Wat voor mij het grootste AHA-moment is geweest de voorbije jaren is het concept :

Je kan niet niet denken.

???? WAT ????

Ik ben zo lang overtuigd geweest dat de bedoeling van mediteren was om mijn hoofd leeg te krijgen. Geen gedachtes meer, complete stilte in mijn brein, eindelijk onverstoorbare rust.

Nu kan ik er om grinniken – ja, ik ben een ‘streverke’ – want dit doel is niet haalbaar.
En mocht meditatie al een doel hebben, dan is het zeker niet dit.

Het gaat over ‘mogen zijn’, gewoon mogen zijn wie je bent. Met alle gedachten en gevoelens die daarbij horen.

Zo’n meditatiemoment verloopt bij mij intussen anders (en daar hoef ik niet per sé voor te gaan zitten).
Met veel meer mildheid kan ik kijken naar gedachtes en gevoelens die komen en gaan.
Sommige gaan niet,
die blijven plakken.
En ook daar kan ik – soms na verloop van heel wat tijd – met mildheid naar kijken.

Minder zelfkritiek, minder twijfelen aan mezelf, minder schaamte rond ‘ik doe het niet goed’.

Het leuke is dat deze positieve effecten ook ingang vinden in mijn dagdagelijkse leven.
Als ik milder kan kijken naar mezelf, kijk ik ook milder naar anderen.

Betekent dit dat ik nooit meer boos of gefrustreerd geraak?
Natuurlijk niet!
Niets menselijks is mij vreemd.
Alleen blijft het minder lang hangen, kan ik dingen sneller relativeren en vooral … is het helemaal niet meer erg als de dingen niet lopen zoals ik het wil.

Wil jij ook eindelijk rust in je hoofd ervaren?
Ik ontwikkel momenteel een traject rond het ervaren van rust in je hoofd.

En ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.
Wat is voor jou de grootste belemmering om rust in je hoofd te ervaren?
Schrijf een reactie in het vak hieronder!