Categoriearchief: Inside Out Understanding

Ons brein kent geen rust meer

Geplaatst op door

Het aantal burn outs stijgt zorgwekkend.

Twee artikels over burn-out bereikten me deze week. Een artikel op de site van nws.be. En een artikel op Linked In. Het aantal langdurige burn-outs stijgt. Blijkbaar hebben we nog geen pasklaar antwoord op hoe we er anders mee kunnen omgaan, met stress.

Het artikel op Linked In benadert burn-out vanuit “een roeping”. Jakob van Wielink schrijft ” een burn-out ontstaat als er hard gewerkt wordt vanuit een verkeerde of vervuilde bron die niet (meer) voedt. Je werkt als het ware hard, maar voor de verkeerde reden. “

Hoewel ik echt geloof dat de aanpak rond “roeping’ voor sommige mensen zal werken. Weet ik niet of dit voor iedereen het geval is.
Ondanks het stijgende aanbod van burn-out coaches, lijkt dat geen verandering te brengen in de cijfers.

Ik heb zelf ook lang geloofd dat alles beter zou gaan eens ik mijn roeping, missie, levensdoel zou kennen. Ik deed de raarste dingen om dit te ontdekken, van klassieke therapie, coaching en NLP tot vision quests en een medium raadplegen.

Ik heb het nooit gevonden.
Ik heb de zoektocht intussen opgegeven, omdat ik niet geloof dat ik er ééntje heb. Hoewel ik me lang mislukt heb gevoeld omdat ik hier geen antwoord op kon geven.

Weten en niet-weten

Ik vertrek intussen vanuit een andere benadering.

In plaats van zoeken en vinden ga ik uit van weten en niet-weten. Datgene wat we weten, dat is vaak gemakkelijk. Daar kunnen we mee aan de slag. Ik weet heel dikwijls wat me in het hier en nu te doen staat. Wat pal voor mijn neus ligt.

Als ik verder kijk dan dat, een paar dagen, een paar weken, een paar jaar, dan weet ik het niet meer. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik over 5 jaar zal doen. Dat kan beangstigend zijn, maar het geeft ook enorm veel vrijheid en mogelijkheden.

Wat ik niet weet, daar hoef ik niet naar te zoeken. Want weten komt als de tijd er rijp voor is. Plots krijg ik een inzicht, of een duwtje in een bepaalde richting, en dan gebeurt er weer van alles waardoor mijn leven van vorm verandert. Ik hoef daar eigenlijk weinig voor te doen, dat gebeurt gewoon.

Ons brein kent geen rust meer

Ik herken wel dat veel mensen afzien op het werk.
Soms krijg ik zelfs de indruk dat “te druk” zijn, of “overweldigd door het werk” bewondering oogst. Dat het eigenlijk niet meer ok is om rustig op het werk te zijn, om ontspannen je werk te kunnen/willen doen.

Photo by Jakub Kriz on Unsplash

Wat hierin voor mij alles lichter maakte, is in-zien dat mijn gedachten en mijn gevoelens aan elkaar vasthangen. Wat ik denk, dat voel ik, dat heeft een effect op mijn lichaam. Mijn gedachten worden als het ware tot leven gewekt door hoe mijn lijf daarop reageert. Dat is best fascinerend om te zien én het maakt dat de gedachte die ik denk heel erg echt lijkt.

Je herkent vast een aantal van deze uitspraken : “als ik die deadline niet haal ben ik geen goede collega’, “als ik er nu even tussen uit ga, laat ik mijn collega’s in de steek”, “ik kan eigenlijk niet meer, maar ik moet dit toch nog echt even afwerken”, “ik krijg geen energie meer van mijn werk”.

Als we deze gedachten kunnen zien als gedachten, die niet meer of minder gewicht hebben dan “oh, ik moet straks nog een was insteken” of “ik heb zin in frietjes”, dan maakt dat alvast een heel groot verschil. We zitten minder in “ons verhaal” en er is meer ruimte voor een diepere wijsheid.

Wie is “ik”?

En dan is er nog de exploratie rond het “ik”, waar Vincent Duindam een mooi artikel over schreef.

Hij beschrijf hoe exploreren wie we zijn voorbij onze gedachten, gevoelens en overtuigingen, voorbij onze identiteit, onze waarden en onze missie, voorbij onze fysieke beperkingen, een andere dimensie raakt. Een diepere laag in onszelf, waar stilte heerst, of liefde, hoe je het ook wil noemen.

Photo by Ann Savchenko on Unsplash

Voorbij deze “ik” zijn er “geen energievreters of -gevers”, zijn er geen “juiste of foute roepingen”, is er geen “succes of mislukking”, is er geen “zoeken of vinden”.
Er is alleen hier en nu. Voor mij zit hier ook een enorme bron aan veerkracht, die we oh zo nodig hebben in deze tijden van stress en burn out.

En om Dr. Duindam te citeren : “Boeddha zei: je hoeft me niet te geloven, vertrouw liever op je eigen ervaring. Kijk gewoon of het werkt. Ga dit grote experiment aan in je eigen leven.”

