Hoe komt het toch dat we vaak verdwalen in misinterpretaties en miscommunicatie? De meesten onder ons zijn behoorlijk in staat om goed zinnen te formuleren en uit te spreken. En toch krijgt die verbale uitdrukking een hele ‘lading’ mee, de houding, de intonatie, de ‘energie’ van hoe iets gezegd wordt.

Ofman heeft een model met kernkwadranten waarin hij uiteenzet dat er achter elke valkuil ook een kwaliteit zit. Het is een boeiend model, waar je jouw blinde vlekken, je groeipunten en waar je je aan ergert in anderen kan ontdekken. Maar het is ook heel erg interessant om de interactie tussen koppels te begrijpen.

Kwaliteit, valkuil, uitdaging en allergie.
Stel dat twee partners een discussie hebben. De ene partner komt graag op voor zijn mening, maar zijn valkuil is dat hij hierin gaat doordrammen. Je zou kunnen zeggen dat deze partner moet leren luisteren naar de mening van anderen, en zijn allergie is passiviteit.

En stel dat zijn partner haar kwaliteit bescheidenheid is, dan is haar valkuil dat ze zich gaat terugtrekken. Haar uitdaging zou dan kunnen zijn om wat meer open te zijn en haar allergie is arrogantie.

Op het eerste zicht helemaal niets mis mee. Waar het fout loopt is dat de drammerigheid van de ene partner, de allergie voor arrogantie in de andere raakt. En de teruggetrokkenheid van de andere partner, de allergie voor passiviteit in de ene partner raakt. En zo geraken ze in die irritante vicieuze cirkel terecht.

Jouw schuld of de mijne?
Dan komen de clichés, de verwijten over en weer, de ‘nooit’s en de ‘altijd’s. Het is niet de bedoeling dat je je partner gaat veranderen, maar dat je elkaar kan accepteren en waarderen – dat wist je al. Als je in zo’n vicieuze cirkel zit, kan dat wel een uitdaging zijn.

Kijk eens of je de kwaliteit achter de valkuil van jouw partner (en dus jouw allergie) kan vinden. Vaak zal je ontdekken dat dit net iets is wat je heel aantrekkelijk vindt in je partner. En lukt het dan om dingen te nuanceren? Ik hoor het graag in het vak hieronder!