit is het niet handig om een conflict uit te praten. Ons lijf reageert op heel wat prikkels, we zitten in vechten of vluchten modus, en we willen maar 1 ding : gelijk krijgen. Geen goed vertrekpunt om een conflict uit te praten.

Zo snel als mogelijk betekent dus ook : wanneer jij wat rustiger bent, de zaak vanop een afstand kan bekijken en met mildheid naar je collega kan kijken. Soms is dat al na een halfuurtje, maar soms heb je misschien een paar dagen nodig. De nadruk ligt op “mogelijk”, niet op “snel”.

Stel het echter niet té lang uit, oude koeien uit de sloot halen is niet bevorderlijk voor de samenwerking. Of misschien merk je wel dat het zinloos is om het er nog over te hebben, altijd alles moeten uitspreken is ook niet nodig.

Wil je meer weten over hoe je een conflict goed kan aanpakken?

Een aanrader is de methode van verbindende of geweldloze communicatie. Met deze 4 stappen kan je moeilijke boodschappen toch op een verbindende manier brengen, met respect voor jezelf en je gesprekspartner.

Natuurlijk kan jouw loopbaanbegeleider je ook ondersteunen om je voor te bereiden op een moeilijk gesprek.

Benieuwd hoe jouw innerlijk weten werkt? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Vind de x-factor in je werk.

Geplaatst op door

Je kent het programma wel, artiesten die zichzelf van hun beste kant laten zien en een jury die bepaalt of ze “het” hebben. Wat “het” precies is, is niet duidelijk, is moeilijk te verwoorden en zal verschillen van artiest tot artiest.

Wat als er ook een x-factor zit in je job?

Zijn we niet met z’n allen op zoek naar die ideale combinatie tussen werk en gezin, tussen genoeg uitdaging maar toch niet te veel stress, tussen een goede band met collega’s en toch professioneel kunnen samen werken, tussen iets doen wat je graag doet en toch genoeg geld verdienen?

Alleen valt het in loopbaanbegeleiding op dat deze x-factor vinden in je werk geen lineair gegeven is. Het is geen optelsom of een chemische formule, waarbij je een succesvol resultaat krijgt als je de stappen op de juiste manier volgt.

Neem als eenvoudig voorbeeld het oplijsten van je energiebronnen. Is het je al opgevallen dat op sommige dagen diezelfde energiebronnen energievreters worden? Of zelfs bepaalde kwaliteiten op een ander moment compleet tegen je werken?

Hoe werkt het dan precies, arbeidsvreugde, voldoening, samenwerking, leiderschap?

We hebben de neiging om op zoek te gaan naar stappenplannen en tools. Als mijn energiebronnen en energievreters in evenwicht zijn, dan zal ik arbeidsvreugde ervaren. Als mijn baas mij waardering geeft, dan zal ik voldoening ervaren. We gaan op zoek naar een manier zodat we, hoe we ons werk beleven, kunnen controleren. We willen de beleving van ons werk beheersbaar maken zodat we liefst alleen nog maar de positieve dingen ervaren.

Wat als we in de verkeerde richting kijken? Wat als we niet onderzoeken hoe we arbeidsvreugde en voldoening kunnen beleven, maar eens verkennen hoe deze ervaring ontstaat? Waar komt hoe we ons werk beleven vandaan?

zien we onze realiteit

Photo by Nonsap Visuals on Unsplash

De filosoof Epictetus zei het al zo’n goed 2000 jaar geleden :

Mensen worden niet gestoord door dingen,
maar door het beeld dat ze ervan hebben.

Het is niet ons werk dat bepaalt of we voldoening en arbeidsvreugde ervaren, het zijn onze gedachten over ons werk. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dan maar je gedachten moet veranderen om je werk graag te doen!!

Als we kunnen herkennen dat we in onze eigen realiteit leven en dat deze realiteit is opgebouwd uit onze hersenspinsels, dan ontstaat er ineens een wereld van ontelbaar veel mogelijkheden.

Waardoor we ons de vraag kunnen stellen, waarom nemen we onze gedachten zo serieus … Ze zijn immers vluchtig en ze zijn zeker niet altijd waar.

Waar halen we dan die x-factor?

Als die x-factor niet in onze job zit en niet in hoe onze baas/collega’s met ons omgaat, waar zit het dan wel?

De enige plek waar we nog kunnen kijken is in onszelf. Onze essentie, wie we zijn voorbij onze gedachten en emoties. Een innerlijke weten dat altijd bij ons is en dat aangeeft : dit klopt voor mij en dat niet. Ondanks alle persoonlijkheidstesten, SMART-doestellingen en tools om het werk te hanteren.  Het is een richtinggevende factor die we vaak overschrijven met ons rationele denken.

Ik maak graag ruimte voor deze x-factor in mijn gesprekken met mensen over werk. Het zorgt voor luchtigheid, humor, er “moet” minder en er “mag” meer. En vaak gebeuren er onderweg van die onvoorspelbare toevalligheden. Die er dan net weer voor zorgen dat het volgende stapje vanzelfsprekend is.

Benieuwd hoe jouw innerlijk weten werkt? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Life hacks 2019

Geplaatst op door

2018 was een dolle rit. Vele mooie momenten maar ook vele confrontaties met mezelf. Momenten waarop ik de zin van het leven (opnieuw) in vraag stelde, de zin van lijden en afzien, de zin van machteloosheid en radeloosheid.

Ik heb geen antwoorden op die vragen. Ik heb wel enkele ‘life hacks’, zoals ik ze noem. Trucjes die me helpen als het moeilijk gaat.

Ik leg ze onder de kerstboom.
Neem mee waar je iets mee kunt en laat liggen wat je niet aanspreekt.

Gelukkig nieuwjaar!

life hacks

Photo by Aaron Burden on Unsplash

#1. Sluit vriendschap met jezelf

Het is een cliché, ik weet het. Lief zijn voor jezelf, mild zijn voor jezelf. Je leest het in alle zelfhulpboeken.

Wanneer we onze gedachten geloven, voelen we die gedachten en gedragen we ons daar ook naar. Dat geldt voor iedereen. We doen ons best op basis van de gedachten die we in dat moment hebben.

Soms zitten we gevangen in niet zo productieve gedachtekronkels, maar hebben we dat niet door. En dan doen we stomme dingen waarvan we achteraf zeggen : dat had ik beter anders gedaan.

Dat zien – bij mezelf en bij anderen – brengt heel veel mildheid.

#2. Geloof niet alles wat je denkt

We kunnen niet niet denken. Onze gedachtemolen kan vertragen en draait soms op volle toeren. Soms hebben we hier wat invloed op, soms ook helemaal niet en razen we maar door.

We hoeven niet alles te geloven wat we denken. Sommige gedachten kunnen we echt wel wat minder au serieux nemen.

Want, een nieuwe gedachte zit er sowieso al weer aan te komen. Aan nieuwe gedachtes geen gebrek! Dus waarom deze ene gedachte blijven denken terwijl er nog honderden andere in de pijplijn zitten?

#3. Falen is interessant

Ik ben bang om fouten te maken. Dat geef ik grif toe en ik zal hierin niet alleen zijn. Alleen merk ik dat mijn leven, als ik een fout heb gemaakt, opeens een stuk interessanter wordt. Ik praat er met mensen over, ik ga op zoek naar interessante literatuur, ik kijk een TED talk.

Als ik een fout maak leer ik iets nieuws. En dat is best interessant.

#4. “Als” … “dan” en “zou moeten”

Als ik (geld genoeg had, een zinvolle job had, kinderen had, een partner had, meer tijd had, …..) dan (zou mijn leven mooi zijn, zou ik gelukkig zijn, zou ik een partner vinden, zou ik ander werk zoeken, …)
We verzinnen deze fabeltjes omdat we streven naar een andere ‘ik’. Een ‘ik’ die beter is, of slimmer is, of rijker is. Vul maar in wat voor jou van toepassing is.
Zie life hack #2, de vraag is nog maar of dat klopt.

De ‘als … dan’ zorgt ervoor dat we blijven streven naar iets wat er nu niet is. Zoals Byron Katie het zo mooi zegt : “When I argue with reality, I lose—but only 100% of the time”.
En nee, de ironie dat dit een als … dan quote is ontgaat me niet 😉

Het zelfde met de “zou moeten” en “zou niet mogen”. Het zijn overtuigingen die zo diep ingebakken zitten dat het soms moeilijk is om te geloven dat het ook anders kan.
Test het voor jezelf eens uit. Als je nog eens een ‘zou moeten’ gedachte hebt … Is dat waar?
En … wie zou je zijn zonder deze gedachte?

#5. Doe wat werkt voor jou

Ik gebruik deze life hacks omdat ze werken voor mij.
Ik besef zeer goed dat ze misschien niet werken voor jou.

Probeer het uit, experimenteer met deze en andere life hacks!
En … vertrouw ook maar op je buikgevoel, dat zachte stemmetje dat fluistert wat het eerstvolgende stapje is.

Ik wens je een deugddoend 2019!

Meer weten over hoe deze life hacks werken? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om met je te verkennen hoe deze inzichten jouw leven kunnen veranderen!

Brief aan mijn lieve vriendin

Geplaatst op door

Hoe krijg jij het voor elkaar?

Ik zie hoe je je best doet om een exceptioneel leven voor jezelf te creëren. Je wil een warme verbondenheid met je partner. Je wil een veilige thuis voor je kinderen, zodat ze kunnen groeien en zichzelf zijn. Je wil een leuke job waar je voldoening uit kan halen en tegelijkertijd ook je “klanten” de beste service kan verlenen. Je wilt je ouder nabij zijn, die ouder wordt en sukkelt met de gevolgen daarvan.

Ik zie hoe je worstelt met al die verlangens. Hoe je jezelf inzet om die doelen te halen. Hoe je gefrustreerd geraakt omdat dat niet helemaal lukt zoals je zou willen.
En wat je verlangt is niet uitzonderlijk … ik denk dat alle mensen dit verlangen.

Photo by Roberto Nickson (@g) on Unsplash

Het leven ontvouwt zich

Alle dingen die we zo graag willen : verbondenheid, veiligheid, liefde en geluk, ervaren we in het “nu”.

Maar we vullen onze geest met plannen voor later of het herdenken van het verleden.
Daar hoeven we niets aan te veranderen, dat is gewoon wat het is. Dat is wat we als mensen doen, dat zit ingebakken in ons mens-zijn.

Het gaat er niet om “wat” we denken, het gaat erom “dat” we denken.

Bij het besef “dat” we denken, navigeert ons systeem ons automatisch naar dit ‘nu’ .

Het leven ontvouwt zich op zoveel manieren die ik onmogelijk kan voorspellen.
Het lijkt een onmogelijke (en absurde!) taak om het leven zelf te willen sturen.

Mijn realiteit

Deze brief aan jou, niet om te zeggen wat je allemaal fout doet.
Maar om te zeggen : ik ook.

Elke keer als we elkaar spreken wil ik je meenemen in mijn nieuwe kijk. Elke keer als jij me vertelt over je verdriet, over hoe je vastzit, wil ik je vertellen wat ik zie en hoeveel innerlijke rust me dit heeft gebracht.