Uiteraard exploreer ik graag verder samen met jou!

Falling in love with life

Geplaatst op door

Dear friends,

My world has changed

Do you remember the opening scene of “Lord of the Rings”? Where Galadriel says : “The world has changed. I feel it in the water. I feel it in the earth. I smell it in the air.”

That quote has been fluttering around in my head all morning.
But not in a “doom is coming” kind of way, fortunately.

Covid-cocooning

COVID has been a real gift for me. It has given me permission to get inside my cocoon for a whole year. It’s been wonderful. I understand this may not be the experience most of you had, but that’s how it has been for me personally.

I started as a spiritual seeker a long time ago, over twenty years now. And my “seeking” took a very different turn when I saw Michael Neill’s Ted Talk : Why aren’t we awesomer.

In his Ted Talk, Michael talks about the Kanizsa Triangle.

Kanisza Triangle


He asks the audience : “Who can see the bold white triangle in the middle?”.
And of course most of the people in the audience raise their hand.

He then goes on by saying : “you”re all making it up, there is no white triangle. […]
We make up something, we can all see it and it’s not there.
I wonder if that might have implications to how we live our lives”.

We’re making it all up

And that’s when it hit me.
We’re making it all up.

Something inside me knew that I could stop searching.

From then on I have been exploring this inside out understanding Michael talks about. And in and of itself, you could say that that is searching as well.
But this search had a very different feel to it. It was more a discovery than a search.

Solving a sudoku and walking in the park

Kind of like the difference between solving a sudoku and walking in the park.

When I’m solving a sudoku (granted, I’m not very good at it) I’m searching, thinking, counting and analyzing. It’s hard (well, for me it is anyway) and it takes effort. And I get frustrated when I get it wrong and need to start all over (cos how do you cross out and then put a new number in, there’s not enough room … urgh)

Photo by Vincent van Zalinge on Unsplash

Then there’s walking in the park, I’m open and curious. Sometimes I notice a squirrel. This is effortless. It either happens or it doesn’t. And I don’t beat myself up or get frustrated if I haven’t noticed a squirrel.

These or two examples of how we can “use” our mind. One is not better than the other. It just serves a different purpose.

I learned about Syd Banks and how he had an enlightenment experience. He “saw” how the human experience worked and spent the rest of his life sharing it with others.

Hearing and reading my mentors’ words was very helpful. But they nudged me, motivated me to look and share what I saw. That’s when things started to change.

Falling in love with life

I saw how I made up that life is supposed to be hard, that you’re supposed to suffer to be worthy of succes.
I saw how I made up what love is supposed to look like. If my partner really loves me, surely he would behave differently.
I saw how I made up that my work was frustrating, that I could never be happy in my job untill I was free to be me and do “my thing”.
I saw how I made up that there was something wrong with me, that I needed fixing.

I saw that there is an energy behind all life that supports us,
I saw that life can be easy if I don’t overuse my analytical and rational thinking.
I saw that love is just a space of no judgement, and if I can listen to my partner, my friends, my clients from that space, magical things can happen.
I saw that I am innately whole, that I am not broken and that there is nothing wrong with me. That I just get caught up in my thinking from time to time, and I do the best I can with the thinking I have in the moment.

I fell in love with life.

Photo by Ryan Pernofski on Unsplash

Now , if you’re in this conversation already, this will not sound very new.
But, even though I have been in this conversation for about 5 years, it has never looked as new to me as these past couple of weeks.

Which conversation…?

If you have no idea which conversation I am talking about, but you’re curious and would like to explore this further with me, let me know!
I LOVE being in this conversation, sharing what I see and discovering together what it means to have a human experience.

Cos if falling in love with life is possible for me,
then it is most certainly possible for you.

If the title of this article is “Spirituality at work” – Would you read it?

Geplaatst op door

For some, spirituality is a heavy word. Especially in combination with work, it almost sounds contradictive. Work is very down to earth, struggling, hard, lots of thinking and doing, concrete and tangible. And spirituality is airy fairy, woo woo, NOT down to earth, intangible.

And still, I cannot help myself but wonder if we’re missing something by not talking about spirituality at work.

First of all, by spirituality I mean : the idea that we are part of something bigger. For some people this might translate into life energy, love, big mind, for others this is God, Allah, Buddha, etc . Which ever word you choose is fine by me.
But I’m not talking about religion, even though religion talks about spirituality.

When I look at all things work related, f.i. leadership, team development, finding a job you love, switching careers, conflicts at work, achieving a goal, performing at the best of our abilities, etc. There seems to be a lot of “how to’s” available. How to’s that focus on how to deal with emotions, how to motivate behavioural change, even on how to think, whether it’s positive thinking or focussing our thinking or not thinking at all.

But what if we’re missing an essential piece? What if “that which is bigger than us, but we feel a part of” actually plays an essential part in our lives, and hence in the job that we do?

Photo by Valeriy Andrushko on Unsplash

That’s what I would love to explore …

Cause ever since I realised that the energy behind life is my partner, my biggest supporter and biggest fan, life has gotten easier. My relationships have gotten easier. But most importantly, my work, where I was frustrated every single day, has gotten easier.

