Categoriearchief: communicatie

3 grote inzichten over conflict

Geplaatst op door

Als gastblogger voor Sterk op je werk schreef ik dit bericht over conflicten.
Je kan het ook hier vinden : https://www.sterkopjewerk.be/blogitem/3-grote-inzichten-over-conflicten-20190624

Conflicten zijn normaal

We willen graag conflicten vermijden. Het is niet aangenaam, het is spannend, we voelen ons er ongemakkelijk bij, we willen vooral niemand kwetsen. En toch zijn conflicten de normaalste zaak in de wereld.

Kan je je inbeelden? Een wereld waarin iedereen hetzelfde denkt en er nooit een meningsverschil is? Er zou weinig innovatie zijn.

Conflicten zijn vruchtbare grond om nieuwe ideeën te ontwikkelen. Het is net het verschil wat voor verandering zorgt.

Heb je een conflict met je collega? Bedenk dan eens : waarom zou het goed zijn om dit conflict te hebben? Waar verschillen jullie van mening? Hoe kijkt deze persoon naar de wereld om er op die manier over te denken?
Mochten jullie in overleg gaan, zou hieruit iets nieuw kunnen ontstaan?

https://unsplash.com/photos/3qucB7U2l7I

Neem het niet persoonlijk

Het is een cliché als een huis … en toch lukt dat niet altijd zo gemakkelijk.

Als ik teams begeleid vraag ik dikwijls : “Wie onder jullie heeft, in het overbrengen van een boodschap, eigenlijk altijd de beste bedoeling?” Waarbij iedereen natuurlijk zijn hand opsteekt.

Bij de volgende vraag : “Wie onder jullie voelt zich al eens gekwetst of geraakt, als iemand uit het team een moeilijke boodschap brengt?” En opnieuw steekt iedereen zijn hand op.

Iedereen communiceert met de beste bedoeling … en toch kwetsen we mekaar soms zonder dat we dat willen ….
Bedoeling en interpretatie zitten niet op dezelfde lijn, terwijl niemand daar “bewust” voor kiest. Hoe kan dat dan persoonlijk tegen jou zijn?

Als je ervan uitgaat dat jouw collega met de beste intentie iets doet of zegt, verandert dat hoe je naar het conflict kijkt? Indien je de goede intentie zou benoemen van je collega en je vertelt erbij waarom dit jou heeft geraakt, zou dit een ander soort gesprek op gang kunnen brengen?

Smeed het ijzer als het koud is

De meeste boeken over conflicthantering zullen aanraden om het conflict zo snel mogelijk uit te praten. Ik ga akkoord met deze bewering, maar wil ze wel even nuanceren.

Wanneer is dat, zo snel als mogelijk?

Voel je dat de spanning tussen jou en je collega hoog oploopt? Merk je dat je nog volop in je boosheid zit? Voel je je zo geraakt dat je nog moeilijk uit je woorden geraakt? Neem dan even een pauze.

Als je vol in de emotie zit is het niet handig om een conflict uit te praten. Ons lijf reageert op heel wat prikkels, we zitten in vechten of vluchten modus, en we willen maar 1 ding : gelijk krijgen. Geen goed vertrekpunt om een conflict uit te praten.

Zo snel als mogelijk betekent dus ook : wanneer jij wat rustiger bent, de zaak vanop een afstand kan bekijken en met mildheid naar je collega kan kijken. Soms is dat al na een halfuurtje, maar soms heb je misschien een paar dagen nodig. De nadruk ligt op “mogelijk”, niet op “snel”.

Stel het echter niet té lang uit, oude koeien uit de sloot halen is niet bevorderlijk voor de samenwerking. Of misschien merk je wel dat het zinloos is om het er nog over te hebben, altijd alles moeten uitspreken is ook niet nodig.

Wil je meer weten over hoe je een conflict goed kan aanpakken?

Een aanrader is de methode van verbindende of geweldloze communicatie. Met deze 4 stappen kan je moeilijke boodschappen toch op een verbindende manier brengen, met respect voor jezelf en je gesprekspartner.

Natuurlijk kan jouw loopbaanbegeleider je ook ondersteunen om je voor te bereiden op een moeilijk gesprek.

Benieuwd hoe jouw innerlijk weten werkt? (cf The inside out understanding)
Neem contact op, ik kijk ernaar uit om samen met je te verkennen hoe deze inzichten jouw werk en je leven kunnen veranderen!

Brief aan mijn lieve vriendin

Geplaatst op door

Hoe krijg jij het voor elkaar?

Ik zie hoe je je best doet om een exceptioneel leven voor jezelf te creëren. Je wil een warme verbondenheid met je partner. Je wil een veilige thuis voor je kinderen, zodat ze kunnen groeien en zichzelf zijn. Je wil een leuke job waar je voldoening uit kan halen en tegelijkertijd ook je “klanten” de beste service kan verlenen. Je wilt je ouder nabij zijn, die ouder wordt en sukkelt met de gevolgen daarvan.

Ik zie hoe je worstelt met al die verlangens. Hoe je jezelf inzet om die doelen te halen. Hoe je gefrustreerd geraakt omdat dat niet helemaal lukt zoals je zou willen.
En wat je verlangt is niet uitzonderlijk … ik denk dat alle mensen dit verlangen.

Photo by Roberto Nickson (@g) on Unsplash

Het leven ontvouwt zich

Alle dingen die we zo graag willen : verbondenheid, veiligheid, liefde en geluk, ervaren we in het “nu”.

Maar we vullen onze geest met plannen voor later of het herdenken van het verleden.
Daar hoeven we niets aan te veranderen, dat is gewoon wat het is. Dat is wat we als mensen doen, dat zit ingebakken in ons mens-zijn.