Ik dacht en geloofde dat dat mijn rol was als “goede vriendin”.
Dat ik je daarmee zou “helpen”.

Hoe zou het zijn om elkaar opnieuw te ont-moeten?
Zonder op voorhand in te vullen wat het betekent om een goede vriendin te zijn?
Zonder op voorhand te bedenken wat we voor de ander moeten doen?

We kunnen het leven niet op voorhand bedenken.
Het leven kan alleen maar geleefd worden.

 

Ook nieuwsgierig om meer te ont-moeten? (cf The inside out understanding)
Neem contactBeschermdVeilig Beschermd op, ik kijk ernaar uit om met je te verkennen hoe deze inzichten ook jouw leven kunnen veranderen!

Waarom tools en technieken niet werken

Geplaatst op door

Niets is wat het lijkt.

Mijn meest gelezen blogjes zijn de blogjes waar ik tools en technieken deel.
Ik stond er versteld van!
Meer dan 300 mensen hebben het boekje ‘Meer ontspannen op de werkvloer’ en ‘10 minuutjes tijd om voelen‘ gedownload.

Ik ben daar natuurlijk blij mee.
Door de weinige feedback die ik kreeg, ga ik er van uit dat het steengoed is.  😉
Maar niemand heeft me gecontacteerd om het er verder over te hebben. Dus als marketing-zet was het niet geslaagd.

Nu, dat laatste is voor mij minder belangrijk. Mijn bedoeling is om mijn manier van kijken te delen in de hoop dat anderen er iets aan hebben.
Maar zelfs daaraan begin ik te twijfelen. Ik ben heel benieuwd of de mensen die het hebben gedownload daarna nog vaak hebben beluisterd of gebruikt.

Photo by jesse orrico on Unsplash

Ik vermoed waarschijnlijk niet en ik weet intussen waarom.

Tools en technieken werken niet.

Wanneer we tools en technieken gebruiken, rekenen we erop dat iets buiten onszelf ons beter kan doen voelen. Dat iets buiten onszelf ons richting kan geven of ons kan zeggen wat we moeten doen.

Ik ben er ondertussen achter dat het niet zo werkt.
Ja, de tools en de technieken kunnen inzicht verschaffen en kunnen ons “helpen”. Omdat ze ons in de richting doen kijken van het vormeloze, van onze innerlijke wijsheid.

Waar halen we inspiratie om ons leven vorm te geven?
Waar komen onze gedachten en gevoelens vandaan?
Wie zijn we, zonder onze klachten en problemen, zonder dat verhaal?

Het vormeloze

Het moeilijke eraan is dat ik hier geen woorden voor kan vinden.
Want zodra we iets benoemen, krijgt het vorm, is het niet meer vormeloos.
Van zodra ik een woord gebruik om ‘het vormeloze’ te beschrijven (vb. levenskracht of energie of God of Allah of liefde of de bron …) krijgt het dus vorm en klopt het niet meer helemaal.

In deze paradox leven we …
En in deze paradox vind ik het interessant om gesprekken te voeren met mensen en te onderzoeken : hoe kijk jij ernaar?

Heb je interesse in deze nieuwe aanpak (waar we kijken in de richting van het vormeloze cf. The inside out understanding)
Stuur me een berichtje. Ik kijk ernaar uit om met je te verkennen hoe deze inzichten jouw leven kunnen veranderen!

Innerlijk kompas

Geplaatst op door

Ik ben 14.
Ik ben in Guatemala en ik speel in de golven van de oceaan.
Een sterke onderstroom trekt aan mijn benen. Mijn reisgenoten stappen verder de oceaan in, maar ik ben bang. Ik keer terug naar het strand. En op dat moment gebeurt het.

innerlijke wijsheid coachingPhoto by Jakob Owens on Unsplash

De oceaan sleurt me mee de diepte in.

Het water tuimelt me een paar keer over kop. Ik verlies alle gevoel voor richting en weet niet meer wat onder of boven is. Paniek overvalt me.

Plots
ervaar ik stilte, leegte, kalmte.
Gehuld in een gevoel van veiligheid en compleet vertrouwen dat alles ok is.
Gepaard met een inzicht : mensen drijven.

Zolang er lucht in mijn longen zit, zal ik drijven.
Dus ik hou mijn adem in en laat mijn lichaam en het water zijn werk doen. Mijn tenen raken de bodem, mijn hoofd geraakt boven water en ik kan naar adem happen.

Ik stap de oceaan uit met knikkende knieën.
Wat was dat?

Nadien vertel ik het verhaal met veel dramatiek. Het is een uitstekend verhaal om aandacht te krijgen, wat troostende woorden, een arm om mijn schouder. De schok ebt weg.

Maar die leegte, die stilte, die kalmte blijft me bij.

Wat als ons innerlijk kompas altijd in ons aanwezig is?
Wat als ons innerlijk kompas in het nu beschikbaar is om de volgende kleine stap te zetten? (niet om de rest van ons leven te plannen ….)
Wat als de kern van wie we zijn altijd veilig en ok is?
Wat als er meer mogelijk is in dit leven dan we met onze rationele geest kunnen veronderstellen?

Wat als …?

Benieuwd hoe jouw innerlijk kompas werkt? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om met je te verkennen hoe deze inzichten jouw leven kunnen veranderen!

Het nieuwe denken

Geplaatst op door

Ik volg een aantal mensen die bezig zijn met de “Three Principles”. Dit “nieuwe” paradigma zegt dat onze omstandigheden niet de oorzaak zijn van hoe we ons voelen, maar ons denken.

Men are disturbed not by things, but by the view which they take of them.
— Epictetus

Ik neig sowieso wel in die richting (zie Byron Katie). Maar nu wordt het extreem gesteld.
En toch kan ik niet anders dan het toetsen, uittesten en constateren dat het klopt.

Kijk maar eens naar de files. De ene geraakt ongelofelijk in de stress, terwijl de ander zich ontspant en naar radio Klara luistert.
Wat maakt dat de ene persoon er helemaal van opgedraaid geraakt en de ander niet?

Hetzelfde met een overlijden, een scheiding, een driftbui van je kind. De ene zit vol stress, frustratie, boosheid en de ander kan er met volle aanvaarding en warmte mee ‘zijn’.

Een verklaring van de drie principes kan je vinden op andere sites*, ik leg hier een verband met de bouwstenen om ons leven vorm te geven, nl denken, voelen en doen

DENKEN

De denkstroom is continu, geloof me, na al die jaren mediteren en in stilte verblijven, lukt het me nog steeds niet om niet te denken. Tot ik besefte dat dat ook helemaal niet de bedoeling was. We controleren niet wat we denken, we controleren niet welke gedachtes er komen. Wat we kunnen leren is om niet te blijven vasthaken aan een gedachte. We hoeven onze gedachtes niet te analyseren, uit te spitten, te ontleden en te ontwarren.

De gedachte kan er gewoon zijn, want vroeg of laat … komt er een nieuwe gedachte.

Getuige hiervan : het bad

Wanneer krijg ik mijn beste ideeën? Mijn belangrijkste inzichten? Mijn ‘nieuwe kijk’ op de dingen? Als ik in bad lig. Het is een moment waarop ik volledig kan relaxen en .. hupla, er verschijnt een nieuwe gedachte … uit het (n)iets!

Herkenbaar?

Misschien is het voor jou niet in bad, maar op de fiets, tijdens het koken, terwijl je wandelt in de natuur. Het gebeurt ongepland, ongeforceerd, zomaar. Van zodra de gedachte ons loslaat (en dat is niet iets wat we kunnen doén) komt er ruimte vrij voor een nieuwe gedachte.
Is dat geen bevestigend en hoopgevend idee?
Ik heb nù geen idee hoe ik hiermee moet omgaan, maar er komt vast een nieuwe gedachte, vroeg of laat.

Het leuke aan deze gedachten-uit-bad is dat het ‘geïnspireerde’ gedachten zijn. Deze gedachten leiden tot nieuwe inzichten en sporen me aan tot actie.

En voor je me zegt : Mieke, moet ik dan ganser dagen in bad liggen? Nee, natuurlijk niet. In bad kan je immers niet echt veel ‘doen’ met je geïnspireerde gedachten. .Zoals ik zei, het is niet iets wat je kan forceren, het gebeurt gewoon. En hoe meer we erop vertrouwen, hoe vaker het gebeurt.

DOEN

De bad-gedachte geeft me een serieuze kick in the butt om stappen te zetten. En soms ook niet … heel vreemd is dat.

Geen idee waarom het zo is, ik stel het alleen vast.

Het jammere hieraan is dat er dan veel denken komt over het niet in actie schieten… We zetten onszelf vast in een kritische gedachtenketen. Er ontstaat geen ruimte voor nieuwe inzichten die mogelijks wel tot actie kunnen leiden.
Bizar hoe die vicieuze cirkel in elkaar zit!

Ik hoorde onlangs Mel Robbins in haar Ted Talk spreken over motivatie. Het duurt welgeteld 5 seconden om af te zien van actie. We hebben welgeteld 5 seconden om in actie te schieten als we een idee hebben. Doen we er langer over, dan maken we onszelf van alles wijs waarom we het beter niet doen. Boeiend is dat!

VOELEN

In de therapeutische wereld is voelen belangrijk. We moeten situaties doorvoelen … en soms is dat écht niet tof. Want we willen eigenlijk zo veel mogelijk positieve gevoelens en zo weinig mogelijk negatieve.

Ik ben lang voorstander geweest van het accepteren van wat er is. Zowel positief als negatief, het hoort erbij en het mag er zijn. Ik ben er nog steeds voorstander van, alleen vraagt dat soms veel moeite.

Hier in dit (nieuwe) paradigma is voelen een gevolg van ons denken. Het zegt niet zoveel over onze situatie of over de keuzes die we moeten maken. Het geeft alleen weer op welke golflengte ons denken zit. Ben je angstig? Dan heb je waarschijnlijk angstige gedachten. Ben je boos? Dan heb je waarschijnlijk boze gedachten. Ben je onzeker? Dan heb je waarschijnlijk onzekere gedachten. Niet meer, niet minder.

Ook hier hoef je niets te veranderen, het is gewoon wat het is. Maar het voelt voor mij minder zwaar, ik hoef er niet zo zwaar aan te tillen (lichtere gedachte dus ;-p). En net zoals gedachten in een mum van tijd veranderen, zo kunnen gevoelens in een mum van tijd veranderen.

Is het jou ook al eens overkomen dat je eigenlijk boos was op iemand, maar dan haalt die persoon een grapje uit en je kan niet anders dan erom lachen?
En werd je daarna opnieuw boos? Waarschijnlijk niet.

Ook al ‘voelde’ het boos zijn echt in het moment, het heeft niet meer nodig dan dat. Er gewoon mogen zijn. En ja, dat voelt soms best pittig, dat zal ik niet ontkennen. Maar dan komt er een nieuwe gedachte met een nieuw gevoel.