So I’m wondering whether this could be true for everyone who is interested enough to explore this dimension.

In order to explore this dimension, your interest needs to be sparked. And that’s where the title of this article comes in. If you read “Spirituality at work” does that generate some interest in you? Are you curious enough to read these words? And … does it trigger you to want to start exploring this dimension?

Van therapeut naar transformative coach

Geplaatst op door

Eén waarheid

Ik studeerde af in 2010 op Eductieve Academie (EA) als IV therapeut. Interactionele Vormingeving is een therapiestroming die eclectisch en integratief is. D.w.z. dat we als IV therapeut verschillende stromingen met elkaar integreren maar ook keuzes maken welke aanpak het beste past bij de cliënt die voor ons zit. Therapie-op-maat noem ik het wel eens.

Het grote voordeel van IV is dat we een inkijk krijgen in die verschillende theorieën. Verschillende meningen over hoe mensen functioneren en wat er dan moet gedaan worden als mensen niet functioneren zoals het zou moeten.

Het nadeel hierin was voor mij, dat het niet 1 ding was. Zelfs mensen met een zelfde diagnose kunnen vanuit een andere benadering begeleid worden. Dat vond ik verwarrend. Ik kon me nooit van de twijfel ontdoen “is dit de “juiste” aanpak? Zou deze techniek werken? Benader ik deze persoon op de “juiste manier”? Ik zocht iets wat waar is voor alle mensen, ik zocht naar eenvoud.

Dus is na de IV opleiding mijn zoektocht niet gestopt. Ik ben blijven zoeken naar één grondbeginsel. Eén gedachtengoed dat de basis is voor alle andere. Eén grondbeginsel wat Waarheid is, een stevig fundament om op te staan als ik mensen begeleid. Eenvoudig en geldend voor alle mensen, onafhankelijk van hun diagnose, persoonlijkheid, waarden, normen, geloofsovertuigingen, culturele achtergrond, etc.

Sydney Banks heeft dat grondbeginsel gevonden. Of liever, hij had in 1973 een verlichtingservaring, hij heeft in-gezien hoe de innerlijke wereld van de mens werkt en hij heeft tot aan zijn dood in 2009 geijverd om dit grondbeginsel kenbaar te maken in de wereld van therapie en psychologie.

Langzaamaan beginnen coaches, therapeuten, psychiaters, maatschappelijk werkers, maar ook ondernemingen wereldwijd de zinvolheid te zien van dit grondbeginsel. In België loopt het nog niet zo’n vaart omdat er hier nog maar weinig bekendheid is rond deze nieuwe beweging.

Het grondbeginsel dat Sydney Banks zag is dat we al ok zijn. Dat we heel zijn. De gemiste link tussen het ons schijnbaar niet ok voelen, niet ok gedragen maar wel ok zijn, is hoe onze geest werkt. We zijn al heel, volledig, ok … behalve wanneer we denken dat we dat niet zijn. Behalve wanneer we die werkelijkheid even niet zien en ons laten meeslepen met onze gedachtestroom. Die gedachtestroom die onze realiteit creëert, onze gevoelens beheerst en ons gedrag stuurt.

Ik denk onmiddellijk aan Jung, Rogers, Assagioli, aan De Shazer en Kim Berg, aan Hellinger die dit – in mijn ogen – ook hebben ontdekt en er hun vertaling aan hebben gegeven. Ook Jef Clement trouwens, een belangrijke naam in Vlaanderen voor coaches. Misschien zijn er nog andere pioniers uit de psychologie waar ik nu niet aan denk en die ik daarmee tekort doe.

Waar Sydney Banks een zeer gedurfde stap verder zet, is in zeggen dat we eigenlijk niets hoeven te doen om opnieuw in dit “ok zijn” te belanden. Omdat we het al zijn, van nature uit, hoeven we niets te doen. Als we onze gedachtestroom laten zijn voor wat het is, als we inzien dat gedachten-gevoelens als eigenschap hebben dat ze vluchtig zijn, een keer we werkelijk in-zien hoe dit denk/voel-systeem werkt heeft dit in een impact op hoe we in het leven staan. Met minder stress, minder zorgen, meer creativiteit, meer gezond verstand.

Wil ik daarmee zeggen dat alle andere therapie-stromingen geen waarde hebben? Absoluut niet! Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar voor mijn jaren op EA. Voor de wereld die ik daar heb ontdekt en de verschillende pioniers die me geleid hebben in deze zoektocht.

Maar wat als er achterliggend een diepere waarheid zit?

Eén grondbeginsel – 3 principes

Sydney Banks, een korgeschoolde, schotse lasser, had in 1973 een verlichtingservaring. Hij “zag” hoe we als mens functioneren. Hoe ons denk-voelsysteem werkt. Je kan meer lezen over zijn leven, o.a. in deze boeken : Pardigm shift en Island of knowledge. Hij schreef zelf ook 6 boeken (The missing link, The enlightened garderer, The enlightened garderen revisted, Dear Liza, The quest for the pearl, Second Chance).