Het gaat er niet om “wat” we denken, het gaat erom “dat” we denken.

Bij het besef “dat” we denken, navigeert ons systeem ons automatisch naar dit ‘nu’ .

Het leven ontvouwt zich op zoveel manieren die ik onmogelijk kan voorspellen.
Het lijkt een onmogelijke (en absurde!) taak om het leven zelf te willen sturen.

Mijn realiteit

Deze brief aan jou, niet om te zeggen wat je allemaal fout doet.
Maar om te zeggen : ik ook.

Elke keer als we elkaar spreken wil ik je meenemen in mijn nieuwe kijk. Elke keer als jij me vertelt over je verdriet, over hoe je vastzit, wil ik je vertellen wat ik zie en hoeveel innerlijke rust me dit heeft gebracht.

Ik dacht en geloofde dat dat mijn rol was als “goede vriendin”.
Dat ik je daarmee zou “helpen”.

Hoe zou het zijn om elkaar opnieuw te ont-moeten?
Zonder op voorhand in te vullen wat het betekent om een goede vriendin te zijn?
Zonder op voorhand te bedenken wat we voor de ander moeten doen?

We kunnen het leven niet op voorhand bedenken.
Het leven kan alleen maar geleefd worden.

 

Ook nieuwsgierig om meer te ont-moeten? (cf The inside out understanding)
Neem contactBeschermdVeilig Beschermd op, ik kijk ernaar uit om met je te verkennen hoe deze inzichten ook jouw leven kunnen veranderen!

Arbeidsvreugde Bron 5 – Groei

Geplaatst op door

Laat dit nu de bron zijn waar ik het zelf moeilijk mee heb.
Ik vind groei belangrijk. Groeien als mens en groeien in mijn job.
Alleen stel ik mezelf de vraag : wanneer houdt het op? Komt er ooit een einde aan groei? Wanneer is het ‘goed genoeg’?
Het is zoals de economie, die kan toch niet tot in het oneindige blijven groeien? Wat is er trouwens mis met een status quo?

Ik ben één van die mensen die graag nieuwe dingen doet. Een nieuw experiment, een nieuwe techniek, een nieuwe tool, een nieuw project. Wanneer het woordje ‘nieuw’ passeert begint mijn goesting al.
Het vervelende aan nieuw is dat nieuw niet nieuw blijft. Dat durft al eens tegensputteren in een klassieke werkomgeving.

Er is ook zoiets als verdieping natuurlijk.
Ook hierin kan ik ‘nieuw’ en ‘groei’ terugvinden.

En er is ook niets mis met mensen die gewoon hun job willen uitvoeren.
Zonder meer.
Voor hen hoeft al dat gegroei niet.
Soms wou ik dat ik ook zo was.

De dikke wortel zichtbaar maken.
Ik voel me soms zoals de dikke wortel hieronder in de afbeelding. Ik heb behoorlijk wat bagage, maar dat is niet zo zichtbaar. En laat net dat de uitdaging zijn voor mensen die een nieuwe job ambiëren (intern of extern, maakt niet zo veel uit). Om die wortel die onder de grond zit zichtbaar te maken. Dat is iets wat we aanpakken tijdens het coachingsproces, hoe maak je jezelf zichtbaar in jouw organisatie.

 

wortel konijn

Bedrijven als Colruyt en Torfs gaan er prat op dat als hun medewerkers groeien zij als bedrijf ook meegroeien. (Ja ik weet het, het zijn dé cliché voorbeelden in België en bij deze mijn excuses aan ALLE organisaties die deze principes ook hanteren maar er niet mee in de pers komen.)
Mooi vind ik dat, als je intern de uitdagingen kan vinden die aansluiten op je kwaliteiten en ambities. Als medewerker heb je zelf natuurlijk ook een verantwoordelijkheid om aan te geven wat jouw ambities zijn en in gesprek te gaan met leidinggevenden over welke pistes er mogelijk zijn. Of niet.

Ik bevind me op een kruispunt waarin ik afscheid neem van mijn job bij VDAB en waarin ik op ontdekking ga naar ‘wat komt nu’.

Ik weet het niet.
De grote leegte wacht, het niet-weten wat er nu zal komen.
Op zich lukt me dat wel, om in die leegte te gaan zitten.
In het coachingsproces vind ik het ook heel belangrijk om in die positie te kunnen zitten, om ruimte te laten voor het “niet weten”.

Alleen … zeg je dat zomaar op het internet?
“Ik weet het niet”
Wanneer schijnbaar iedereen een how to-lijstje verwacht of een 5-stappen-plan?
Zeker als het gaat om ‘gelukkig zijn’ of ‘gelukkig zijn op het werk’.

Ik weet het niet.
Ondanks dat ik dit een mooie eigenschap vind als procesbegeleider of coach … vind ik het toch moeilijk om dit de wereld in te sturen.
Maar het is wel eerlijk.
En net zoals alles zal ook hier gelden dat het niet of-of is, maar én-én.

( * De 7 bronnen van arbeidsvreugde van Kees Kouwenhoven : fysiek welbevinden – collegialiteit – waardering en vertrouwen – goede prestaties – groei – werken met hart en ziel – zingeving)

Arbeidsvreugde Bron 2 – Collegialiteit

Geplaatst op door

Mens-druk
Er zijn mensen die prima om kunnen met wat werkdruk. Mensen die zelfs beter presteren als ze wat meer werk hebben. Maar die net minder gemakkelijk kunnen omgaan met conflicten of spanningen tussen collega’s.