THEORIE

Het is en blijft natuurlijk een theorie. Ik vind ze behoorlijk controversieel en heb zeker nog geen antwoord op alle vragen. Vb. Hoe kijk je dan naar trauma, naar suïcide, naar depressie, naar incest, naar misdaad en criminaliteit.

Maar als het puur over stress-gerelateerde zaken gaat, vind ik het een boeiende kijk. We krijgen geen stress van onze omstandigheden, we krijgen stress van ons denken over onze omstandigheden.

Wil dat zeggen dat je je stressvrij kan denken? Nee, zo simpel is het niet. Dan zetten we onszelf in om ‘anders’ te denken en krijg ik stress omdat me dat niet lukt. Dan volgt ook nog eens bakken kritiek omdat het mij niet lukt om van gedacht te veranderen.
Urgh, vermoeiend is dat!

Wat mij nu wél helpt is : ah, ok, ik heb blijkbaar stresserende gedachten. Me niet afvragen van waar ze komen, wat ik eraan kan doen of hoe ik het probleem kan oplossen. Maar gewoon, verder doen met mijn dag en erop vertrouwen dat er een nieuwe gedachte zal komen. Of … tijd nemen om even stil te staan, te ontspannen iets anders doen … vb een bad nemen 😉

Studiegroepje
Mocht deze blog bij jou iets triggeren en je wil je verder verdiepen in de “3 Principles”, geef me dan een seintje. Ik zou graag een studiegroepje oprichten zodat we mekaar kunnen ondersteunen om ons hierin te verdiepen..

Doorverwijzing
*Hier enkele sites waar je meer info kan vinden over deze ‘3 Principles’
Michael Neill
Jamie Smart
George Pransky
Amy Johnson
3p community
3p foundation

Van stresskip tot zen-chick

Geplaatst op door

Ga aan de slag met mijn e-boekje “Ontspannen op het werk”.
Ik deel 7 tools waarmee je invloed hebt op je stressniveau.
Test ze uit !
Ik ben benieuwd hoe het je vergaat!

 

Stressbeleid

Veel organisaties werken een stressbeleid uit. Een ideaal stressbeleid is een samenwerking tussen beleidsmakers en medewerkers. Hoe ga je echter van een theoretische uiteenzetting naar de invulling op de werkvloer?

Er zijn een aantal punten waar je als organisatie kan op letten. Ik verwijs hiervoor graag naar het Job Demand Resources model van Schaufeli en collega’s.

Maar als individu kan je ook zelf initiatief nemen om meer ontspannen op het werk te zijn..

Praktisch toepasbaar e-boekje

Hoe kijk je naar jezelf, naar je situatie, je omgeving. Wat geeft jou energie en wat zijn jouw belangrijkste stressbronnen.

In het e-boekje krijg je 7 tools aangereikt, praktisch toepasbaar en gericht op inzicht in je eigen denken en doen. Een kleine verschuiving in hoe je de dingen ervaart kan een grote invloed hebben op je stressniveau.

7 fases

In dit boekje overloop ik 7 fases. Verkennen, verdiepen en experimenteren met als doel jou te laten inzien waar je impact hebt op jouw stressniveau. En meer zelfs, waar je kan op letten om meer bevlogen aan het werk te gaan.

Ik zet de tools zelf geregeld in. Niet dat ik intussen een stressloos leven leidt – wat volgens mij ook helemaal niet kan – maar het helpt me wel om dingen te nuanceren, relativeren, wat meer afstand te krijgen of er helemaal anders naar te kijken.

Facebook

Ik heb ook het idee om een facebookgroep op te starten. Ben je aan de slag gegaan met het e-boekje, maar zit je toch met vragen? Of wil je deel uitmaken van een community om ervaringen uit te wisselen? Geef me een seintje, dan nodig ik je uit voor de Facebookgroep

We kunnen in deze community nog andere tools delen, mekaar inspireren en aanmoedigen of gewoon, mekaar steunen.

Eigenaarschap

Ik wil je aanmoedigen om zelf aan de slag te gaan. Is het niet met mijn e-boekje, dan vind je vast andere tools die je kunnen inspireren. We blijven te vaak in een afhankelijke positie zitten t.o.v. onze werkgever. Maar als we zelf kleine stapjes zetten, maken die net vaak een verschil.

 

het e-boekje downloaden:
Meer ontspannen op je werk (1330 downloads)

Stuur me een berichtje als je deel wil uitmaken van de facebookgroep

Laat me alvast in een reactie hieronder weten wat je vindt van het boekje!

PS De verwijzing naar ‘zen-chick’ is NIET bedoeld om mannen af te schrikken. 😉

10 minuutjes tijd om … te voelen

Geplaatst op door

Wat me opvalt als ik met mensen werk rond stress op het werk, is dat we vaak niet meer gewoon zijn om ons lichaam te voelen.
Even de tijd nemen en aandacht hebben voor hoe we letterlijk in ons lijf zitten, wordt vaak vergeten.

stilte, werknemerstevredenheid, arbeidsvreugde, engagement, werkplezier, geluk op het werk, talenten, jobcrafting, stress en burn out, zingeving op het werkMet deze audio-opname hoop ik je te kunnen ondersteunen om terug contact te maken met je lichaam.

Je kan de audio-opname downloaden op je smartphone als je dat wil.
10 minuutjes tijd om ... te voelen (1118 downloads)
En ik ben natuurlijk benieuwd hoe het je bevalt, laat iets weten in het vak hieronder!

Hier krijg je een overzichtje van alle berichten met een audio-opname,
uit de reeks “Eindelijk rust in mijn hoofd”.

Geluid :
Free nature sounds: The sound effect is permitted for commercial use under license Creative Commons Attribution 4.0 International License
Ding Sound Effect : The sound effect is permitted for non-commercial use under license “Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)”
Artiest: Alexander, Bron : www.orangefreesounds.com

Inspiratie : Tara Brach

3 minuutjes tijd voor … boosheid

Geplaatst op door

Ik startte in augustus mijn project : Eindelijk rust in mijn hoofd.

Er zijn al twee blogjes verschenen
Drie minuutjes tijd voor mezelf
Tien minuutjes tijd voor mezelf

Deze audio-opname gaat over boosheid.bliksem
Het is niet de bedoeling om de boosheid ‘weg te werken’ met deze opname. Het is een experiment en ik ben zeer benieuwd wat het met je doet. Laat me weten hoe je het ervaarde in het tekstvak hieronder of stuur me een .

 

Je kan het hier downloaden : 3 minuutjes tijd voor ... boosheid (944 downloads)
(enkel voor privé gebruik)

 

Wil je toch meer doen met je boosheid?
Stuur me een

Geluid :
Ding Sound Effect : The sound effect is permitted for non-commercial use under license “Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)”
Artiest: Alexander, Bron : www.orangefreesounds.com

10 minuutjes tijd voor mezelf … of 1 seconde

Geplaatst op door

In navolging van de 3 minuutjes tijd voor mezelf. Hier een versie die 10 minuutjes duurt.

tijd voor mezelf

10 minuutjes tijd voor jezelf

je kan het hier ook downloaden
(enkel voor privé-gebruik!)
10min.mp3 (1008 downloads)

 

Maar het kan ook op 1 seconde …Kies zelf maar!

Mingyur Rinpoche heeft een heerlijke manier om hierover te vertellen. Ik zou het zelf niet beter kunnen, met de nodige dosis humor en zelfrelativering.

Meditatie, of het beoefenen van een heldere geest, hoeft geen serieuze zaak te zijn en vraagt geen enorme inspanning!

 

Geluid :
Free nature sounds: The sound effect is permitted for commercial use under license Creative Commons Attribution 4.0 International License
Ding Sound Effect : The sound effect is permitted for non-commercial use under license “Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)”
Artiest: Alexander, Bron : www.orangefreesounds.com

3 minuutjes tijd voor mezelf

Geplaatst op door

Ik hoor het cliënten zo vaak zeggen : ik heb te weinig tijd voor mezelf!
Het lukt sommige mensen ook echt niet om een moment in te plannen voor zichzelf. Er komt altijd wel iets tussen op het werk of met de kinderen … en anders is het de auto wel die in panne valt.

Met deze tool hoop ik jullie te ondersteunen om af en toe een adempauze te nemen.
Het is een korte audio-opname waarin ik je begeleid om in contact te komen met je lichaam en even op adem te komen. Het duurt drie minuutjes en ik hoop van harte dat je hier en daar 3 minuutjes kan stelen in je drukke dagindeling.

3-minuutjes-tijd-voor-mezelf

 

Idealiter doe je dit een paar keer per dag. Op het werk, aan de afwas, op de trein, …
Kies zelf de momenten waarop je dit wil uitproberen.
(Misschien vanzelfsprekend, maar doe dit niet als je achter het stuur zit.)

Je kan het hier beluisteren of downloaden op je smartphone.
(Enkel voor privé-gebruik!!)
3min-tijd-voor-mezelf.mp3 (924 downloads)

Werk je in een ruimte waar je geen koptelefoon kan opzetten, dan is hier de uitgeschreven versie.
3-min-tijd-voor-mezelf.pdf (990 downloads)

Ik ben benieuwd hoe je het ervaart, laat weten in een reactie hieronder wat het me je doet!
Binnenkort volgt er nog een versie van 10 minuutjes in het teken van mijn project “Eindelijk rust in mijn hoofd“.

Geluid :
Ocean Waves And Seagulls Relaxation Sounds : The sound effect is permitted for commercial use under license Creative Commons Attribution 4.0 International License
Ding Sound Effect : The sound effect is permitted for non-commercial use under license “Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)”
Artiest: Alexander, Bron : www.orangefreesounds.com

Doen of zijn?

Geplaatst op door

Mijn eerste stappen in het proces van ‘zelfontwikkeling’ gingen vooral over ‘wat moet ik doen om te kunnen zijn wie ik werkelijk ben’. Heel wat zelfhulpboeken, technieken en tools uit coaching zijn hierop gebaseerd. Geef me een oefening, een inzicht, een methode om te worden wie ik wil zijn. Wat eigenlijk al impliceerde dat ik niet goed was zoals ik was, want ik moest mezelf ‘verbeteren’, ik moest aan mezelf werken.

Mijn volgende stappen in dit proces, gingen meer over ‘zijn’, zonder meer. Mezelf aanvaarden zoals ik ben, mild kijken naar mezelf, leven in het ‘nu’. Er zijn ook heel wat boeken, filosofische stromingen en teachers te vinden in deze hoek : er is alleen maar nu en je bent goed zoals je bent.

Hoe het leven werkelijk in elkaar zit blijft voor mij een raadsel. Is het een ‘streven naar succes’ of is het eerder een ‘vertrouwen in wat komt’?

voeten-in-zand

Nu ik als full time zelfstandige door het leven ga, probeer ik angstvallig te “begrijpen” hoe dit werkt en hoe ik mezelf kan motiveren om succesvol te zijn.
Want ik begrijp best dat opdrachten en cliënten niet zomaar zullen verschijnen voor mijn deur.

Mijn denken brengt me van zijn naar “moeten” en “zou willen” en “hebben” en “kunnen”  en “nog meer nadenken” ….
Dan komt er een moment van herkenning, AHA … deze gedachtes malen weer door mijn hoofd.