Wat zijn die drie principes? En nu wordt het moeilijk … De drie principes verwijzen naar een universele maar vormeloze waarheid. Waardoor, van zodra ik er “vorm” (woorden en ideeën) aan geef, ik die universele waarheid te kort doe. Gezien we nu communiceren door vorm te geven, doe ik toch een poging.

De drie principes wijzen erop dat we als mens denkende wezens zijn. Dat onze gedachten en onze gevoelens aan elkaar plakken. Dat deze gedachtes en gevoelens onze beleving creëren. Dus dat we a.h.w. onze gedachtes en onze gevoelens beleven en niet dé werkelijkheid daar buiten ons. Dat we van nature uit “liefde” zijn, dat we heel zijn, dat er niets mis is met ons. Dat alleen ons niveau van denken bepaalt in welke staat van welzijn we ons bevinden.

Dit was voor mij een radicale openbaring. En sinds ik in 2016 botste op deze principes, laat het me niet los. Ik wil deze principes delen met mensen. Het brengt zo veel rust te ondervinden dat we niet bang hoeven te zijn voor onze menselijke ervaring. Dat gedachten en gevoelens tijdelijk zijn. Dat ze vergankelijk zijn en dat ze zullen passeren zolang we ze met rust laten.

Dit staat in schril contrast met wat we vaak zien in therapeutische stromingen en coachingsmethodieken. Waar we effectief onze emoties opzoeken, onze gedachten analyseren om op die manier tot catharsis te komen en enige verlichting ervaren. En ik wil ook zeker niet beweren dat dit niet werkt.

Maar wat als er een eenvoudige manier was om het mens-zijn te benaderen?

Supercoach

Ik volgde de opleiding “Supercoach Academy” met Michael Neill. In de winter van ’18-’19, werd ik gedurende 6 maand ondergedompeld in dit paradigma.

Ik ontdekte dat “luisteren” een andere kwaliteit heeft als ik luister vanuit een niet-weten, vanuit die volle leegte. Geen moeite doen om te parafraseren, geen moeite doen om te bevestigen of herkenning te geven. Gewoon luisteren. Ik ontdekte dat de ander er dan werkelijk kan zijn. Met alles erop en eraan. Dat, als ik zelfs niet zoek naar “waar loopt het hier fout” of “waar heeft deze cliënt mijn hulp bij nodig” of “in welk  kader past dit verhaal” dat de cliënt zijn eigen wijsheid ontdekt.

Iets wat vaak werd gezegd op EA, dat onze cliënten hun eigen wijsheid hebben. Maar nu pas kon ik het ervaren en zien met mijn eigen ogen, bij mezelf én bij mijn cliënten.

Mijn zoektocht naar “hoe werkt het nu eigenlijk” is gestopt. Syd Banks formuleert het zo mooi in de missing link : wat we over het hoofd zien om ‘thuis te komen bij jezelf’ is dat we eigenlijk al Thuis zijn. Het enige wat ons ervan afhoudt is de angst voor de beleving van onze ervaringen.

Wat avocado’s me leren over verandering

Geplaatst op door

Er wordt gezegd dat we heel veel moeite moeten doen om ons gedrag te veranderen.
Er wordt gezegd dat je tot 21 keer je nieuwe gedrag moet stellen om de baantjes in je brein te veranderen.
En toch …

Ik ben fan van “queer eye”. Hoe de Fab Five een beetje liefde en kleur sprenkelen … heerlijk.
Antoni – de “food and wine” expert – werkt graag met avocado’s.
Guac! … ook heerlijk.

En toen zag ik hoe hij het vruchtvlees uit de avocado haalde.
Poep simpel … ik voelde me een idioot dat ik dat zelf nooit had bedacht.
Ik was maar aan het prutsen met de schil en de pit, een echte knoeiboel waarbij de avocado soms al geplet was nog voor hij in het kommetje belandde.

Maar nu had ik gezien hoe het moest.
Ik testte het uit, en ja hoor… poep simpel, in een wip en een knip, hopla die avocado (zonder te pletten!!) in het kommetje.

En nee, ik heb daar geen moeite moeten voor doen.
En nee, ik heb dat gedrag geen 21 keer moeten “oefenen” om er een nieuwe gewoonte van te maken.

Ik ZAG gewoon hoe het makkelijker en beter kon, en dus paste ik mijn gedrag als vanzelf aan, moeiteloos.

Photo by Louis Hansel @shotsoflouis on Unsplash

Het doet me toch stilstaan bij hoe gedragsverandering dan eigenlijk werkt.
Voor de avocado ging het vanzelf.

Voor andere dingen – voor mij is dat 3x per week sporten of poetsen – moet ik wél heel veel moeite doen. Mezelf letterlijk uit de zetel sleuren om toch in gang te schieten.

Herken je dit?
Welke dingen heb jij onlangs “gezien” waardoor je je gedrag aanpaste als vanzelf?
Ik ben benieuwd!