Jammer genoeg merk ik vaak dat een groep collega’s zichzelf een team noemt, maar dat er eigenlijk geen sprake is van een team. Het gaat om een groep individuen die toevallig in hetzelfde lokaal zitten of toevallig een zelfde leidinggevende hebben. Dat maakt echter nog geen team.

team collegiaal

Kan ik mezelf zijn?
Wat de ideale collega is hangt natuurlijk af van persoon tot persoon. Steun krijgen in waar je niet zo goed in bent en ruimte krijgen om uit te blinken in waar je wel goed bent is belangrijk. Toch denk ik dat een team een gemeenschappelijk doel nodig heeft. Dat er samen gewerkt wordt aan een doel en dat een doel halen ook gevierd wordt. Niet zo letterlijk, in de zin van een fles champagne doen knallen, maar er wél aandacht voor hebben en er elkaar erkenning voor geven.

Frederic Laloux schrijft in zijn boek Reinventing Organisations over de TEAL-beweging. Eén van de principes van de TEAL-beweging is heelheid, kan en mag de collega aanwezig zijn – zoals hij is. Dat vraagt ook een innerlijk proces, hoe meer we onszelf kunnen aanvaarden voor wie we zijn, hoe beter het ook lukt om de ander in zijn heelheid te laten zijn.

Coachingsproces
Tijdens het coachingsproces valt het me op dat conflicten nog lang ‘niet ok’ zijn. We zijn met z’n allen conflictvermijders en we hebben nooit geleerd hoe we moeten omgaan met een conflict. Een mooie techniek hiervoor is de geweldloze communicatie van Marshall Rosenberg.

Waar een aantal mensen samenzitten is het logisch dat er conflicten ontstaan. En zonder conflict is er ook minder vernieuwing en creativiteit.
Hoe zou het zijn om conflicten als ‘normaal’ te beschouwen?

( * De 7 bronnen van arbeidsvreugde van Kees Kouwenhoven : fysiek welbevinden – collegialiteit – waardering en vertrouwen – goede prestaties – groei – werken met hart en ziel – zingeving)

Nieuw Jaar, Nieuwe Start, Nieuw Project!

Geplaatst op door

Na een half jaar stilte begint het toch weer te kriebelen om te schrijven. Ik ben toe aan een nieuw project en ik heb jullie hulp daarbij nodig.

Ik heb een kruispunt gevonden tussen wat ik doe bij VDAB en wat ik doe als therapeut, nl. Burn Out. Ik wil graag een bijdrage leveren om in onze maatschappij meer aan preventie te doen rond burn out. Mijn therapeutische vaardigheden en mijn kennis van de arbeidsmarkt zullen hierin zeker van pas komen.

vuurwerkstokje

Hoe wil ik dat doen?

In een eerste verkennende fase wil ik stilstaan bij de risico’s op het werk. Welke externe factoren -dingen die gebeuren op het werk-  en interne factoren -dingen die gebeuren in jou- kunnen ervoor zorgen dat je volledig uitgeblust geraakt?

In een tweede fase gaan we op zoek naar jouw talenten. Welke talenten heb je? Hoe zet je ze in op het werk? Wanneer geraak je in de knoop met die talenten? Hoe kijken anderen naar jouw talenten?

In een derde fase kunnen we dan concreet aan de slag gaan met de methode van jobcrafting. Welke kleine en haalbare veranderingen kan jij zelf invoeren om jouw job beter passend te maken? We bekijken jouw taken, de relaties met je collega’s, hoe je zelf over jouw job denkt en de omgeving waarin je werkt.

Verder kunnen we ook aan de slag gaan met belemmerende overtuigingen, hoe zeg je ‘nee’, ontspanningstechnieken, hoe word je alert voor jouw grenzen, effectiever communiceren, etc.

Laat het duidelijk zijn, het is een ‘work in progress’.
Dit is geen afgewerkt-en-perfect-uit-het-boekje-succes-gegarandeerd-traject.
Ik ga samen met jou op zoek, dus het is wél een traject-op-JOUW-maat.

Ben je bereid om een tijdje in zo’n traject te stappen?
Of ken je iemand die hier graag aan wil meewerken?
Neem dan contact op!
Ik kijk ernaar uit om met je samen te werken.

Je maakt me gek!

Geplaatst op door

Hoe komt het toch dat we vaak verdwalen in misinterpretaties en miscommunicatie? De meesten onder ons zijn behoorlijk in staat om goed zinnen te formuleren en uit te spreken. En toch krijgt die verbale uitdrukking een hele ‘lading’ mee, de houding, de intonatie, de ‘energie’ van hoe iets gezegd wordt.

Ofman heeft een model met kernkwadranten waarin hij uiteenzet dat er achter elke valkuil ook een kwaliteit zit. Het is een boeiend model, waar je jouw blinde vlekken, je groeipunten en waar je je aan ergert in anderen kan ontdekken. Maar het is ook heel erg interessant om de interactie tussen koppels te begrijpen.

Kwaliteit, valkuil, uitdaging en allergie.
Stel dat twee partners een discussie hebben. De ene partner komt graag op voor zijn mening, maar zijn valkuil is dat hij hierin gaat doordrammen. Je zou kunnen zeggen dat deze partner moet leren luisteren naar de mening van anderen, en zijn allergie is passiviteit.

En stel dat zijn partner haar kwaliteit bescheidenheid is, dan is haar valkuil dat ze zich gaat terugtrekken. Haar uitdaging zou dan kunnen zijn om wat meer open te zijn en haar allergie is arrogantie.