Deze twee werelden verbinden …niet of-of, maar én-én.
Hoe kan ik doen vanuit zijn?

En daaruit volgend, hoe inspireer ik mensen om hun authentieke zelf te zijn?
En dan daaruit volgend …. hoe vinden die mensen mij om zich te laten inspireren? 😉

Het vraagt vertrouwen …
Vertrouwen in mijn vaardigheid als procesbegeleider.
Vertrouwen in mijn cliënten als expert van hun eigen leven.
Vertrouwen dat er niet 1 oplossing bestaat – ook niet voor het promoten van mezelf  – dat elk mens uniek is en op een andere manier de wereld, en dus zichzelf, ervaart.

Jeff Foster zegt het zo mooi.
Right here, right now,
in this moment,
you don’t have to ‘figure out’ the rest of your life,
no matter what anyone says.

You don’t need all the answers.
They will come, in time,
or not,
or perhaps
the unncecessary questions will fall away.

Ben jij ook op zoek naar meer rust in je hoofd?
Wil je meer ruimte maken voor stilte?
Is stress en burn out een probleem in jouw omgeving of organisatie?
Wil jij ook meer leven vanuit zijn dan vanuit doen?

Voel je je aangesproken?
Heb je zin in een vrijblijvende babbel met koffie of thee?

Eindelijk rust in mijn hoofd!

Geplaatst op door

Wat voor mij het grootste AHA-moment is geweest de voorbije jaren is het concept :

Je kan niet niet denken.

 

???? WAT ????

Ik ben zo lang overtuigd geweest dat de bedoeling van mediteren was om mijn hoofd leeg te krijgen. Geen gedachtes meer, complete stilte in mijn brein, eindelijk onverstoorbare rust.

Nu kan ik er om grinniken – ja, ik ben een ‘streverke’ – want dit doel is niet haalbaar.
En mocht meditatie al een doel hebben, dan is het zeker niet dit.

boeddha

Het gaat over ‘mogen zijn’, gewoon mogen zijn wie je bent. Met alle gedachten en gevoelens die daarbij horen.

Zo’n meditatiemoment verloopt bij mij intussen anders (en daar hoef ik niet per sé voor te gaan zitten).
Met veel meer mildheid kan ik kijken naar gedachtes en gevoelens die komen en gaan.
Sommige gaan niet,
die blijven plakken.
En ook daar kan ik – soms na verloop van heel wat tijd – met mildheid naar kijken.

Minder zelfkritiek, minder twijfelen aan mezelf, minder schaamte rond ‘ik doe het niet goed’.

Het leuke is dat deze positieve effecten ook ingang vinden in mijn dagdagelijkse leven.
Als ik milder kan kijken naar mezelf, kijk ik ook milder naar anderen.

Betekent dit dat ik nooit meer boos of gefrustreerd geraak?
Natuurlijk niet!
Niets menselijks is mij vreemd.
Alleen blijft het minder lang hangen, kan ik dingen sneller relativeren en vooral … is het helemaal niet meer erg als de dingen niet lopen zoals ik het wil.

Wil jij ook eindelijk rust in je hoofd ervaren?
Ik ontwikkel momenteel een traject rond het ervaren van rust in je hoofd.

En ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.
Wat is voor jou de grootste belemmering om rust in je hoofd te ervaren?
Schrijf een reactie in het vak hieronder!

Zijn en doen

Geplaatst op door

Het is van augustus geleden dat ik nog iets postte … Ik schrik ervan.

Ik zit in een nadenkfase over wat ik wil (doen). In het begin van dit jaar kondigde ik aan dat ik rond stress en burn out wou werken. Dat heeft geleid tot werken met talenten, energie krijgen op het werk, werk maken van mooi werk of jobcraften, jobcraften met teams, maar ook meditatie, een stilteweek, lange wandelingen in de natuur, en mijn overtuigingen onderzoeken …

Afin, het is een treintje zonder staart en ik weet niet hoe het nu verder moet.

Woody Allen

 

Mijn mentor geeft me een goede “kick in the butt” en zegt : Mieke, wat moet er écht inzitten? (Hij geeft me advies in het herwerken van mijn bijberoep).

Twee dingen :
Wie moet je zijn om te kunnen doen wat je wil?
Wat moet je doen om te kunnen zijn wie je wil?

De cirkel tussen zijn en doen …
De hoe-wat-wanneer van dit alles is onduidelijk.
Ik blijf nog wat verder cirkelen en hoop op jullie geduld voor een volgend blogje!

zijn&doen

Ik geloof er niet meer in …

Geplaatst op door

Wat ik zo enorm waardeer aan Byron Katie én Jeff Foster is het idee :
“Who would you be without your story?”

Wie zou je zijn zonder jouw verhaal?

We hebben veel verhalen over onszelf en over anderen.
Ik moet me haasten, ik mag niet boos worden, hij moet me bellen, zij moet beter weten, zij mogen daar niet parkeren, …

Allemaal verhaaltjes die in ons hoofd zitten.

verhaaltjes

Het is pas als ik dit in vraag begon te stellen – over anderen, dat is waar Byron Katie mee begint – dat ik ze ook bij mezelf kon toepassen.

Bv.  ik vind dat hij niet boos mag zijn op mij.
Ik stel dat in vraag : klopt dat eigenlijk wel ?
Nee, natuurlijk niet!
Hij mag wél boos zijn op mij, dat is zijn goed recht.

Wacht eens … dan mag ik ook boos zijn op hem.
Zijn boosheid én mijn boosheid zijn dan ok, ik kan het toelaten.
Het is nog steeds geen fijne ervaring.
Maar de spanning rond ‘ik moet anders zijn dan ik ben’
geraak ik op die manier een stukje kwijt.

En om een antwoord te geven op de vraag : wie zou ik zijn zonder mijn verhaal?
Rustiger, met meer vertrouwen, meer vrij om te voelen wat ik werkelijk voel.
Meer vrij om te zijn wie ik werkelijk ben.

Wie zou jij zijn zonder jouw verhaal?

 

Leven in het nu!

Geplaatst op door

Lees hier mijn vorige blog over Leven in het nu.

Leven in het nu gaat vanzelf?
Als leven in het nu vanzelf gaat, waarom ervaren we dan nog spanning?
De quote van Tolle : stress is weerstand tegen het huidige moment.

De ‘weerstand tegen het huidige moment’ gaat erover dat het ‘nu’ niet goed genoeg is. Er is altijd iets wat vroeger toch beter was, of wat anders zou moeten in de toekomst.

Zo maken we in onze gedachten continu omweggetjes naar vroeger of later. We vinden wel redenen zat om dit ‘nu’ moment niet toe te laten zoals het is. Dan ontstaat er spanning, stress, frustratie, …

Het is niet goed genoeg en meestal zijn wij dan ook niet goed genoeg.

We zijn bang om te leven.
Het leven ‘nu’ ten volle ervaren, in al zijn rauwheid en onstuimigheid.

golven
We zijn zo bang om in die ervaring te stappen, angstig dat we het niet kunnen bevatten, dat het groter wordt dan we kunnen (ver)dragen.
Daarom lopen we ervan weg.

Het kan enorm bevrijdend zijn om pijn, woede, angst volledig te mogen doorvoelen en ervaren. Ook de ‘positieve’ emoties kan je eigenlijk enkel ten volle ervaren in het nu. Dat zorgt ook voor ont-spanning.

Want als het ‘nu’ er volledig mag zijn zoals het is,
dan mag jij er ook helemaal zijn zoals je bent.

 

 

Als je wilt stoppen met doen, moet je vooral dit (niet) doen!

Geplaatst op door

Tips en tricks via de media
Het is gigantisch hoeveel er de laatste tijd verschijnt rond stress en burn out. We krijgen een karrevracht tips en tricks via allerlei kanalen naar ons toegestuurd. Goedbedoeld, dat wel. Maar het is ongelofelijk wat we allemaal moeten ‘doen’ om uiteindelijk niet meer te ‘doen’.

Wat nu een hele hype is, is ‘stoppen met multitasken’. Ik snap ‘m wel hoor, we zijn inderdaad bezig met én facebooken én koken én een wasmachine opzetten én bedenken wat we morgen gaan eten én bellen met moeder …. We voelen dat onze aandacht versnipperd, dat we niet helemaal aanwezig zijn.

STOP!
Onze maatschappij is zo vluchtig geworden en het is niet evident om daar voor jezelf ‘STOP’ tegen te roepen.

photo-1430760814266-9c81759e5e55

Wat me een beetje boos maakt in het lezen van alle artikels is dat er heel veel tips worden gegeven. De tips zijn zo vanzelfsprekend dat we onszelf op de kop slaan omdat we ze niet kunnen toepassen.

En daar ligt voor mij het kantelmoment … als ik die gedachtes van mijn kritieke geest kan onderscheppen, valt er opeens een stilte … een leegte. Ik hoef er niet naar op zoek te gaan, het is ‘gewoon’ aandacht hebben voor wat ik tegen mezelf zeg.

(N)iets doen
Gedachten komen en gaan.
Boeiend wat mijn gedachten allemaal te voorschijn kunnen toveren.
Niet boeiend genoeg dat ik het ook allemaal geloof.

Ah, ik vind dat ik dit niet goed doe.
Ah, ik vind dat ik mezelf zou moeten haasten.
Ah, ik vind dat deze persoon zou moeten doen wat ik verwacht.
Ah, …
en ga zo maar door.

Dit alleen maar observeren, niets meer, niets minder.
(N)iets doen …

HsQM7Jd2Qlysfyk9SgvX_logarska-valley-5

Mezelf gunnen
om even
te mogen
‘zijn’

 

Leven in het nu … ?

Geplaatst op door

Weerstand tegen het huidige moment
Ik schreef in mijn vorige blog een quote van Eckhart Tolle. Hij schrijft dat stress te wijten is aan onze weerstand tegen het huidige moment. De oplossing daarvoor is natuurlijk ‘leven in het nu’.

kelk

Ik heb me er mateloos over gefrustreerd, over dat “Leven in het Nu”.  Hoe doe je dat in godsnaam? Als ik ‘alleen maar’ leef in het nu, kan ik nooit op vakantie gaan. Kan ik geen plannen maken met vrienden, kan ik zelfs niet plannen wat ik morgen ga eten.

Dat “leven in het nu” lukt me eigenlijk alleen als ik mediteer (en dan moet het nog een “goede meditatie” zijn, want mijn gedachten nemen me dikwijls mee naar andere oorden). Wordt er dan eigenlijk verwacht dat ik constant in meditatieve toestand rondloop? Dat is toch niet haalbaar??

Weerstand tegen het huidige moment dus!

Er is alleen maar ‘nu’.
Tot ik onlangs Jeff Foster ontdekte. Hij heeft gelijkaardige ideeën als Eckhart Tolle, maar hij maakt ze voor mij toch net iets toegankelijker.