Want vanuit de “the inside out understanding” wordt inderdaad gezegd dat je gedrag veranderen slechts een inzicht vraagt.
Waar en wanneer we dit inzicht verkrijgen blijft wel de vraag. De ene heeft baat bij het lezen van een boek, de andere neemt een coach onder de arm en ik, ik kijk naar Queer Eye. 😉

Dat inzicht valt echter niet te forceren en daarom blijft gedragsverandering natuurlijk een moeilijk topic.
Maar ik ben zeer benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
Laat je reactie achter, met 2 zien we meer dan alleen.

 

Dat in-zicht leidt tot gedragsverandering verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

 

 

Leven en werken in tijden van corona – gesprekken vanuit je huiskamer

Geplaatst op door
Ik lees heel veel tips en tricks om om te gaan met deze crisis.

Manieren om je veerkracht te verhogen, oefeningen om “zen” te worden, methodes om structuur in je leven te creëren.
Niets mis met deze tips, voor sommigen zijn ze zelfs zeer behulpzaam.

Maar ze zijn gebaseerd op één groot misverstand.
Namelijk dat onze gevoelens afhankelijk zijn van onze omstandigheden.

Nogal een eigenwijze kijk … ik weet het.

Photo by Charles Deluvio on Unsplash

 

Ik verdiep me in “the inside out understanding”.

Daarin verkennen we en experimenteren we met volgende stellingen :

1/ Onze beleving komt niet van onze externe omstandigheden

2/ Ons denken bepaalt hoe we ons voelen en geeft richting aan ons gedrag

3/ Als we minder waarde hechten aan onze gedachten komen we in contact met een ruimte, een stilte, onze levenskracht

4/ Vanuit deze ruimte ontstaat inspiratie, wijsheid,
ontstaat dat duwtje in de rug om een volgende stap te zetten.

 

Raakt dit jou en wil je hier meer over weten?

Ik organiseer 5 ONLINE huiskamergesprekken voor een beperkt groepje waarin we deze ideeën verder verkennen.

Hoe is het om het leven te benaderen vanuit “the inside out understanding“?
Welke effect heeft het op stress, op onze relaties, op ons werk, op hoe we in het leven staan?
Heb je er genoeg van om bang te zijn voor het bang zijn?

Geef me een seintje!
Dan maken we alvast kennis en bekijken we of dit initiatief iets voor jou kan zijn.

 

PRAKTISCH :

Een groepje met maximum 4 mensen, waarin we deze principes verder verkennen.
Een intiem gebeuren waar alles een plek kan krijgen en waar we in vertrouwen kunnen delen waar we mee zitten.
We prikken een moment in de week dat voor iedereen past en herhalen dit 5 weken na elkaar.
Deelnameprijs : 25 Euro voor de reeks (5 euro per sessie)

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Virus-paniek!

Geplaatst op door

Gisteren in de winkel stond een man achter me te hoesten. Niet in zijn elleboog en niet op 1 ½ meter afstand. Ik keek bedenkelijk naar hem. Hij lachte naar me, met stralende ogen.

Ik was intussen aan het afrekenen en had het lef niet om er iets van te zeggen. Was hij me werkelijk aan het uitlachen? Of was die man gewoon goedgezind en was hij zich van geen kwaad bewust?

Ik zal het nooit weten natuurlijk.

Maar het is wel opmerkelijk om te zien hoe we allemaal op een andere manier omgaan met de “corona-paniek”. Is dat niet bizar?

Onze omstandigheden versus ons denken.

Mochten onze omstandigheden de oorzaak zijn van ons mentaal welbevinden, dan zouden we allemaal op dezelfde manier reageren op de berichten rond het virus. Maar dat is niet zo.

De één staat vrolijk te hoesten in de winkel, de ander poetst heel het huis met een ontsmettingsmiddel, iemand anders zit vrolijk op een bankje in de zon te keuvelen met de buurman en nog iemand anders stockeert WC-papier.virus corona paniek

Photo by Claire Mueller on Unsplash

Als onze omstandigheden niet bepalend zijn voor ons mentaal welbevinden, wat dan wel?

Ons denk/voel/gedrag-systeem.

Ons denken bepaald ons voelen en zal in het verlengde aanleiding geven tot gedrag.

Dus denk ik angstige gedachten, dan zal ik me angstig voelen en zal ik me daar ook naar gedragen.

Op zich is iedereen wel mee met deze logica. Het wordt echter lastiger als we hiermee aan de slag willen. Omdat ons voelen en ons gedrag ook bepaald worden door onbewuste gedachten, helpt het niet (veel) om de ene gedachte door een andere te vervangen.

Wat helpt dan wel? Om in te zien dat onze gedachten voorbij gaan, vluchtig zijn. Eens we dit kunnen in-zien, worden we als vanzelf minder opgeslorpt door onze gedachten, omdat we ze minder gewicht geven.

Virus paniek?

Hoe helpt dit artikel nu met de “virus-paniek” (mocht je het al zo ervaren). Op zich is het heel erg logisch dat we af en toe angstige gedachten hebben. De situatie zoals ze nu is is ongezien, we begeven ons op onbekend terrein en niemand weet wat de toekomst zal brengen.