Op het eerste zicht helemaal niets mis mee. Waar het fout loopt is dat de drammerigheid van de ene partner, de allergie voor arrogantie in de andere raakt. En de teruggetrokkenheid van de andere partner, de allergie voor passiviteit in de ene partner raakt. En zo geraken ze in die irritante vicieuze cirkel terecht.

Jouw schuld of de mijne?
Dan komen de clichés, de verwijten over en weer, de ‘nooit’s en de ‘altijd’s. Het is niet de bedoeling dat je je partner gaat veranderen, maar dat je elkaar kan accepteren en waarderen – dat wist je al. Als je in zo’n vicieuze cirkel zit, kan dat wel een uitdaging zijn.

Kijk eens of je de kwaliteit achter de valkuil van jouw partner (en dus jouw allergie) kan vinden. Vaak zal je ontdekken dat dit net iets is wat je heel aantrekkelijk vindt in je partner. En lukt het dan om dingen te nuanceren? Ik hoor het graag in het vak hieronder!

Spiegeltje, spiegeltje, wat gaat er in me om?

Geplaatst op door

Emoties zijn moeilijk te bevatten. Achter woede zit vaak verdriet en onmacht. Achter verdriet zit vaak angst. In mijn angst voel ik me machteloos. In mijn machteloosheid word ik dan weer kwaad. Het is alsof elk gevoel een lading van andere emoties dekt.

Geweldloze communicatie
Marshall Rosenberg heeft een interessante theorie ontwikkelt : Geweldloze Communicatie. Het is een boeiende theorie waarin het achterhalen van de behoefte achter de emoties heel belangrijk is. Maar hij zegt dat we niet zo veel woorden meekregen om te beschrijven hoe we ons voelen. We maken vaak een vergelijking met een rationeel idee. “Ik voel me niet begrepen” is eigenlijk geen gevoel, het is een gedachte. Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken.

Buitenkant en binnenkant
Er is zo’n regel in de systeemtheorie die erg sprekend is. “Ik kan alleen jouw buitenkant zien, maar niet jouw binnenkant. Ik kan alleen mijn binnenkant zien, maar niet mijn buitenkant.” Waardoor ik concludeer dat als we niet goed kunnen uitdrukken wat er binnen in ons omgaat, onze gesprekspartner geen eenvoudige taak heeft om ons écht te begrijpen, te aanvaarden, met ons mee te leven.

De therapeut als spiegel
Nu, alle communicatietrucjes terzijde, op zich is dat al een hele uitdaging: mezelf en hoe ik me voel accepteren. Als ik mezelf niet zo goed begrijp kan ik ook niet verwachten dat mijn gesprekspartner me begrijpt. En dan is een therapeut als spiegel vaak welkom om terug een beetje bomen in het warrige bos van emoties te zien.

Ik blog, jij blogt, wij bloggen

Geplaatst op door

Het is wat, deze blog.
Ik probeer elke week een interessant of grappig ‘onderwerp’ te bedenken om er een stukje tekst over te schrijven. Meestal gebeurt er tijdens de week wel iets dat me inspireert om achter de computer te kruipen. Dan begint het maken van zinnen en het structureren van mijn tekst. Iets wat ik eigenlijk wel leuk vind om te doen.

De principes van het bloggen
Intussen lees ik ook andere blogs, lees ik blogs over blogs. Ik tracht mijn teksten zo aantrekkelijk mogelijk te schrijven volgens de regels van de “blogkunst” – die, helaas pindakaas, nog wel eens durven verschillen naargelang de bloggoeroe in kwestie.

Regels, schoenen en laarzen
Mijn ervaring binnen marketing komt hier natuurlijk ook van pas. Het principe dat je moet schrijven wat je lezer wil lezen en niet zo zeer wat je zelf wilt schrijven is voor mij niet nieuw. En daar wringt het schoentje. Want hoe weet ik nu wat jullie, mijn lezers, willen lezen? En wat als … jullie iets willen lezen waar ik helemaal niet over wil schrijven? Dus heb ik de neiging om die marketingregel toch een klein beetje aan mijn laars te lappen.

Communicatie met mijn lezer
Ik hoop dat jullie bij het lezen ervaren dat ik het gewoon leuk vind om stukjes tekst te schrijven over toevallige onderwerpen. Maar, beste lezer, mocht er nu toch iets zijn waar je mijn mening over wilt weten dan kan je steeds een berichtje nalaten in het vak hieronder. Verzoeknummertjes zijn dus toegestaan!

 

De kunst van het vragen

Geplaatst op door

De trein is altijd een beetje reizen.
Ik zat op de trein te kijken naar die plaatjes die er hangen. Je weet wel, dat je je tas niet op de bank mag zetten, dat je je iPod niet te luid mag zetten, dat je discreet moet praten in je gsm en … dat je je plaats moet afstaan aan mensen die dat nodig hebben.

Maar hoe weet je dat? Het zou niet de eerste keer zijn dat ik recht sta voor een iets oudere dame (of tenminste … zo schat ik ze in) en dat ze glimlachend – of soms zelfs een beetje boos – ‘nee’ schudt. Ik heb ooit al eens gehad dat de vrouw in kwestie tegen me zei: “Nee nee, dat is niet nodig, want als ik ga zitten geraak ik niet meer recht.” Waar ik dan wel om moest lachen.

Omgekeerd ook, als tieners niet rechtstaan en ouderen beginnen te mokken “In onze tijd was dat toch anders, en de jeugd van tegenwoordig heeft geen respect”. Afin, je kent het wel.

Mag ik iets vragen?
Maar wat is er mis met het gewoon vragen? Als iemand zijn tas op een leeg zitje heeft staan op de trein, vraag ik: ‘mag ik hier zitten?’. Nog nooit heeft iemand ‘nee’ gezegd. Wat is er mis met vragen wat we nodig hebben?