Door Jeff zijn boeken en lezingen is langzaam tot me doorgedrongen dat we alleen maar ‘nu’ kunnen leven. Hoe graag we ook verwijlen in het verleden, hoe graag we ook verlangend kijken naar de toekomst.
Deze melancholie en dat verlangen voelen we in het ‘nu’. Als we plannen en dromen van vakantie, is dat ook in het ‘nu’.

Er is alleen maar ‘nu’.
‘Leven in het nu’ is niet nóg iets wat we “moeten doen”.
We doen het al, het gaat vanzelf.

Jeff Foster aan het woord :
Jammer genoeg in het Engels, zonder ondertitels.

Hoe ontspannend en bevrijdend is het,
dat zoiets vanzelf gaat?

Hebben jullie nog inspirerende sprekers/schrijvers die in mijn blog een plekje verdienen?

Nieuw Jaar, Nieuwe Start, Nieuw Project!

Geplaatst op door

Na een half jaar stilte begint het toch weer te kriebelen om te schrijven. Ik ben toe aan een nieuw project en ik heb jullie hulp daarbij nodig.

Ik heb een kruispunt gevonden tussen wat ik doe bij VDAB en wat ik doe als therapeut, nl. Burn Out. Ik wil graag een bijdrage leveren om in onze maatschappij meer aan preventie te doen rond burn out. Mijn therapeutische vaardigheden en mijn kennis van de arbeidsmarkt zullen hierin zeker van pas komen.

vuurwerkstokje

Hoe wil ik dat doen?

In een eerste verkennende fase wil ik stilstaan bij de risico’s op het werk. Welke externe factoren -dingen die gebeuren op het werk-  en interne factoren -dingen die gebeuren in jou- kunnen ervoor zorgen dat je volledig uitgeblust geraakt?

In een tweede fase gaan we op zoek naar jouw talenten. Welke talenten heb je? Hoe zet je ze in op het werk? Wanneer geraak je in de knoop met die talenten? Hoe kijken anderen naar jouw talenten?

In een derde fase kunnen we dan concreet aan de slag gaan met de methode van jobcrafting. Welke kleine en haalbare veranderingen kan jij zelf invoeren om jouw job beter passend te maken? We bekijken jouw taken, de relaties met je collega’s, hoe je zelf over jouw job denkt en de omgeving waarin je werkt.

Verder kunnen we ook aan de slag gaan met belemmerende overtuigingen, hoe zeg je ‘nee’, ontspanningstechnieken, hoe word je alert voor jouw grenzen, effectiever communiceren, etc.

Laat het duidelijk zijn, het is een ‘work in progress’.
Dit is geen afgewerkt-en-perfect-uit-het-boekje-succes-gegarandeerd-traject.
Ik ga samen met jou op zoek, dus het is wél een traject-op-JOUW-maat.

Ben je bereid om een tijdje in zo’n traject te stappen?
Of ken je iemand die hier graag aan wil meewerken?
Neem dan contact op!
Ik kijk ernaar uit om met je samen te werken.

Oei, ik groei …

Geplaatst op door

Je hebt het vast ook meegemaakt.
Als twaalf- dertienjarige een nieuwe winterjas krijgen. Zo’n dikke, warme jas. Zo eentje die je eruit doet zien als een Michelin-mannetje.

Het is een ‘coole’ jas. De andere kinderen van de klas zijn best jaloers op die jas. En hij is ook gewoon lekker om aan te doen, ik kan er mezelf in verbergen.
De volgende winter kijk ik er enorm naar uit om die jas opnieuw aan te doen. Alleen … de mouwen zijn te kort … en mijn rug is bloot … en hij spant een beetje …

Hoe kan dat nu? Ben ik zoveel veranderd? Of zou ik de jas kunnen aanpassen zodat ik ‘m toch nog kan dragen? Het wordt een gevecht met mezelf. Merken dat’ie eigenlijk niet meer past en ‘m toch niet kunnen wegdoen. Er af en toe mijn neus in duwen, me wentelen in de melancholie en de gezelligheid van deze jas.

Herinneringen overweldigen mij. Ik speelde, lachte, danste, zong en genoot in deze jas. Ik maakte ruzie met mijn beste vriendje, zei pijnlijke dingen, voelde me eenzaam, boos en verdrietig in deze jas. Er zat zo’n gaatje in de binnenzak, waardoor ik telkens moest prutsen om mijn kleingeld er terug uit te krijgen. Als het regende lekte de kap en kwam ik als een verzopen kat thuis. Het was dus geen perfecte jas.
En toch overheerst het warme gevoel van die gezellige knuffeljas.

Ik weet niet wat ik moet doen met deze jas, dus ik hang ‘m nog even in de kast.
Dat “niet weten”  brengt me rust.

Het brengt me bij de uitspraak van Terentius
“Ik ben een mens en niets menselijks is mij vreemd”

Ervaringen brengen het beste en het slechtste in ons naar boven.
En dat maakt het leven zo heerlijk interessant.
Licht laten schijnen in onze schaduw.
Het zorgt ervoor dat we groeien in Bewust-Zijn.

Dit is voorlopig mijn laatste blogje.
Ook deze blog is een jas geworden die voor mij, op dit moment, te klein aanvoelt.
Ik hang ‘m in de kast en verwijl nog even in het “niet weten”.

In vakantiemodus …

Geplaatst op door

Beetje later dan gewoonlijk … of vroeger … hoe je het ook wilt bekijken.
Maar ik ben in vakantiemodus! Dus het schrijven staat op een lager pitje.

Elke laatste weekend van juli is er Sfinks.
Het weekend waarin ik me in vele exotische oorden waan
terwijl ik eigenlijk niet zo ver van mijn bed ben.

Ik ontdekte er
Catrin Finch & Seckou Keita
Muziek om eventjes bij weg te dromen …

De Muze inspireert.

Geplaatst op door

Ik krijg soms de opmerking: ‘Mieke, waar blijf je je inspiratie toch halen om een blogje te schrijven?’

De waarheid over mijn inspiratie
De waarheid is … ik haal nergens niks. Ineens krijg ik ‘een idee’, ik kan het eigenlijk niet zo goed uitleggen. Sommige weken komt er helemaal niets en een andere week schrijf ik 3 à 4 blogjes. Gelukkig maar … zo kan ik het tempo van eens per week “publiceren” volhouden.

Vertrouwen in de muze.
Het vroeg wel wat vertrouwen, de eerste week dat er ‘niets’ kwam. En ok, niet al mijn blogjes zijn super inspirerend of van een goede kwaliteit. Maar dat geeft niet. Het is voor mij een oefening in vertrouwen en doorzetting dat er wel een ‘idee’ zal komen om mijn blogje aan te vullen.

Het doet me een beetje denken aan Elizabeth Gilbert haar Ted Talk over creativiteit. (Ondertussen mag het duidelijk zijn dat er een hele hoop Ted Talks zijn die ik erg kan waarderen).

Creativiteit en mystiek.
Als we creatief bezig zijn, partneren we met onze muze (Gilbert noemt het “genie”). Het is aan ons om klaar te staan met pen en papier, of verf, of muziek, of … (vul zelf maar aan wat jouw medium is als het om creativiteit gaat). Want onze muze kan ons inspireren op gelijk welk moment. Aan ons om er alert voor te zijn, de inspiratie als het ware te ‘vangen’ en het vorm te geven.

Ik hou van deze visie van Gilbert. Het geeft creativiteit iets mystieks (wat voor mij ook zo is!). En dat mystieke, dat kan je niet dwingen. Alle boeken, stappenplannen en how to’s over creativiteit daargelaten.

Veel plezier met het filmpje.

Graag lees ik in het vakje hieronder hoe jij de inspiratie van jouw muze ontvangt!

Breathe … just breathe

Geplaatst op door

Wanneer het moeilijk gaat vergeten we vaak te ademen. Onze adem ‘stokt’ letterlijk, als je je daar bewust van bent kan je dat voelen, alsof de lucht in je luchtpijp blijft steken.

In zo’n moment is het niet evident om te focussen op onze ademhaling. Om bewust in en uit te ademen en de lucht opnieuw te laten stromen.

Ik heb een soort van mantra die me daarbij helpt. Het is geen klassieke mantra – hoewel ik sommige mantra’s heel erg kan waarderen. Maar het is een “modern” liedje. Ik wil het graag met jullie delen.

Annie Nalick – Breathe

Vooral de uitstpraak:
Life’s like an hourglass glued to the table,
raakt me heel erg.

Het leven is als een zandloper die aan de tafel vastplakt.

Dingen gebeuren, mensen komen en gaan …
Als we niet alert zijn is het ineens een jaar verder.

En dan kom ik weer uit bij mijn roep naar spiritualiteit, ruimte voor stilte en zingeving, een kader voor rituelen (met dank aan Geert Peymen), een plek waar mensen kunnen samenkomen om het leven te vieren.

Ideeën waar mensen hiervoor terecht kunnen?

Ik kom uit de kast.

Geplaatst op door

Ik deed onlangs mee aan een MBTI-onderzoekje. Dit is een soort profielbepaling dat een stukje van je persoonlijkheid probeert bloot te leggen. In dit onderzoek kreeg ik de bevestiging van iets wat ik al langere tijd vreesde. Ik ben eigenlijk geen extravert. Ik ben een introvert.

Ik zeg ‘vreesde’ omdat ik al langer aanvoel dat ik niet zo goed functioneer in een grote groep mensen. Ik voel me dan al snel overprikkeld. Ik vermijd concerten of groepsbijeenkomsten, ik hou niet van reunies en op familiefeestjes heb ik altijd even tijd nodig om ‘aan te komen’.

Terwijl ik eigenlijk wel als ‘extravert’ ben opgegroeid. Mijn ouders hadden een winkel waarin zelf spontaan contact leggen met mensen die je niet kent, sociaal wenselijk is. Ik hield van dans, muziek en theater, dus ik stond geregeld op een podium. Aan de andere kant groeide ik op in een huis waar ik mezelf vaak nestelde in een zetel om een boek te lezen. Waar ik kon dagdromen en fantaseren over ‘wat als’.

photo_106_20051001

Ik ben blij dat ik ben opgegroeid in een omgeving waarin ik mezelf moest ‘pushen’ om dat extraverte stukje te ontwikkelen. Dat maakt me meer compleet als persoon. Maar het voelt wel een beetje alsof ik mijn ware zelf heb verloochend in het verleden. Nu kan ik met een opluchting uit de kast komen als als introvert.

Ik vind, wat Susan Cain vertelt in haar filmpje zeer herkenbaar. Haar ‘call to action’ is echt inspirerend. Op naar een samenleving waarin introverten, extraverten en ambiverten (want je bent nooit helemaal het één of het ander) gewaardeerd kunnen worden voor hun kwaliteiten. Een samenleving waarin we niet meer in hokjes hoeven te denken, maar waar diversiteit als een troef wordt gezien.  Waar we kijken hoe we onze kwaliteiten en talenten kunnen inzetten en waar we kunnen samenwerken met anderen om onze zogenoemde tekorten op te vangen.