En daar zit net een knelpunt. We willen graag “controle” houden, dus gaan we rationeel over dingen nadenken. Tot hier geen probleem. Wanneer wordt het lastig? Als we in gedachtencirkels verdwalen. Van piekermodus tot paniek heeft dan niet veel nodig.

Is hier een oplossing voor? Niet echt. We kunnen als mens nu eenmaal denken en dat denken gaat alle kanten op. Soms staat het denken ons ten dienste (denk maar aan de wetenschappers die nu op zoek zijn naar een remmer of een geneesmiddel) soms niet zo.

Wat kunnen we dan doen?

Wat we hier en nu weten om te doen.

Voor mij is dat me zo veel mogelijk houden aan de richtlijnen van de overheid.
Social distancing.

Als ik paniek-gedachten krijg, weten dat die ook weer voorbijgaan. En ook in-zien dat iedereen zich gedraagt naar het denken dat hij/zij heeft in het moment.

Die “hier en nu weten wat te doen”- wijsheid, is er voor iedereen. En dat zal er voor iedereen anders uitzien. Maar iedereen beschikt over de nodige dosis gezond verstand om om te gaan met deze uitzonderlijke situatie.

En dat zie je ook al in de media. Ondanks de “paniek-gedachten” zijn er ook creatieve gedachten, mensen die komen met nieuwe ideeën, mensen die solidair zijn met anderen en helpen waar ze kunnen, er komen nieuwe initiatieven en er ontstaat een samenhorigheid in deze crisis.

Het denken is een mooie kracht.
En als we het niet te veel in de weg zitten, kan het ons helpen om prachtige dingen te creëren, ook in tijden van virus-paniek.

___________________________________________________________________________

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

De 3 principes … wasmedadde … ??

Geplaatst op door

Ik ben recent gecertifieerd als “transformative coach”. Dit betekent dat ik mijn coachgesprekken opbouw op basis van “the 3 principles”. Dit paradigma beschrijft van waaruit wij het leven ervaren en beleven. Het wordt ook wel “the inside out understanding” genoemd.

Veel woorden uit “the 3 principles” zijn in het Engels. Dit is omdat nog maar weinig coaches in België (ik ken er zelf 2) met deze principes bezig zijn. Gezien onze Nederlandse taal en de Engelse taal meer en meer in elkaar verweven geraken, ga ik me nu even niet bezig houden om deze woorden te vertalen. Dat is eigenlijk ook niet relevant.

 

Maar waarin verschilt zo’n transformatief gesprek vanuit die 3 principes van een coachingsgesprek?

Als mensen een coach onder de arm nemen is dat vaak omdat ze niet tevreden zijn, omdat ze iets willen veranderen aan hun omstandigheden. We willen iets buiten ons veranderen omdat we denken dat dat binnen in ons een verschil zal maken. En dus is het een logische stap om een coach aan te spreken, doelen te stellen, een stappenplan op te maken en voor jezelf een aantal mijlpalen in te bouwen zodat je op de juiste route blijft. Het klinkt allemaal heel logisch, en vaak werkt het ook … een beetje.

Waar echter een fundamenteel misverstand zit, is dat onze omstandigheden bepalen hoe we ons voelen. Dat klopt niet. Onze omstandigheden staan los van hoe we het leven ervaren. Vandaar het begrip “inside out”. De beleving van onze realiteit komt niet van buitenaf. We creëren zelf onze mentale realiteit, waardoor onze beleving ervan ook een eigen creatie is. Daarom ziet iedereen de wereld op een andere manier, zijn er zoveel verschillen van mening, is het advies dat je aan anderen geeft vaak alleen zinvol voor jezelf, en zal de ene mens zot worden als hij in de file staat en de ander het ervaren als een “zen”-momentje.

Analyseren en begrijpen

Als we onze realiteit van binnen uit beleven, dan heeft het weinig zin om onze omstandigheden te veranderen. En hierin verschilt een transformatief coachingsgesprek 180° van een “gewoon” coachingsgesprek.

Tijdens het transformatief coachingsgesprek verkennen we hoe we onze eigen realiteit creëren. We onderzoeken de principes die erachter zitten en als ultieme vraag komen we vaak uit bij “wie zijn we dan eigenlijk écht”.

Wat mij enorm boeit in deze gesprekken is dat ze telkens anders zijn. De antwoorden variëren van cliënt tot cliënt, hoewel ze telkens een bron van dezelfde waarheid in zich hebben.

coaching gesprekPhoto by Harli Marten on Unsplash

Tijdens zo’n gesprek komen zowel cliënt als coach meer tot “leven”. We krijgen meer waardering voor wat het is om “in leven” te zijn. We krijgen een ander in-zicht in wie we zijn en waarom we (niet) doen wat we doen.

Om het kort samen te vatten : sinds ik gestart ben met mensen begeleiden ben ik steeds op zoek geweest naar

“Ik wil niet meer doen om te zijn
Ik wil doen vanuit zijn”.

En dat is wat de 3 principles mij brengen.

—

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Je moet het leren aanvaarden … of niet?