The art of asking
En dan vind ik dit filmpje bijzonder inspirerend. Amanda Palmer geeft een TED-talk met als titel: “the art of asking”.

Hopelijk moedigt het jou ook aan om te vragen wat je nodig hebt!

Ik ben bang om jou te verliezen.

Geplaatst op door

Zoals ik al had aangekondigd, volgde ik begin april een vierdaagse opleiding rond relatietherapie. Ik wil graag koppels begeleiden die mekaar kwijt zijn geraakt en die zich willen inzetten om de relatie terug op het spoor te krijgen. Mijn verantwoordelijkheid als therapeut is om hierin voldoende geschoold te zijn.

EFT
Ik koos voor de opleiding EFT, Emotionally Focussed Therapy. Deze vorm van therapie werd in het leven geroepen door Sue Johnson. La Johnson gaf een indrukwekkend eerste inleidende dag.

Sue Johnson
In tegenstelling tot de indruk die ze wekt in de filmpjes op YouTube, is dit helemaal geen ‘softe’ madam. Ik was heel erg onder de indruk van haar gedrevenheid, haar rotsvaste geloof in haar werkmodel en haar cliënten. Ze was grappig, spontaan en ze durfde ook heel openlijk toegeven dat ze zelf af en toe de mist in gaat met cliënten. Waarop ze aanvult dat cliënten zelf expert zijn in hun leven en aangeven waar ze aan toe zijn en waar niet.

Vier dagen introspectie
De opleiding was zeer intenstief. We hebben hard gewerkt, geoefend en vooral heel veel aan introspectie gedaan. Ik werd er geconfronteerd met mijn eigen hechtingsbehoeftes en -angsten. Zo kreeg ik ook een beter zicht op welke ’truukjes’ ik inzet als deze verlangens en angsten geraakt worden. Pas als ik daar voor mezelf een zicht op heb, kan ik ze ook mee helpen ontdekken en ontmijnen bij anderen.

Relatietherapeut (i.o.)
Natuurlijk is mijn vorming als relatietherapeut nu nog niet afgerond. Er staat nog één en ander op het programma. Maar ik heb een goede basis meegekregen en ik kijk er naar uit om, samen met mijn cliënten, verder te leren, te ontdekken en te experimenteren.
Heb je nood aan begeleiding in je relatie?
Neem dan contact op voor een kennismakingsgesprek!relatie statusBron

 

Spreken zonder woorden?

Geplaatst op door

Vorige week schreef ik geen blog omdat ik opleiding had. Maar meer daarover een volgende keer.

Als ‘jobcoach’ bij VDAB help ik ‘mijn mensen’ hun kwaliteiten en competenties ontdekken, deze op de kaart zetten en deze ook ‘in beeld’ brengen. Het document bij uitstek is natuurlijk hun CV en motivatiebrief.

Non-verbaal solliciteren?
Wel grappig eigenlijk, hoe dat zo allemaal in elkaar zit. Als je op een overtuigende manier jezelf kan voorstellen op een blad papier en in een gesprek dat ongeveer 20 minuten duurt, dan maak je een grote kans dat je de job hebt. Het non-verbale aspect in deze hele communicatie-interactie – van lay out CV tot eerste indruk op het gesprek – is hierbij van zo’n doorslaggevend belang dat ik me soms de vraag stel waarom ik zoveel aandacht besteed aan de inhoud.

Non-verbale marketing?
Want, hoe overtuig ik anderen van mijn eigen competenties?
Om het dan maar even op mezelf te betrekken. Op mijn website kan je lezen welke opleidingen ik allemaal heb gevolgd. En op mijn blog kan je lezen hoe ik over bepaalde zaken denk. Maar is dat ‘bewijs’ genoeg dat ik een vakkundig therapeut/coach ben?

Wat dan eigenlijk weer in grote tegenstelling is met de visie voor mijn praktijk in bijberoep. Hier begeleid ik mensen, soms op een non-verbale manier (i.e. via creatieve werkvormen) om in hun leven iets te veranderen waardoor ze minder afzien. Non-verbaal, omdat ik vind dat ‘spreken zonder woorden’ vaak veel meer zegt.

Dus zijn het mijn geschreven woorden? Of is het net mijn leuke glimlach op de foto die ervoor zorgt dat mijn toekomstige cliënt naar de telefoon grijpt?

Invloed van lichaamstaal
Indrukwekkend vind ik het filmpje van Amy Cuddy. Waarin ze vertelt dat onze lichaamstaal niet alleen de communicatie met anderen beïnvloedt, ook de communicatie met onszelf.

Maar ik ben wel benieuwd. Hoe beslis jij welke persoonlijke hulpverlener/therapeut/coach je contacteert? Laat het me weten in het vak hieronder!

 Interessant artikel? Deel het met je vrienden door hieronder te klikken!

JEUJ!! Ik heb een fout gemaakt!

Geplaatst op door

Improvisatietheater
Een tijdje geleden volgde ik een workshop bij Inspinazie. Improvisatietheater vind ik super leuk om te doen. Het geeft me de mogelijkheid om eens lekker te doen wat volgens gangbare normen niet mag. Het vraagt wel wat lef, dat improviseren, afgaan als een gieter is in deze setting een groot “risico”.

Fout!
Afwijzing en fouten maken, het ligt bij velen van ons gevoelig. Zelfs bij “idiote” spelletjes uit impro is het keispannend en willen we vooral geen fouten maken. Marc, onze trainer, barstte plots uit en zei vol enthousiasme: ‘Jeuj, je hebt een fout gemaakt! Nu kunnen we leren!’.
Het blijft me bij.

