Emoties zijn moeilijk te bevatten. Achter woede zit vaak verdriet en onmacht. Achter verdriet zit vaak angst. In mijn angst voel ik me machteloos. In mijn machteloosheid word ik dan weer kwaad. Het is alsof elk gevoel een lading van andere emoties dekt.

Geweldloze communicatie
Marshall Rosenberg heeft een interessante theorie ontwikkelt : Geweldloze Communicatie. Het is een boeiende theorie waarin het achterhalen van de behoefte achter de emoties heel belangrijk is. Maar hij zegt dat we niet zo veel woorden meekregen om te beschrijven hoe we ons voelen. We maken vaak een vergelijking met een rationeel idee. “Ik voel me niet begrepen” is eigenlijk geen gevoel, het is een gedachte. Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken.

Buitenkant en binnenkant
Er is zo’n regel in de systeemtheorie die erg sprekend is. “Ik kan alleen jouw buitenkant zien, maar niet jouw binnenkant. Ik kan alleen mijn binnenkant zien, maar niet mijn buitenkant.” Waardoor ik concludeer dat als we niet goed kunnen uitdrukken wat er binnen in ons omgaat, onze gesprekspartner geen eenvoudige taak heeft om ons écht te begrijpen, te aanvaarden, met ons mee te leven.

De therapeut als spiegel
Nu, alle communicatietrucjes terzijde, op zich is dat al een hele uitdaging: mezelf en hoe ik me voel accepteren. Als ik mezelf niet zo goed begrijp kan ik ook niet verwachten dat mijn gesprekspartner me begrijpt. En dan is een therapeut als spiegel vaak welkom om terug een beetje bomen in het warrige bos van emoties te zien.