Geplaatst op door

Het gaat de laatste tijd echt goed met me. Sinds ik de “inside out understanding” heb ontdekt ontvouwt het leven zich als een echt cadeautje. Ik ervaar minder frustraties, als er iets gebeurt wat lastig is kan ik dat gemakkelijker relativeren, ik sta meer open voor nieuwe dingen en ik lach veel meer de laatste tijd.

Alleen is het enorm moeilijk om te beschrijven wat er dan precies gebeurt.

Ik … last van stress??!!

Toen ik een paar weken terug enorm gefrustreerd was op het werk (zie ook dit blogje) kreeg ik last van brandend maagzuur. Wat me eigenlijk nog nooit was overkomen.

In eerste instantie ging ik langs bij de dokter om af te toetsen dat er niets anders aan de hand was. Maar nee hoor, voor de rest is alles piekfijn in orde, stress dus.

Toen ging mijn mallemolen aan de gang …
“Lap, daar heb je het!
Ik die zoveel zou moeten weten over stress door de opleidingen die ik volgde, door de boeken die las … Ik die weet hoe ons denk/voelsysteem werkt, Ik krijg dat soort maagklachten van de stress?”

Er volgde nog een gigantische klaagzang met een pak oordelen, maar die zal ik je besparen.

Dat kan toch niet …. ik moet daar tegen kunnen!

Gevolg : ik ging opnieuw aan de slag  – tegen beter weten in – met yoga en ademhalingsoefeningen, ik begon meer op mijn eten te letten.

Nu, op zich is er niets mis met ademhalingsoefeningen en yoga, begrijp me niet verkeerd!!
Als je ervaart dat dit je helpt, vooral blijven doen!!

Maar ik geraakte nog meer gefrustreerd, want ik “moest” opstaan om mijn yoga oefeningen te doen en ik “moest” beter ademhalen en ik “moest” van alles en nog wat. Herkenbaar?

Tot ik er na een paar dagen – ik hield het niet lang vol – genoeg van had.
En ik dacht bij mezelf : f*%£k it! Dan heb ik maar maagzuur!

Een vrolijke hinde … wtf?

Wat in de dagen daarna volgde kan ik moeilijk omschrijven.

Langzaam maar zeker kwam mijn hoofd tot rust. Alsof er langzaam een deken van sereniteit over me heen werd gelegd. De maagklachten verdwenen en sindsdien ga ik door het leven als een vrolijke hinde.

Photo by Kate Stone Matheson on Unsplash

En ik haat het dat ik zo’n vage, wollige, psycho-babble, spirituele bull shit beschrijvingen gebruik. Ik heb indertijd wel wat boeken verslonden van die aard en ik kon er niets mee.
Dan zei ik in mezelf tegen die schrijvers:
“Hoe zo, je voelde een deken van sereniteit over je heen?
Hoe moet ik dat in ’s hemelsnaam zelf gedaan krijgen?
En wtf is een vrolijke hinde???”

En dat is het ‘m net.
Ik deed niets … het overkwam me.
Alsof die sereniteit uit een andere laag kwam, ver weg van mijn rationele ik die alles wil begrijpen, onder controle houden en perfect kunnen uitleggen (lastig hé!! 😉 ).

Achteraf bekeken zou je natuurlijk kunnen zeggen dat ik de situatie volledig omarmd heb, dat ik ze aanvaard heb.
Maar in het moment had ik absoluut niet het idee dat ik de situatie omarmde of dat ik iets aan het aanvaarden was.
In het moment was ik het gewoonweg beu en gaf ik op.

The Inside Out Understanding

En dat is iets wat vanuit The Inside Out Understanding ook geponeerd wordt.
Ons systeem is zelf regulerend ….
Als we niet té veel in de weg zitten, als we niet té veel zelf ons denken willen sturen en veranderen, dan corrigeert het systeem zich vanzelf. Een rustige en kalme geest is onze “default”.
De principes achter onze menselijke beleving beschrijven dit zeer mooi. Via in-zicht in deze principes – hoe onze menselijke beleving werkt, niet hoe we moeten leven – doorzien we stress situaties gemakkelijker en komt onze ratio sneller tot rust.

Het feit dat ik woorden moet gebruiken die tekortschieten om dit te beschrijven vind ik jammer. Ik kan alleen hopen dat waar ik naar wil verwijzen je aanspreekt en dat je interesse hebt om het voor jezelf te ervaren.

Ik wil in het voorjaar starten met een online groepje hierrond.
Hoe we stress kunnen verkennen vanuit “The Inside Out Understanding”
Kijk ook mijn uitnodiging via dit filmpje. Interesse om mee te doen?
Stuur me een mailtje!

Mijn team zit in een klaagspiraal, wat nu?

Geplaatst op door

Naast mijn werk als loopbaancoach, werk ik ook in dienstverband.
De laatste tijd viel me op dat ik behoorlijk gestresseerd rondliep en dat ik, samen met collega’s, snel verviel in zagen en klagen.

Maar het bleek niet zo gemakkelijk om mijn gedrag te veranderen.
Tot ik een in-zicht kreeg.

Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Een verhaaltje : ik was in het begin van dit jaar in Athene. Ik verbleef er met mijn co-studenten om de tweede week Supercoach Academy te volgen.
Toen iedereen “s morgens klaar was om te vertrekken uit het appartement, wou ik als laatste de deur toetrekken.

Dit is wat ik zag ….

Ahoewel .. niet helemaal ….

Ik stond naar de deur te kijken en ik had geen sleutel. Ik zag maar niet hoe ik de deur kon dichtkrijgen zonder een sleutel. Ik zag de kerstversiering en ik dacht nog bij mezelf “wat een lelijk ding”.

Ik stond wat onhandig naar de deur te staren …

Plots zag ik dat dat grote ronde goudkleurig ding geen deel uitmaakte van de kerstversiering…. Het was de deurknop!

Ik moest lachen om mezelf … Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

In-zicht leidt tot gedragsverandering.

Uit bovenstaand verhaaltje blijkt dat ons gedrag verandert (in dit geval : stoppen met staren en de deur gewoon dichttrekken) als we zien, van binnenuit, dat er ander gedrag mogelijk is. En natuurlijk had iemand me kunnen zeggen : Mieke, trek nu aan die deurknop!. Maar zolang ik de knop niet zag, zou ik dat nog niet gekund hebben.

Hetzelfde met de klaagspiraal.

Rationeel weet iedereen dat klagen niet zo constructief is. Alleen, “zag” ik het niet van binnenuit. Het was pas toen ik het in-zicht kreeg dat ik hoefde te klagen, dat er ook iets veranderde in mijn gedrag.

Ik hoor je denken … HUNH??? Wat bedoelt ze daarmee?
Ik probeer het uit te leggen.

Dit in-zicht kan ik niet anders verklaren als : er gebeurde een verschuiving in mezelf, hoe ik keek naar die klaagspiraal.

Waar ik eerder geen enkele andere uitweg zag dan om mee te klagen met mijn collega’s (want … het is toch wel erg wat er gebeurde). Zag ik plots dat de redenen waarom ik klaagde tijdelijk, niet persoonlijk en niet waar zijn.

Toen deze shift in mezelf gebeurde, kreeg ik veel meer vrijheid om om te gaan met de klaagspiraal.

Soms kan ik er gewoonweg uitblijven, soms ga ik er half in mee, en soms zie ik pas als ik thuis ben dat ik er toch terug ben ingestapt. En als dit laatste toch gebeurt, vind ik het veel minder erg dan voorheen.

Er is niets “te doen”.

En nu komt het “tricky” stukje …. We hebben hier geen controle over.
Dit is voor mij het meest frustrerende maar ook het meest dankbare stuk uit The inside out understanding.

Als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Je kan er niets aan doen, je kan een in-zicht niet forceren. Integendeel zelfs, als we gaan analyseren en piekeren over de situatie, dan is er eigenlijk minder ruimte vrij voor een in-zicht.
Aan de andere kant … als je het niet ziet, dan zie je het niet.

Je kan er niets aan doen, dus hoef ik me ook niet ontzettend stom of schuldig te voelen, hoef ik mezelf ook niets te verwijten als ik nog eens in die klaagspiraal stap.
Het “in de klaagspiraal” zitten, wordt veel lichter en op een gegeven moment zelfs grappig.

Photo by Shane Rounce on Unsplash

En de rest van het team?

Ik merk dat ik ondertussen – soms  – een meer constructieve inbreng heb tijdens zo’n klaagspiraal. Waardoor collega’s – soms – ook anders gaan kijken naar de dingen.
Ik ben ervan overtuigd dat als zelfs maar 1 persoon in een team zich anders gaat gedragen, dit een effect zal hebben op het ganse team.

Het in-zicht dat we onze gedachten voelen en niet onze omstandigheden verwijst naar “the inside out understanding”.
Wil je hier graag meer over weten?
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Stel dat … je op een andere manier kan omgaan met stress?

Geplaatst op door

 

In dit filmpje nodig ik je uit om samen met mij te verkennen wat het betekent om vanuit The Inside Out Understanding naar stress te kijken.

Wil je graag meedoen?
Stuur me een berichtje!

 

PC02 – Doen wat je graag doet of graag doen wat je aan het doen bent? – Deel 2

Geplaatst op door

Nathalie en Mieke verkennen in deze aflevering van hun podcast wat het betekent om een job te doen die je graag doet. De geluidskwaliteit is niet optimaal, daar werken we aan tegen een volgende aflevering!

 

Muziek uit de YouTube Audiobibliotheek
Hear the noise : John Deley and the 41 Players

PC01 – Doen wat je graag doet of graag doen wat je aan het doen bent? – Deel 1

Geplaatst op door

Nathalie en Mieke verkennen in deze eerste aflevering van hun podcast wat het betekent om een job te doen die je graag doet. De geluidskwaliteit is niet optimaal, daar werken we aan tegen een volgende aflevering!

 

Muziek uit de YouTube Audiobibliotheek
Hear the noise : John Deley and the 41 Players