Ik heb het mooiste hart …

Geplaatst op door

Op een dag stond er een jonge man in het midden van de stad en zei dat hij het mooiste hart had van de vallei. Er kwamen veel mensen om zijn hart te bewonderen want het was perfect. Geen vlekje, geen enkele fout. Iedereen was het erover eens: het was het mooiste hart dat ze ooit hadden gezien. En de jongeman was erg trots.

Plotseling kwam er een oude man naast de jongeman staan en zei: “jouw hart is lang niet zo mooi als dat van mij. ” De oude man pakte zijn hart en liet het zien. De mensen en de jongeman keken naar het hart van de oude man. Het klopte stevig maar het zat vol littekens, sommige stukken waren weggehaald en vervangen door andere. Ze pasten niet allemaal en in sommige delen van het hart zaten diepe holtes waar stukken misten.

De mensen staarden hem aan, hoe kon hij zeggen dat zijn hart mooier was? De jongeman lachte en zei: “je bent een grapjas om jouw hart met het mijne te vergelijken. Het mijne is perfect en het jouwe is een ramp van gaten en tranen.” Ja, zei de oude man: ”Het jouwe ziet er perfect uit, maar ik zou niet willen ruilen.”

De mensen werden stil toen de oude man door ging met praten: ieder gat staat voor een mens die ik mijn liefde gaf. Ik trek een stuk uit mijn hart, geef het aan de ander en vaak geven ze me een stuk van hun hart terug dat past in het lege stuk van mijn hart. Maar omdat de stukken niet hetzelfde zijn heb ik wat ruwe randen die ik zeer waardeer omdat ze me herinneren aan de liefde die we deelden.

Soms gaf ik een stuk van mijn hart en kreeg ik niets terug. Dat zijn de lege plekken. Het geven van liefde is soms een risico. Maar zelfs als de gaten pijn doen blijven ze open en herinneren ze me aan de liefde die ik voel voor deze mens. Ik hoop dat ze op een dag terugkomen om de lege plek op te vullen. Zien jullie wat echte schoonheid is?

HeartShapedKnot

De jongeman stond in stilte en er liepen tranen over zijn gezicht. Langzaam liep hij naar de oude man, pakte een stuk van zijn perfecte hart en trok het eruit. Met trillende handen bood hij het aan de oude man aan. De oude man nam het aan en plaatste het stuk in zijn eigen hart.

Vervolgens nam hij een stuk van zijn eigen gekerfde hart en gaf het aan de jongeman. Het paste niet precies in de wonde. Maar de jongeman zag nu zijn eigen hart, niet langer perfect maar mooier dan ooit tevoren omdat hij de liefde van de oude man voelde stromen in zijn hart.

 Auteur onbekend

Wees je eigen goeroe

Geplaatst op door

Een tijdje geleden zag ik deze film:

http://kumaremovie.com/

Het gaat over een documentaire-maker die zichzelf omdoopt tot goeroe en onderzoekt in welke mate mensen ‘geloven’ in wat hij verkondigt, ook al heeft hij het zelf allemaal verzonnen.

Het is een mooi experiment geworden en voor de mensen die de film willen zien zal ik niet verklappen hoe hij afloopt.

Faith begins as an experiment
and ends as an experience
— William Ralph Inge

Is dat waar ‘spiritualiteit’ om draait?
Als ik durf geloven, dat er een God is daarbuiten (noem het God/Godin, universele liefde, het onnoembare, …) die in mij gelooft, die me onvoorwaardelijk steunt en graag ziet. Zorgt dat er dan voor dat ik meer in mezelf ga geloven, in mijn eigen innerlijke kracht?

Want dat verbaast me steeds, zowel in mijn praktijk als bij VDAB, dat mensen groeien als ze iemand vinden die in hen gelooft.
Alsof we, doordat er iemand in ons gelooft, ook meer in onszelf gaan geloven.
En als je in jezelf gelooft, dan zie je meer kansen en durf je meer risico’s nemen. Durf je meer vertrouwen op jezelf en de keuzes die je maakt.

En dan denk ik, waarom niet?
Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?
Wat denk jij?

Ik blog, jij blogt, wij bloggen

Geplaatst op door

Het is wat, deze blog.
Ik probeer elke week een interessant of grappig ‘onderwerp’ te bedenken om er een stukje tekst over te schrijven. Meestal gebeurt er tijdens de week wel iets dat me inspireert om achter de computer te kruipen. Dan begint het maken van zinnen en het structureren van mijn tekst. Iets wat ik eigenlijk wel leuk vind om te doen.

De principes van het bloggen
Intussen lees ik ook andere blogs, lees ik blogs over blogs. Ik tracht mijn teksten zo aantrekkelijk mogelijk te schrijven volgens de regels van de “blogkunst” – die, helaas pindakaas, nog wel eens durven verschillen naargelang de bloggoeroe in kwestie.

Regels, schoenen en laarzen
Mijn ervaring binnen marketing komt hier natuurlijk ook van pas. Het principe dat je moet schrijven wat je lezer wil lezen en niet zo zeer wat je zelf wilt schrijven is voor mij niet nieuw. En daar wringt het schoentje. Want hoe weet ik nu wat jullie, mijn lezers, willen lezen? En wat als … jullie iets willen lezen waar ik helemaal niet over wil schrijven? Dus heb ik de neiging om die marketingregel toch een klein beetje aan mijn laars te lappen.

Communicatie met mijn lezer
Ik hoop dat jullie bij het lezen ervaren dat ik het gewoon leuk vind om stukjes tekst te schrijven over toevallige onderwerpen. Maar, beste lezer, mocht er nu toch iets zijn waar je mijn mening over wilt weten dan kan je steeds een berichtje nalaten in het vak hieronder. Verzoeknummertjes zijn dus toegestaan!

 

JEUJ!! Ik heb een fout gemaakt!

Geplaatst op door

Improvisatietheater
Een tijdje geleden volgde ik een workshop bij Inspinazie. Improvisatietheater vind ik super leuk om te doen. Het geeft me de mogelijkheid om eens lekker te doen wat volgens gangbare normen niet mag. Het vraagt wel wat lef, dat improviseren, afgaan als een gieter is in deze setting een groot “risico”.

Fout!
Afwijzing en fouten maken, het ligt bij velen van ons gevoelig. Zelfs bij “idiote” spelletjes uit impro is het keispannend en willen we vooral geen fouten maken. Marc, onze trainer, barstte plots uit en zei vol enthousiasme: ‘Jeuj, je hebt een fout gemaakt! Nu kunnen we leren!’.
Het blijft me bij.

Perfect is saai
Er kwam een grote ontlading in onze groep, iedereen moest lachen. En ik denk dat we met z’n allen inzagen hoe gespannen we de oefeningen deden terwijl het toch de bedoeling was om er een leuke dag van te maken. Het zijn juist de fouten die ervoor zorgen dat het een gevarieerde en leerrijke dag is geworden, dat we geregeld hartelijk hebben gelachen. Stel je voor dat iedereen de oefeningen perfect uitgevoerd zou hebben … saaie bedoening!

Jeuj, een fout!
Hoe anders zouden we met elkaar omgaan mochten we elkaar (en onszelf!) feliciteren als we een fout hebben gemaakt?
“Proficiat! Nu kan ik iets leren! Spannend!”
Het is in ieder geval een interessant experiment …
Doe je mee? Schrijf dan hieronder hoe het je vergaat!

Ik ben niet creatief ! … ?

Geplaatst op door

Ooit zei iemand tegen me ‘je moet niet kunnen tekenen om te kunnen tekenen’. Ik hou heel erg van die uitspraak. In mijn praktijk, als ik een creatieve werkvorm voorstel, krijg ik die uitspraak heel vaak: ‘ja maar, ik ben niet creatief’ of ‘ik kan helemaal niet tekenen’.

De rem op onze creativiteit
Dat we in onze kindertijd vaak vroegtijdig van onze creativiteit worden afgesneden is niet nieuw. Een kind dat een blauwe appel tekent kreeg misschien de opmerking: ‘een appel is niet blauw!’. Of de juffrouw op school zei: ‘Als we in de kerk zingen moet jij maar doen alsof, want je zingt vals’. Het zijn zo’n pijnlijke uitspraken die we als kind inslikken en die ervoor zorgen dat we als volwassene de rem zetten op onze creativiteit.

Kunst of beleving?
Dat er in mijn praktijk mag gekliederd worden vinden mensen soms een bevrijding. Het vraagt wel wat moed om een leeg blad voor je te hebben, of een vormeloze homp klei, en om van daaruit ‘iets nieuws’ te maken. De intentie is echter niet om een ‘kunstwerk’ te maken maar eerder om te kijken hoe je het beleeft.

Iedereen is creatief
Het is een cliché als een huis natuurlijk, maar ik geloof er echt in. Creativiteit is zo’n ruim begrip … In het boek van Christina Pauwels, Belevend Leren, verwijst ze naar een zekere Van Rosmalen (die ik niet ken….). Hij zou het volgende gezegd hebben:

” Creatieve processen spelen zich elke dag af. Iemand die als gevolg van een ziekte op een totaal andere manier tegen het leven aan gaat kijken, maakt een creatief proces door. Maar ook iemand die, geïnspireerd door de hoofdpersoon van een roman, gaat nadenken over de eigen opstelling tegenover haar man, maakt een creatief proces door. […] Of de stedeling die voor het eerst een tuin omspit, ook hij maakt waarschijnlijk een creatief proces door.
Creatieve processen zijn er in alle soorten en maten. sommige ervan resulteren in zeer belangrijke veranderingen in het leven van iemand. Andere leiden tot niet meer dan een leuke nieuwe ontdekking.”

Uitdaging?
Kijk eens waar jij creatief bent geweest de afgelopen week. Alle inbreng is welkom! Of het nu een foto is, een stukje tekst of een nieuw recept … laat dat oude stemmetje dat zegt dat je niet creatief bent 5 minuutjes in de hoek staan en leef je uit in onderstaand reactieveld!

In de rouw

Geplaatst op door

Wanneer je iemand verliest die je graag zag ga je door een periode van rouw. Vroeger kon je mensen ‘in de rouw’ heel goed herkennen. Ze droegen zwarte kleren of hadden een zwarte rouwband om de arm. Dat gaf de maatschappij een signaal. Hoe er op dat signaal gereageerd werd weet ik niet, ik vermoed dat het niet zo anders is dan nu.

Wat te zeggen …
We weten vaak niet hoe we moeten omgaan met iemand die rouwt om een verlies. We willen iets troostends zeggen, maar weten niet goed wat. Net omdat we niet goed weten wat gezegd, gebeurt het dat we de rouwende uit de weg gaan.

Hoe moet je rouwen?
Iedereen reageert verschillend op een verlieservaring. Sommige mensen willen heel veel praten over de persoon die ze missen. Anderen helpt het net om dingen te doen. Er is geen ‘goede’ manier van rouwen. We spreken van ‘rouwarbeid’ en dat is het ook. Rouwen kan emotioneel en spiritueel, maar ook fysiek erg vermoeiend zijn.

Loslaten en vasthouden
De rouwende worstelt met loslaten en vasthouden. Hoe kan ik de persoon, die ik zo graag zag, loslaten? En hoe kan ik die persoon toch een plek geven in het leven dat ik nu leid zonder hem of haar? Met één oog op het verleden en een ander oog naar de toekomst.