Perfect is saai
Er kwam een grote ontlading in onze groep, iedereen moest lachen. En ik denk dat we met z’n allen inzagen hoe gespannen we de oefeningen deden terwijl het toch de bedoeling was om er een leuke dag van te maken. Het zijn juist de fouten die ervoor zorgen dat het een gevarieerde en leerrijke dag is geworden, dat we geregeld hartelijk hebben gelachen. Stel je voor dat iedereen de oefeningen perfect uitgevoerd zou hebben … saaie bedoening!

Jeuj, een fout!
Hoe anders zouden we met elkaar omgaan mochten we elkaar (en onszelf!) feliciteren als we een fout hebben gemaakt?
“Proficiat! Nu kan ik iets leren! Spannend!”
Het is in ieder geval een interessant experiment …
Doe je mee? Schrijf dan hieronder hoe het je vergaat!

Let niet op mij, ik sla er me wel doorheen!

Geplaatst op door

Ze komt binnen en zet zich neer. Het is een sterke vrouw, dat zie je zo. Ze vertelt dat het allemaal te veel is nu. Haar stem breekt en ze slikt een paar tranen weg.

Ik blijf met haar in de machteloosheid zitten. Het bekruipt me, die onmacht. Het is iets waar ik zelf ook niet goed weg mee kan.

Anja Van Servellen vertelt over de machtsdriehoek dat er drie punten zijn waartussen we ons bewegen. Almacht, onmacht en machtstrijd. En dat het juist de kunst is om alle drie deze punten te bewandelen om in onze kracht te komen. We blijven vaak haperen in 1 of 2 punten, vb. we gaan over en weer van almacht (’t zal wel goed komen) naar machtstrijd (als ik maar … of had zij maar …).

“Maar ja”, zegt ze dan plots met een zucht, “ik moet er mij maar doorheen slaan hé”.

Dat raakt me. Jezelf ergens moeten doorheen slaan, dat lijkt wel heel lastig … en eenzaam. Waar moet ze zich dan doorheen slaan? Kan ze daar een beeld op plakken? We gaan aan de slag met krijtjes en papier.

We geven vorm aan hoe zwaar het leven voor haar is op dit moment. Ik heb geen oplossingen aangereikt. Maar door draaglast en draagkracht in beeld te brengen, ondervindt mijn cliënte waar ze momenten van zelfzorg kan inlassen om op te laden.

Door het visueel te maken is er bij deze cliënte inzicht gekomen in hoe ze haar energie gebruikt. En waar ze eventueel, door kleine veranderingen aan te brengen, hier en daar een pauze kan inlassen om terug op adem te komen.

Hoe vind jij jouw balans in werk, kinderen, relatie en tijd voor jezelf? Heb jij jouw balans al eens ‘In Beeld’ gebracht? Schrijf erover hieronder!

 

Ruzie

Geplaatst op door

Ik zei het al in één van mijn vorige blogs, ik ben een expert in communicatie. Je zou denken, amaai, zo’n expert in communicatie die heeft vast nooit conflicten. Maar niets is minder waar.

Ik heb misverstanden met mijn partner, ik discussieer met collega’s, ik kan mijn klanten soms niet volgen, ik kibbel al eens met vrienden en soms lukt het zelfs niet meer om mezelf te begrijpen. Dan sta ik op met een piekerkater en het idee ‘hoe is het allemaal zo kunnen lopen’.

Ik hou dan vast aan ‘het willen begrijpen’. Het nadeel hiervan is dat ik mezelf focus op de inhoud (tja, als communicatie-expert is de inhoud natuurlijk zeer belangrijk 😉 ). Terwijl ik minstens zoveel aandacht zou kunnen besteden aan het proces. Welke patronen kom ik tegen? Wanneer trap ik in deze valkuil? Welke gevoeligheden worden hier in mezelf geraakt? En vooral, wat zegt dit over de relatie met mijn gesprekspartner?

Via sociale media kreeg ik deze quote onder ogen. Ik vind het wel een mooie.

Apologizing
Does nog always mean you are wrong and the other person is right
It just means you value your relationship more than your ego

Je verontschuldigen betekent niet altijd dat jij het mis hebt en de andere gelijk heeft.
Het betekent gewoon dat je jullie relatie meer op waarde schat dan je ego.

Proces versus inhoud dus.

Ik vind het één van de moeilijkste dingen die ik te doen heb.
Mezelf uit die inhoud trekken en mijn aandacht richten op het proces.

Maar het is het meest leerrijke wat ik tot nu toe al heb gedaan.

Help … ik ben met mijn vader getrouwd!

Geplaatst op door

Als ouder slagen we er niet in om alle verlangens van onze kinderen in te vullen. Dat kan ook niet, hoe zeer we dat ook zouden willen. Als kind voelen we ons soms gekwetst door dingen die te veel of net te weinig gebeuren. Wanneer we opgroeien dragen we deze pijnlijke plekken mee. En nergens meer dan in intieme relaties worden deze plekken aangeraakt. Ook als partners willen we elkaar niet kwetsen, maar het gebeurt toch, het kan niet anders.

Kwetsuren uit de kindertijd
Eén van de theorieën rond relatietherapie is dat we net die partners aantrekken die onze kwetsuren uit de kindertijd triggeren. En dat is toch wel heel bizar. We vinden die man of vrouw heel aantrekkelijk, we starten er een relatie mee en wat blijkt na x-aantal maand of jaar …
**iek** mijn partner reageert net zoals mijn vader/moeder.
Want we copiëren vaak de relatiestijl van onze ouders.

