Spreken zonder woorden?

Vorige week schreef ik geen blog omdat ik opleiding had. Maar meer daarover een volgende keer.

Als ‘jobcoach’ bij VDAB help ik ‘mijn mensen’ hun kwaliteiten en competenties ontdekken, deze op de kaart zetten en deze ook ‘in beeld’ brengen. Het document bij uitstek is natuurlijk hun CV en motivatiebrief.

Non-verbaal solliciteren?
Wel grappig eigenlijk, hoe dat zo allemaal in elkaar zit. Als je op een overtuigende manier jezelf kan voorstellen op een blad papier en in een gesprek dat ongeveer 20 minuten duurt, dan maak je een grote kans dat je de job hebt. Het non-verbale aspect in deze hele communicatie-interactie – van lay out CV tot eerste indruk op het gesprek – is hierbij van zo’n doorslaggevend belang dat ik me soms de vraag stel waarom ik zoveel aandacht besteed aan de inhoud.

Non-verbale marketing?
Want, hoe overtuig ik anderen van mijn eigen competenties?
Om het dan maar even op mezelf te betrekken. Op mijn website kan je lezen welke opleidingen ik allemaal heb gevolgd. En op mijn blog kan je lezen hoe ik over bepaalde zaken denk. Maar is dat ‘bewijs’ genoeg dat ik een vakkundig therapeut/coach ben?

Wat dan eigenlijk weer in grote tegenstelling is met de visie voor mijn praktijk in bijberoep. Hier begeleid ik mensen, soms op een non-verbale manier (i.e. via creatieve werkvormen) om in hun leven iets te veranderen waardoor ze minder afzien. Non-verbaal, omdat ik vind dat ‘spreken zonder woorden’ vaak veel meer zegt.

Dus zijn het mijn geschreven woorden? Of is het net mijn leuke glimlach op de foto die ervoor zorgt dat mijn toekomstige cliënt naar de telefoon grijpt?

Invloed van lichaamstaal
Indrukwekkend vind ik het filmpje van Amy Cuddy. Waarin ze vertelt dat onze lichaamstaal niet alleen de communicatie met anderen beïnvloedt, ook de communicatie met onszelf.

Maar ik ben wel benieuwd. Hoe beslis jij welke persoonlijke hulpverlener/therapeut/coach je contacteert? Laat het me weten in het vak hieronder!

 Interessant artikel? Deel het met je vrienden door hieronder te klikken!

2 gedachten over “Spreken zonder woorden?

  1. Persoonlijk vind ik het zoeken van een therapeut niet zo evident. Meestal zoek je eerst via internet en dan ontdek je dat er een groot aanbod is. Niet alle therapeuten hebben een website, die zonder vallen meestal al af. Ook vraag ik aan vrienden of ze iemand kunnen aanbevelen en aan de huisdokter. Ik probeer uit te zoeken op welke manier de therapeut werkt en heb voor mezelf uitgemaakt dat ik zeker geen man als therapeut wil. Uiteindelijk is het een therapeut geworden die een vriendin had aanbevolen. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik er vooruit ging maar nu heb ik eerder het gevoel dat ik vast geraak telkens door hetzelfde probleem. Als er een bepaalde emotie naar boven komt blokkeer ik. Door te kijken naar de Bleekweide besefte ik dat het misschien zinvol zou kunnen zijn om hierdoor te geraken via een andere manier van therapie, eerder door tekeningen dingen schrijven, enz. Ik ben dus op zoek naar iemand die de blokkade bij emoties kan doorprikken maar hoe ik daar de juiste persoon voor kan vinden lijkt mij een moeilijke zoektocht. Hoe vertel ik tegen mijn huidige therapeut dat ik naar iemand anders ga? Ook al vind je dan iemand die werkt met een soort van creatieve therapie dan moet die persoon u ook nog liggen. Enkele therapeuten verder heb ik zelfs het gevoel dat de inkleding van de therapieplek, het gevoel en zelfs de stoel of geen stoel een grote rol spelen. Natuurlijk ook het bedrag van de therapie speelt een rol. Stel dat je wekelijks naar een therapeut gaat en het kost 40 euro dan is dat 160 euro per maand maar als het 50 euro is per sessie wat maar 10 euro meer is dan spreken we al over 200 euro per maand en dat is al 40 euro meer. Uiteraard ben ik bereid om het bedrag te betalen indien het mij ook echt iets bijbrengt. Ik weet niet of u hier iets mee bent maar zo ga ik op zoek 🙂
    Vriendelijke groeten

  2. Dag Nathalie,
    Bedankt voor jouw oprechte reactie. Ik ben blij om te lezen dat je jezelf grondig afvraagt bij wie je therapie volgt, en dat je niet bang bent om iemand anders in te schakelen. Als therapeut vind ik dat we dat moeten kunnen ‘hebben’. We hebben een aantal skills in onze rugzak, maar we kunnen niet alles voor iedereen. En dat is maar goed ook. Ik vind het dan ook gezond dat je, als je je na een tijd niet meer goed voelt bij je therapeut – om welke reden ook – op zoek gaat naar iemand anders. Ook als therapeut moeten we kunnen toegeven aan onze cliënten dat we iets niet kunnen of dat een traject ten einde loopt.
    Dus bedankt voor je openheid, ik hoop dat het anderen kan inspireren.
    groetjes!

Reacties zijn gesloten.