Je eigen pad zoeken
Iedereen heeft zijn eigen weg te zoeken in een periode van rouw. Er is  niemand die jou kan zeggen hoe je dat moet doen of hoeveel tijd je ervoor nodig zal hebben. Als je te weinig ondersteuning vindt in jouw omgeving kan je een begeleider zoeken. Meer informatie vind je op de site van Rouwzorg Vlaanderen.

Het pad verlichten
Als ik iemand ‘in de rouw’ begeleid sta ik vooral naast die persoon. Ik hoop om een klein lichtje te zijn in die donkere periode. Niet een licht dat je kan volgen of dat je de weg wijst. Maar een lichtje dat op jouw weg kan schijnen, zodat je zelf beter ziet waar je staat of waar je naartoe wilt.

Het is maar een spelletje!

Geplaatst op door

Ik speel, dus ik ben – een nogal serieuze uiteenzetting over ‘spel’, zag ik op het internet.
“Spelen is een onderbreking van de dagelijkse werkelijkheid” wordt er verkondigd. 

Spelletjes spelen
Mensen die mij kennen weten dat ik een spelletjesliefhebber ben. Bordspelen, party games, kaartspelletjes, improvisatiespelletjes, … En wat ik zelf leer door te spelen is vooral fouten mogen maken en mezelf toelaten iets opnieuw te proberen – ook al trok het de eerste keer op niet veel.
Mijn strategie in het laatste spelletje Mage Wars heeft niet gewerkt. Maar mijn partner – net als ik een spelletjesfanaat – is vast bereid om me nog een volgende poging te gunnen.

Spelen om te verliezen?
Nu, begrijp me niet verkeerd, ik verlies niet graag. Alleen gaat de spelvreugde soms verloren door de competitiedrang en dat is natuurlijk zonde. Dus een voornemen voor 2014 is dat ik meer bewuster wil genieten van de spelvreugde tijdens het spel.
En als ik win, is het dubbel op!

Spelen op de arbeidsmarkt
Spelletjes hebben regels waar je je aan moet houden. En toch is het ook leuk om creatief te zijn en buiten-het-spelbord te denken (think-outside-the-box dus …), de regels een keertje anders interpreteren en wat uitrekken. Samenwerken, creativiteit, strategisch denken, doorzettingsvermogen, het zijn ‘populaire’ vaardigheden op de arbeidsmarkt.

Spelen in therapie
‘Spelen’ gebeurt ook in therapie. Ik volg de opleiding theatertherapie waarin we ‘spelen’. We mogen een nieuwe rol aannemen en dingen uitproberen. In een veilige omgeving kunnen we experimenteren met een rol die we in het ‘echte leven’ nooit zouden durven spelen. Die bekakte bitch of de dominante oma, de verliefde fan of de verlegen bankdirecteur. Spelenderwijs gaan we op ontdekking, we verkennen onze grenzen en we voelen wat het doet om eens iets anders te proberen.

Spelen in het leven
Als we spelen in het leven, dan wordt het allemaal wat luchtiger. In het filmpje zeggen ze: ‘Als je het spel ontdekt, dan kan je de werkelijkheid ontzenuwen’. Stel je voor: het spel ontdekken in je werk, in je relatie, in hoe je je kinderen opvoedt … in seks?

Wat gebeurt er als je vanuit dit standpunt naar jouw realiteit kijkt?

 

 

Interessant artikel? Deel het met je vrienden door hieronder te klikken!

10 tips voor een gelukkig nieuw jaar!

Geplaatst op door

1/ Adem
Neem af en toe de tijd om stil te staan bij je adem. In dat moment vertraag je, kom je dichter bij jezelf, ben je meer gecenterd. Doe het voor een belangrijk gesprek, als je boos wordt of gefrustreerd geraakt, als je merkt dat je niet meer geconcentreerd bent … of gewoon, als je een minuutje tijd hebt.

2/ Vraag om wat je nodig hebt
Dat is iets wat weinig mensen doen, zeker aan hun partner. Het risico zit er natuurlijk in dat je een ‘nee’ krijgt en dat is altijd pijnlijk. Maar, wat als je nu eens een ja kreeg? En je kan ook onderhandelen.

3/ Me-time
Neem elke week wat tijd voor jezelf. Dump de kids bij oma en opa of huur een babysitter. En ga naar die film die je eigenlijk wou zien, hang een avondje in de zetel met een goed boek, maak er een romantische avond van met jouw partner.

4/ Ontdek je beperkende overtuigingen
Het zijn stille saboteurs, die beperkende overtuigingen. ‘Ik kan het niet, Ik ben niet goed genoeg, Wat zullen ze wel denken, Wat ben ik toch een domme trien, Ik kan het niet aan.’ etc. Je hoeft niet elke gedachte die je hebt te geloven, je kan ze ook in vraag stellen.

5/ Tel je zegeningen
Wees dankbaar voor wat er wel is. We zijn zodanig gefocussed op wat er niet is of op wat er fout loopt dat we vaak vergeten om te kijken naar wat er wél is. Leuke kinderen, een fijne partner, een job, een dak boven het hoofd, elke dag eten op tafel, een familie waar je op kan rekenen … En als je je dankbaarheid ook kan uiten versterkt het de ervaring.

6/ Beweeg, eet gezond, drink genoeg water, slaap voldoende
Een klassieker: moet dit nog meer uitleg krijgen?

7/ Leef in het nu
Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat een negatieve ervaring uit het verleden, zichzelf niet hoeft te herhalen in het nu. Paolo Coelho zegt het heel mooi: “Don’t allow your wounds to become someone you’re not”.
(Laat niet toe dat je door jouw kwetsuren iemand wordt die je niet bent)

8/ Voel wat je voelt
Wees je bewust van je gevoelens. In ons jachtige leven staan we niet vaak stil bij hoe we ons voelen. Hebben we geen tijd voor de ‘kleine pijntjes en verdrietjes’. Terwijl die evengoed onze aandacht verdienen.

9/ Doe geregeld eens iets gek
Mijn favoriet!
Ga naar carnaval, speel verstoppertje met je kinderen, zing luidkeels mee in de file, trek een knal oranje onderbroek aan, dans in de regen, hou een wedstrijdje om ter meest scheten laten, geef een compliment aan een wildvreemde, haal de wasco’s uit en maak een tekening, speel een spelletje waarbij je kan gieren van het lachen, …

10/ Zoek hulp
Sluit je aan bij een zelfhulpgroep, ga een theetje drinken bij een goede vriend, klets een uur aan de telefoon met je moeder of zoek een therapeut, maar praat over wat je dwars zit. Blijf niet alleen zitten met wat je bezighoudt en waar je tegen aan loopt.

Met deze tips wens ik jullie een gelukkig nieuw jaar.
Ik wens jullie een jaar met een goede gezondheid, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk!

Laat hieronder weten als je een tip hebt uitgeprobeerd en wat het effect was.
Andere tips zijn natuurlijk ook van harte welkom!

De 4 vragen die mijn leven veranderden

Geplaatst op door

Vorige week ging ik eten met een goede vriend van me. Hij herinnerde me eraan dat ik hem had voorgesteld aan Byron Katie, de vrouw die vier vragen stelt waardoor je leven kan veranderen.
Iets voor mijn blog dus!

1/ Is het waar?
Byron Katie heeft een methodiek uitgedacht, ‘The Work’. Je stelt jezelf een aantal vragen om pijnlijke of beperkende overtuigingen te lijf te gaan. Het helpt om in het hier en nu te komen, je nuanceert je pijnlijke overtuiging, aanvaardt de realiteit en slaagt er misschien in om een meer helpende gedachte te kiezen.

2/ Kun je absoluut weten dat het waar is?
Het leuke aan Byron Katie is dat ze zegt: ‘je hoeft me niet te geloven, test het gewoon voor jezelf uit’. Ik hou van die instelling. Mensen behouden de regie over hun eigen leven.

4 vragen

3/ Hoe reageer je, wat gebeurt er wanneer je de gedachte gelooft?
Byron Katie heeft zelf een zware depressie overwonnen met haar inzichten. Effect heeft het in ieder geval. Alleen moet je er wel je tijd voor nemen, ‘mindful’ het werkblad invullen en in het heetst van de strijd durft dat er al eens bij in te schieten.

4/ Wie zou je zijn zonder de gedachte?
Dat laat ik aan jou over!
Byron Katie stelt heel veel materiaal gratis ter beschikking op haar website.
Ik daag je uit om, net als mijn goede vriend, de proef op de som te nemen!

Hoe maak ik de juiste keuze?

Geplaatst op door

Als therapeut/coach krijg ik vaak een vraag naar advies. Als er nu 1 ding ‘not done’ is in therapie, dan is het wel advies geven.

Twijfelen of doen?
Ik merk daarin dat er, grof genomen, twee types mensen zijn. Je hebt de mensen die impulsief hun keuze maken en zo van het ene in het andere vliegen. En je hebt mensen die continue blijven twijfelen en eigenlijk niet vooruit geraken. Met natuurlijk alle nuances daartussen in.

4 seizoenen
Mijn twee wijze grootvaders waren boeren. Zij kenden nog het ritme van de seizoenen en deden er hun voordeel mee. Wanneer de akker moet rusten, wanneer er gezaaid kan worden, hoeveel tijd er nodig is om te groeien en te rijpen, en wanneer het tijd is om te oogsten.

Wanneer is de tijd rijp?
Of je nu een twijfelaar bent of een impulsieve doener, ik denk dat in de metafoor van de seizoenen ook wijsheid verborgen zit om keuzes te maken. Kan je wachten op hulpbronnen? Zijn er externe factoren die je stimuleren om sneller te beslissen? Voel je je klaar voor deze keuze? Of moet er eerst nog tijd genomen worden om te bezinnen en te rijpen?

Dé juiste keuze bestaat niet.
Hoe het ook zij, je weet nooit of je dé juiste keuze maakt. Ooit zei iemand tegen me: je kan geen foute keuzes maken, alleen goede en minder goede keuzes.
Je kan voor iets kiezen en als je merkt dat het niet uitdraait zoals je wou, dan kies je gewoon opnieuw!

Het klinkt simpeler dan het is …. maar in de kern klopt het wel.

Un banc pour reposer son âme

Geplaatst op door

Naar Dardennen
Naar jaarlijkse gewoonte trekken we dit weekend naar de Ardennen. Ik geniet er volop van een frisse wandeling in de kleurenpracht van de herfst.dardennen

Tot rust komen .. ook al is het soms inspannend, zo’n wandeling. Ik heb het gevoel dat mijn lijf meer zuurstof krijgt, mijn spieren terug op zijn plaats komen, mijn gedachten uitdoven.

Kortom, er is meer ruimte voor ‘mij’.

De natuur betrekken in therapie.
Er zijn therapeuten die gaan wandelen met hun cliënten. En als het uitkomt, eventjes uitrusten op een bankje. Ik heb het zelf nog nooit gedaan, maar als ik bij mezelf merk hoe weldadig het kan zijn, zou ik het experiment wel willen aangaan. De natuur meer betrekken tijdens de begeleiding.