Leren communiceren en hechten
Relatietherapie focust zich voor een groot deel op communicatie tussen de partners. En hoewel ik dit heel erg belangrijk vind, denk ik niet dat het de volledige lading dekt. Daarom vind ik het boek van Sue Johnson over Emotionally Focussed Therapy (EFT), Hou me vast, zo bijzonder.
Ik ga een opleiding EFT volgen in april.

Hou me vast
Het is geen zaligmakend boek, als je dit boek leest zijn je relatieproblemen niet in 1 slag opgelost. Ook in dit boek krijg je het beeld mee dat een relatie inzet vraagt, dat dat niet van zelf gaat. Maar je krijgt wel een duidelijke theorie over relaties en hechting, en een reeks oefeningen die je kunnen helpen om pijnlijke zaken bespreekbaar te maken met je partner. Velen van ons zijn misschien met het idee opgegroeid dat relaties ‘als vanzelf’ moeten gaan, maar dat klopt dus niet.

Trouwen of single blijven?
Als uitsmijtertje deze quote :

You have two choices in life: you can stay single and be miserable,
or get married … and wish you were dead. – H.L. Mencken.

In dit leven kan je twee keuzes maken: of je blijft single en je voelt je ellendig,
of je trouwt en je zou willen dat je dood was. (eigen vertaling)

Nogal sarcastisch, maar ik kon er wel om lachen!
Het geeft aan dat een relatie niet de oplossing is als je ongelukkig bent.

Ik vind dat G. Livingston het heel mooi zegt:
“Geluk vereist het vermogen tegen onzekerheid te kunnen.” 

 

 

 

Interessant artikel? Deel het met je vrienden door hieronder te klikken!

Communiceren is zen.

Geplaatst op door

Ik ben een expert in communicatie. Ik ken de regels in het communiceren en ik weet hoe ik ze moet toepassen. En toch blijft communiceren leren.

Verdedigen
Wanneer iemand kritiek heeft of feedback geeft, gaan we snel in de verdediging. Het is me nog niet helemaal duidelijk waarom dit gebeurt. Ik denk dat we betrokken zijn bij het onderwerp, anderen willen overtuigen van ons ‘gelijk’ … of schieten we in de verdediging omdat er een gevoelige snaar is geraakt?

Nadenken over wat je wilt zeggen
Dan begint ook het verantwoorden. Waarom we het toch zo belangrijk vinden dat de ander ons standpunt ziet. En in deze hele mallemolen vergeten we te luisteren omdat we tussenin al aan het nadenken zijn over onze repliek. Als we naar onze eigen gedachten luisteren kunnen we nu eenmaal niet naar iemand anders luisteren.

Luister ik naar mezelf of naar jou?
Bewustwording hier rond is natuurlijk de eerste stap. Beseffen dat we aandacht hebben voor onze eigen gedachtengang in plaats van échte aandacht te hebben voor wat onze gesprekspartner zegt. Eens we dat door hebben kan er opnieuw geschakeld worden naar de ‘luistermodus’. Ik vind het ook helemaal geen probleem als mijn gesprekspartner op een bepaald moment zegt ‘kan je dat nog eens herhalen, ik ben niet helemaal mee’.

Zen
Ik vind het een verrassend inzicht dat ik pas echt kan luisteren naar een ander, als ik in contact ben met mezelf, geworteld ben in het hier en nu. Het is een alledaagse oefening, dat communiceren, een praktijk in zen.

Let’s talk about sex!

Geplaatst op door

Mijn collega-therapeute/vriendin Inneke is ook aan een blog begonnen. Ze schreef deze week een kritisch artikel over ‘Hou me vast’ en Sue Johnson. Ik kan Sue Johnson wel waarderen. Maar Inneke bedenkt kritisch dat er weinig aandacht is voor seks in de relatietherapie-boeken die nu op de markt zijn.

De prins op het witte paard.
Dat er veel aandacht is voor relaties vind ik goed. De ‘ik ontmoet de prins(es) op het witte paard en we leven nog lang en gelukkig’-mythe is doorbroken. Relaties vragen inzet en dat wordt meer en meer als ‘normaal’ beschouwd. Maar ontstaat er nu een andere mythe?

Als de relatie goed zit, is de seks goed.
De boeken staan vol met tips over hoe je verbinding kan zoeken en hoe je met elkaar kan communiceren. Waar je moet op letten in crisis momenten en hoe je elkaar kan waarderen. En het lijkt wel alsof het logische gevolg is dat er, als er emotionele intimiteit is er ook fysieke intimiteit is. Alleen stel ik mezelf de vraag of dat wel zo is.

Seks in alle vormen, maten en kleuren.
Ik ben nogal een vrije denker als het op seks aan komt. Ik vind dat alles moet kunnen op voorwaarde dat alle betrokkenen bewust instemmen en ook op elk moment ‘stop’ kunnen zeggen. Alleen is dat net vaak waar het schoentje wringt.

Eerst bla bla en dan boem boem.
Ik herinner me de slogan nog heel goed. Hij deed heel wat stof opwaaien en er werd helaas meer over de slogan gesproken dan dat het mensen aanzette om over seks te praten. Het is ook wat onwennig, tegen je partner vertellen dat je het fijn vindt als hij aan je oorlel sabbelt of dat je helemaal geil wordt als ze zachtjes de binnenkant van je dijen streelt.

Goede seks?
En toch denk ik dat het ook opwindend kan zijn om over seks te praten, zonder dat het echt een technische handleiding wordt . Seks is nog steeds een mysterie en dat mag van mij ook zo blijven. Alleen kunnen wat zinvolle tips over wat je fijn vindt en niet fijn vindt misschien net wel het verschil maken.

