Gisteren in de winkel stond een man achter me te hoesten. Niet in zijn elleboog en niet op 1 ½ meter afstand. Ik keek bedenkelijk naar hem. Hij lachte naar me, met stralende ogen.

Ik was intussen aan het afrekenen en had het lef niet om er iets van te zeggen. Was hij me werkelijk aan het uitlachen? Of was die man gewoon goedgezind en was hij zich van geen kwaad bewust?

Ik zal het nooit weten natuurlijk.

Maar het is wel opmerkelijk om te zien hoe we allemaal op een andere manier omgaan met de “corona-paniek”. Is dat niet bizar?

Onze omstandigheden versus ons denken.

Mochten onze omstandigheden de oorzaak zijn van ons mentaal welbevinden, dan zouden we allemaal op dezelfde manier reageren op de berichten rond het virus. Maar dat is niet zo.

De één staat vrolijk te hoesten in de winkel, de ander poetst heel het huis met een ontsmettingsmiddel, iemand anders zit vrolijk op een bankje in de zon te keuvelen met de buurman en nog iemand anders stockeert WC-papier.

Photo by Claire Mueller on Unsplash

Als onze omstandigheden niet bepalend zijn voor ons mentaal welbevinden, wat dan wel?

Ons denk/voel/gedrag-systeem.

Ons denken bepaald ons voelen en zal in het verlengde aanleiding geven tot gedrag.

Dus denk ik angstige gedachten, dan zal ik me angstig voelen en zal ik me daar ook naar gedragen.

Op zich is iedereen wel mee met deze logica. Het wordt echter lastiger als we hiermee aan de slag willen. Omdat ons voelen en ons gedrag ook bepaald worden door onbewuste gedachten, helpt het niet (veel) om de ene gedachte door een andere te vervangen.

Wat helpt dan wel? Om in te zien dat onze gedachten voorbij gaan, vluchtig zijn. Eens we dit kunnen in-zien, worden we als vanzelf minder opgeslorpt door onze gedachten, omdat we ze minder gewicht geven.

Virus paniek?

Hoe helpt dit artikel nu met de “virus-paniek” (mocht je het al zo ervaren). Op zich is het heel erg logisch dat we af en toe angstige gedachten hebben. De situatie zoals ze nu is is ongezien, we begeven ons op onbekend terrein en niemand weet wat de toekomst zal brengen.

En daar zit net een knelpunt. We willen graag “controle” houden, dus gaan we rationeel over dingen nadenken. Tot hier geen probleem. Wanneer wordt het lastig? Als we in gedachtencirkels verdwalen. Van piekermodus tot paniek heeft dan niet veel nodig.

Is hier een oplossing voor? Niet echt. We kunnen als mens nu eenmaal denken en dat denken gaat alle kanten op. Soms staat het denken ons ten dienste (denk maar aan de wetenschappers die nu op zoek zijn naar een remmer of een geneesmiddel) soms niet zo.

Wat kunnen we dan doen?

Wat we hier en nu weten om te doen.

Voor mij is dat me zo veel mogelijk houden aan de richtlijnen van de overheid.
Social distancing.

Als ik paniek-gedachten krijg, weten dat die ook weer voorbijgaan. En ook in-zien dat iedereen zich gedraagt naar het denken dat hij/zij heeft in het moment.

Die “hier en nu weten wat te doen”- wijsheid, is er voor iedereen. En dat zal er voor iedereen anders uitzien. Maar iedereen beschikt over de nodige dosis gezond verstand om om te gaan met deze uitzonderlijke situatie.

En dat zie je ook al in de media. Ondanks de “paniek-gedachten” zijn er ook creatieve gedachten, mensen die komen met nieuwe ideeën, mensen die solidair zijn met anderen en helpen waar ze kunnen, er komen nieuwe initiatieven en er ontstaat een samenhorigheid in deze crisis.

Het denken is een mooie kracht.
En als we het niet te veel in de weg zitten, kan het ons helpen om prachtige dingen te creëren, ook in tijden van virus-paniek.

___________________________________________________________________________

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!