Een bankje voor mijn ziel
Ergens onderweg kom ik een gedichtje tegen,
met daarin volgende zin:
‘Un banc pour reposer son âme’.

Ik glimlach …
Zo’n bankje waar mijn ziel kan uitrusten is welkom op een wandeling in de Ardennen.
En dient het bankje bij de therapeut niet hetzelfde doel?

Dansen met de geliefde

Geplaatst op door

Ik schreef tot nu toe nog niets over intieme relaties in deze blog. En hoewel het een thema is dat me zeker bezighoudt wil ik de woorden van iemand anders gebruiken.

Paul Ferrini heeft een mooi boekje geschreven over relaties. Het heet ‘Dansen met de geliefde’.

dansen met de geliefde

Met afwisselend stukken tekst en poëzie schetst hij een aantal ideeën omtrent intieme relaties.
Ik deel een stukje:

Donker ijs bij  de rivier

Hoeveel geliefden vallen
op hetzelfde stuk ijs?

Op de heenweg gleed ik 
door één enkel moment van onoplettendheid,
onderuit.

Op de terugweg
waren we heel alert op de gevaarlijke plek
en tuimelde jij omver.

Sommigen zouden dan zeggen:
‘Dat is een teken. God laat je weten dat je voorzichtig
moet zijn’.
Volgens mij niet.

Als God al iets zegt. 
zegt Zij/Hij:

Hoe voorzichtig
je ook bent of niet bent, 
je gaat toch wel tegen de vlakte.

Je kunt niet voorkomen dat je je pijn doet.
Je kunt niet voorkomen dat je je geneert.
Luister, allebei.

Er zullen momenten zijn
waarop je probeert de zaak in de hand te houden, 
en dan val je.

Maar dat geeft niet echt.
Als je samen bent,
hoort daarbij dat je samen valt.

Als je een goede relatie hebt, 
hoort daarbij dat je weet dat je
een volkomen verkeerd beeld van elkaar hebt.

Tenzij jullie allebei bereid zijn
kwetsbaar en onvolmaakt te zijn,
en fouten durven maken,
kan er niets van terechtkomen.

Geef elke gedachte dat je het
bij het juiste eind zou hebben op.
Laat al je beelden over hoe het hoort te zijn varen.

Zet gewoon de ene voet voor de andere
en ga samen met mededogen door het leven.
Wees mild en vergevingsgezind.

Blijf je gedachten opzijzetten.
Blijf in je hart vallen.
Blijf de rivier volgen.

Verder heeft niets enige betekenis.

— Uit ‘Dansen met de geliefde’ van Paul Ferrini
    (vertaling Karin van Grieken)

Opgedragen aan mijn geliefde,
die binnenkort verjaart.

Is mijn perspectief de waarheid?

Geplaatst op door

Ik had onlangs een discussie met een goede vriendin over perspectieven. Is het egoïstisch als je niet in staat blijkt om te kijken vanuit iemand anders zijn/haar perspectief?  Het label ‘egoïstisch’ zou ik er niet op plakken.  Volgens mij speelt hier een andere dynamiek.

De dynamiek van het perspectief
Het doet met denken aan de blinden en de olifant

blinden olifantbron

Wat is waarheid?
Alle onderzoekers komen met een zeer verschillend perspectief. Maar elke onderzoeker vertelt vanuit zijn ervaring zijn waarheid. Het is pas als ze alle verhalen van het volledige team naast elkaar leggen dat ze, min of meer, een correct beeld krijgen van ‘de olifant’ … en dan nog.

Ik denk dat het ook zo gaat tussen ons en hoe we communiceren. Ik kan niet anders dan vanuit mijn perspectief kijken. Vanuit mijn ervaring, vanuit mijn opvoeding, vanuit mijn scholing, vanuit mijn kennis. Dat is wat ik heb. Het is pas als iemand anders met een ander verhaal komt, dat ik mijn oogkleppen kan openen om te merken dat er ook andere perspectieven zijn.

Openheid en kwetsbaarheid.
Dit houdt twee belangrijke vaardigheden in die we kunnen beoefenen. Enerzijds gaat het om openheid, ons oordeel uitstellen. De bereidheid tonen om naar de ander zijn verhaal te luisteren en te accepteren dat het vanuit een ander, evenwaardig perspectief komt.

Anderzijds gaat het ook om moed, mij kwetsbaar opstellen, mijn kant van het verhaal doen en erbij vertellen wat ik nodig heb.  (met dank aan Brené Brown!)

Ik ben verantwoordelijk voor mijn verlangens.
Want hoe kunnen we van onze partners/vrienden/bazen/ouders/kinderen/etc. verlangen dat ze iets voor ons doen als we zelf niet in staat zijn om hen te vertellen wat het precies is dat we willen?

Uiteindelijk gaat het er niet om wie ‘de waarheid’ spreekt, want volgens mij is er helemaal geen waarheid. Het gaat erom dat ik zelf de verantwoordelijkheid neem voor mijn verlangens en durf vragen aan de ander wat ik nodig heb om dit verlangen in te vullen. Wat ook het risico inhoudt dat ik afgewezen kan worden.
Maar daarover een volgende keer meer …

Stilstaan bij jezelf

Geplaatst op door

Op 11/08/2013 Schreef Coach Jan het volgende : “Zijn we ‘massaal’ watjes geworden?”
Ik ben het helemaal eens met wat Coach Jan zegt over ‘stilstaan’.

Stilstaan bij wie je bent.
Ik begeleid werkzoekenden in hun sollicitatievaardigheden. Mensen die vaak al een paar maanden op zoek zijn naar werk komen bij mij terecht. Tijdens deze begeleiding zijn de eerste vragen die ik met hen bekijk ‘wie ben ik’, ‘wat kan ik’, ‘wat wil ik’. Nu toegegeven, dit zijn niet echt vragen waar je zomaar een antwoord op verzint. Maar als ik deze vragen aan mijn klanten voorleg reageren ze vaak met: ‘hmm, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan’.

We hebben dat ook niet echt meegekregen van vroeger, dat stilstaan bij jezelf of iets anders. Spiritualiteit en zingeving klinken niet zo sexy.  Het krijgt al snel de titel ‘wollig’ of ‘zweverig’ en dat vind ik heel erg jammer. Er is zo’n grote nood aan zingeving en een vorm van gemeenschap, participatie. Ik merk het niet alleen aan mijn klanten maar ook aan mijn vrienden en mijn omgeving.

De kerk heeft een steek laten vallen.
En dan leg ik de link naar de kerk en hoe deze, in mijn ogen, toch een fameuze steek heeft laten vallen. Dat was toch de bedoeling van deze instelling? Een gemeenschap vormen, samen stilstaan bij moeilijke en mooie momenten in het leven. Niet dat ik een voorstander ben van de grote dogma’s uit de religies. Maar wat de kerk wel bood was een structuur, een forum waarop de gemeenschap elke week samen kon komen en het leven kon vieren.  Het zondagse ritueel om samen een uurtje stil te staan heeft zijn betekenis echter verloren.

Echt luisteren.
Dat vind ik het mooie aan mijn beroep. Ik kan tijd en ruimte maken voor mensen. Zodat zij kunnen vertellen wat in hen omgaat op dat moment. Tijdens een sessie in de therapie vertragen we. Ik geef veel aandacht aan wat mijn cliënt zegt. Ik stel vragen om mijn cliënt écht te begrijpen. Ik tracht mijn antwoorden uit te stellen, zodat ik kan invoelen in de vraag van mijn cliënt. Pas dan kan ik invoelen bij mezelf wat het antwoord of een volgende vraag kan zijn.

Een gat in de maatschappij.
Er ligt volgens mij nog een groot ‘gat in de markt’ zoals dat heet. Er is een nood aan zingeving en diepgang. Sommige mensen vinden hier een oplossing voor in hun relatie of vriendenkring, bij een therapeut of coach, in hun godsdienst of geloof. Maar er zijn nog heel veel mensen die hierin zoekende zijn. Ik ben zeer benieuwd welke antwoorden de maatschappij (want dat zijn wij toch, niet?) zal verzinnen op deze grote nood.

Ik hou in ieder geval mijn oren en mijn ogen open.

Spiritueel leven ≠ zweven

Geplaatst op door

Spiritualiteit?
Toen ik deze blog creëerde kreeg ik een invulvak om iets te vertellen over deze blog. Het waarom van deze blog. Ik heb daar ingevuld dat ik een zoeker ben. Ik schrik er niet voor terug om in zelfhulpboeken, boeken over persoonlijke groei, therapie, psychologie, etc te zoeken.

Maar steeds vaker vind ik mezelf terug in boeken die onder de categorie ‘spiritualiteit’ vallen. Mensen zijn soms allergisch voor dit woord. Want dan ben je immers aan het zweven. Ik vind van mezelf dat ik behoorlijk ‘down to earth’ ben. Maar met een grote nieuwsgierigheid naar het mysterie.

Het mysterie
Ik zou geen echte zoeker zijn mocht ik niet geprikkeld zijn om het mysterie van het leven te willen ontsluieren. Met in het achterhoofd de gedachte dat het er niet toe doet of ik dat doel bereik (waarschijnlijk niet … dat is het mooie aan een mysterie), maar dat de tocht die ik onderneem – met alle ups en downs, ontmoetingen en vaarwels, confrontaties en omarmingen – zeker de moeite waard is.

Spiritualiteit is een alledaagse praktijk.
Wat mij betreft is spiritualiteit net iets heel aards. Het is een manier om idealen neer te zetten in onze maatschappij. Leven vanuit liefde i.p.v. uit angst. Oprecht respect tonen voor anderen – ook al ben ik het totaal niet eens met wat die persoon doet of zegt. Mijn eigen waarheid durven spreken. Geen oordeel vellen, niet over een ander maar ook niet over mezelf.

Het zijn dingen die ik in het alledaagse leven probeer te integreren. En dat vind ik niet zo eenvoudig, ik word geconfronteerd met mijn eigen angsten en mijn eigen blinde vlekken. Behoorlijk aards toch?

IMG_0113

Hoe zit het dan met God?
Of God al of niet bestaat is voor mij niet de juiste vraag. Toen ik mijn zoektocht startte op dit spirituele pad heb ik lang met die vraag in mijn maag gezeten. God is voor mij niet de man met de baard die in de wolken rijstpap zit te eten met gouden lepeltjes (of hoe zat dat ook al weer …?)

God is voor mij liefde, licht, vrede. Deze Bron is beschikbaar voor iedereen en is wat mij betreft zeer tastbaar aanwezig in mezelf, in de ander.

Het doet er eigenlijk niet toe of er ‘bewijs’ is dat God al of niet bestaat, anders zou het ook niet ‘geloven’ heten. Wat mij motiveert om verder deze weg te bewandelen is of ik er iets aan heb. Ervaar ik meer liefde, meer vrede in mijn leven sinds ik deze tocht ben begonnen.
Dan is mijn antwoord volmondig: JA!