Op 11/08/2013 Schreef Coach Jan het volgende : “Zijn we ‘massaal’ watjes geworden?”
Ik ben het helemaal eens met wat Coach Jan zegt over ‘stilstaan’.

Stilstaan bij wie je bent.
Ik begeleid werkzoekenden in hun sollicitatievaardigheden. Mensen die vaak al een paar maanden op zoek zijn naar werk komen bij mij terecht. Tijdens deze begeleiding zijn de eerste vragen die ik met hen bekijk ‘wie ben ik’, ‘wat kan ik’, ‘wat wil ik’. Nu toegegeven, dit zijn niet echt vragen waar je zomaar een antwoord op verzint. Maar als ik deze vragen aan mijn klanten voorleg reageren ze vaak met: ‘hmm, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan’.

We hebben dat ook niet echt meegekregen van vroeger, dat stilstaan bij jezelf of iets anders. Spiritualiteit en zingeving klinken niet zo sexy.  Het krijgt al snel de titel ‘wollig’ of ‘zweverig’ en dat vind ik heel erg jammer. Er is zo’n grote nood aan zingeving en een vorm van gemeenschap, participatie. Ik merk het niet alleen aan mijn klanten maar ook aan mijn vrienden en mijn omgeving.

De kerk heeft een steek laten vallen.
En dan leg ik de link naar de kerk en hoe deze, in mijn ogen, toch een fameuze steek heeft laten vallen. Dat was toch de bedoeling van deze instelling? Een gemeenschap vormen, samen stilstaan bij moeilijke en mooie momenten in het leven. Niet dat ik een voorstander ben van de grote dogma’s uit de religies. Maar wat de kerk wel bood was een structuur, een forum waarop de gemeenschap elke week samen kon komen en het leven kon vieren.  Het zondagse ritueel om samen een uurtje stil te staan heeft zijn betekenis echter verloren.

Echt luisteren.
Dat vind ik het mooie aan mijn beroep. Ik kan tijd en ruimte maken voor mensen. Zodat zij kunnen vertellen wat in hen omgaat op dat moment. Tijdens een sessie in de therapie vertragen we. Ik geef veel aandacht aan wat mijn cliënt zegt. Ik stel vragen om mijn cliënt écht te begrijpen. Ik tracht mijn antwoorden uit te stellen, zodat ik kan invoelen in de vraag van mijn cliënt. Pas dan kan ik invoelen bij mezelf wat het antwoord of een volgende vraag kan zijn.

Een gat in de maatschappij.
Er ligt volgens mij nog een groot ‘gat in de markt’ zoals dat heet. Er is een nood aan zingeving en diepgang. Sommige mensen vinden hier een oplossing voor in hun relatie of vriendenkring, bij een therapeut of coach, in hun godsdienst of geloof. Maar er zijn nog heel veel mensen die hierin zoekende zijn. Ik ben zeer benieuwd welke antwoorden de maatschappij (want dat zijn wij toch, niet?) zal verzinnen op deze grote nood.

Ik hou in ieder geval mijn oren en mijn ogen open.