Het aantal burn outs stijgt zorgwekkend.

Twee artikels over burn-out bereikten me deze week. Een artikel op de site van nws.be. En een artikel op Linked In. Het aantal langdurige burn-outs stijgt. Blijkbaar hebben we nog geen pasklaar antwoord op hoe we er anders mee kunnen omgaan, met stress.

Het artikel op Linked In benadert burn-out vanuit “een roeping”. Jakob van Wielink schrijft ” een burn-out ontstaat als er hard gewerkt wordt vanuit een verkeerde of vervuilde bron die niet (meer) voedt. Je werkt als het ware hard, maar voor de verkeerde reden. “

Hoewel ik echt geloof dat de aanpak rond “roeping’ voor sommige mensen zal werken. Weet ik niet of dit voor iedereen het geval is.
Ondanks het stijgende aanbod van burn-out coaches, lijkt dat geen verandering te brengen in de cijfers.

Ik heb zelf ook lang geloofd dat alles beter zou gaan eens ik mijn roeping, missie, levensdoel zou kennen. Ik deed de raarste dingen om dit te ontdekken, van klassieke therapie, coaching en NLP tot vision quests en een medium raadplegen.

Ik heb het nooit gevonden.
Ik heb de zoektocht intussen opgegeven, omdat ik niet geloof dat ik er ééntje heb. Hoewel ik me lang mislukt heb gevoeld omdat ik hier geen antwoord op kon geven.

Weten en niet-weten

Ik vertrek intussen vanuit een andere benadering.

In plaats van zoeken en vinden ga ik uit van weten en niet-weten. Datgene wat we weten, dat is vaak gemakkelijk. Daar kunnen we mee aan de slag. Ik weet heel dikwijls wat me in het hier en nu te doen staat. Wat pal voor mijn neus ligt.

Als ik verder kijk dan dat, een paar dagen, een paar weken, een paar jaar, dan weet ik het niet meer. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik over 5 jaar zal doen. Dat kan beangstigend zijn, maar het geeft ook enorm veel vrijheid en mogelijkheden.

Wat ik niet weet, daar hoef ik niet naar te zoeken. Want weten komt als de tijd er rijp voor is. Plots krijg ik een inzicht, of een duwtje in een bepaalde richting, en dan gebeurt er weer van alles waardoor mijn leven van vorm verandert. Ik hoef daar eigenlijk weinig voor te doen, dat gebeurt gewoon.

Ons brein kent geen rust meer

Ik herken wel dat veel mensen afzien op het werk.
Soms krijg ik zelfs de indruk dat “te druk” zijn, of “overweldigd door het werk” bewondering oogst. Dat het eigenlijk niet meer ok is om rustig op het werk te zijn, om ontspannen je werk te kunnen/willen doen.

Wat hierin voor mij alles lichter maakte, is in-zien dat mijn gedachten en mijn gevoelens aan elkaar vasthangen. Wat ik denk, dat voel ik, dat heeft een effect op mijn lichaam. Mijn gedachten worden als het ware tot leven gewekt door hoe mijn lijf daarop reageert. Dat is best fascinerend om te zien én het maakt dat de gedachte die ik denk heel erg echt lijkt.

Je herkent vast een aantal van deze uitspraken : “als ik die deadline niet haal ben ik geen goede collega’, “als ik er nu even tussen uit ga, laat ik mijn collega’s in de steek”, “ik kan eigenlijk niet meer, maar ik moet dit toch nog echt even afwerken”, “ik krijg geen energie meer van mijn werk”.

Als we deze gedachten kunnen zien als gedachten, die niet meer of minder gewicht hebben dan “oh, ik moet straks nog een was insteken” of “ik heb zin in frietjes”, dan maakt dat alvast een heel groot verschil. We zitten minder in “ons verhaal” en er is meer ruimte voor een diepere wijsheid.

Wie is “ik”?

En dan is er nog de exploratie rond het “ik”, waar Vincent Duindam een mooi artikel over schreef.

Hij beschrijf hoe exploreren wie we zijn voorbij onze gedachten, gevoelens en overtuigingen, voorbij onze identiteit, onze waarden en onze missie, voorbij onze fysieke beperkingen, een andere dimensie raakt. Een diepere laag in onszelf, waar stilte heerst, of liefde, hoe je het ook wil noemen.

Voorbij deze “ik” zijn er “geen energievreters of -gevers”, zijn er geen “juiste of foute roepingen”, is er geen “succes of mislukking”, is er geen “zoeken of vinden”.
Er is alleen hier en nu. Voor mij zit hier ook een enorme bron aan veerkracht, die we oh zo nodig hebben in deze tijden van stress en burn out.

En om Dr. Duindam te citeren : “Boeddha zei: je hoeft me niet te geloven, vertrouw liever op je eigen ervaring. Kijk gewoon of het werkt. Ga dit grote experiment aan in je eigen leven.”

Uiteraard exploreer ik graag verder samen met jou!