3 stappen om je relatie een boost te geven

Geplaatst op door

1/ Vertragen
Als je voelt dat je boos wordt op je partner, stop dan even om adem te halen. Tracht te focussen op wat er hier en nu speelt en haal geen oude koeien uit de sloot. Probeer na te denken over wat je wilt zeggen en voorkom dat je zomaar je gal begint te spuwen. Je kan tegen je partner vertellen wat je niet meer wilt door dingen concreet te benoemen. In welke situatie vond je welk gedrag niet ok?  En welk gevoel kreeg je daarbij? Vermijd woorden als ‘altijd’ en ‘nooit’.

Eckhart Tolle Teachings

Waarachtig luisteren is een andere manier om stilte in je relatie te brengen. Als je écht naar iemand luistert, verschijnt de dimensie van de innerlijke stilte en wordt ze een essentieel onderdeel van je relatie. (eigen vertaling)

2/ Samenwerken
Herinner jezelf eraan dat jullie een team zijn. Je partner is niet ’tegen’ jou, maar wil hetzelfde als jij. Een relatie waarin jullie je alle twee goed voelen. Probeer samen te achterhalen wat jullie van elkaar nodig hebben om opnieuw de relatie te krijgen die je graag zou willen. Maak hierover eventueel nieuwe afspraken.

3/ Waarderen
Geef je partner complimenten. Weet je nog waarom je je aangetrokken voelde tot je partner? Wat zijn de belangrijkste kwaliteiten die je waardeert in je partner? Wanneer voel je je echt geliefd door je partner? Je hoeft niets te verzinnen of te faken. Maar als er zich een moment voordoet waarop je denkt: wauw, ik heb eigenlijk echt een geweldige partner, laat het hem/haar dan ook weten!

Welke stappen zet jij als je voelt dat je de verbinding kwijt bent met je partner?
Geef je reactie in het kadertje hieronder.

 

Interessant artikel? Deel het met je vrienden!

Soms kúnnen we niet luisteren…

Geplaatst op door

Ik ben mezelf aan het verdiepen in ‘relatietherapie’. Het is mijn doel om in de loop van volgend jaar ook met koppels te werken. Ik merk een hoge nood aan relatiebegeleiding en te weinig aanbieders op de markt (om het even puur economisch uit te drukken). En niet alleen dat, het onderwerp ‘relaties’ – of het nu om een intieme relatie gaat of niet maakt niet zo veel uit – boeit me mateloos.

Nog een boek over relaties?
Er zijn vele interessante boeken te vinden over relaties. Ik zal er nog wel over schrijven in de komende weken. Maar het boek dat ik nu in mijn handen heb heeft me een enorm ‘aha’ moment opgeleverd. Het boek heet ‘The Science of Trust’ en is geschreven door John M. Gottman. Bij mijn weten is het boek niet in het Nederlands verschenen.

Wetenschappelijk onderbouwd
John M. Gottman heeft gedurende de voorbije 35 jaar relaties onderzocht. Koppels geïnterviewd en geobserveerd. Hij heeft hun interacties, en dus ook hun conflicthantering, op een wetenschappelijke manier in kaart gebracht. Het boek is ook gelardeerd met resultaten van andere onderzoekers.

Luister je wel … ?
Hij vertelt in zijn boek dat het opmerkelijk is dat koppels die een negatieve verhouding hebben het veel moeilijker hebben om uit een conflict te geraken dan koppels die een positieve verhouding hebben. En hij verwijst daarbij naar een andere auteur, Dan Wile, die het volgende vertelt: […] Elke partner voelt zich te weinig gehoord om zelf nog te kunnen luisteren, te weinig begrepen om zelf te kunnen begrijpen, te gekwetst door wat net is gezegd waardoor hij/zij niets anders kan doen dan terug kwetsen. […]* (p. 81, eigen vertaling)

Mild zijn voor jezelf … en je partner
In eerste instantie denk ik dat het tijdens zo’n conflict belangrijk is om mild te zijn voor onze partners, en voor onszelf. Want de kans is groot dat je partner je niet heeft gehoord en niet heeft begrepen … en vice versa. Zonder dat er kwade wil in het spel is.

Je kwetsbaar durven opstellen komt hier ook weer om de hoek kijken. Durf je je partner voldoende te vertrouwen om hem/haar te vertellen wat er werkelijk in je omgaat? Wat soms niet gemakkelijk is om te achterhalen, laat staan om er woorden aan te geven.

Een voordeel in de therapieruimte is tijd. Er is tijd om te vertragen. Er is tijd om te voelen en onder ogen te zien wat er werkelijk speelt. Er is tijd om te onderzoeken hoe je jouw boodschap kan overbrengen. Natuurlijk met als doel de vicieuze cirkel te vermijden en verbondenheid te herstellen.

—

* Bron: The Science of Trust, Emotional attunement for couples
           John M. Gottman, PhD
           Uitgeverij WW Norton & Company

Ooit al zo gereageerd?

Geplaatst op door

Depressie? Ze zoekt gewoon aandacht!
http://ooitalzogereageerd.be/
De associatie Beeldvorming Geestelijke Gezondheid Vlaanderen, de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid en Te Gek!? hebben de handen in elkaar geslagen om deze website op poten te zetten.

Een mooi initiatief!

60% van de mensen met psychische problemen zoekt geen hulp
Ik schrik zelf van dit aantal. Ik werk dan wel als therapeut en coach en ik besefte dat er nog een groot taboe hing rond hulp inschakelen. Maar dat het om zoveel mensen ging, dat had ik niet door.

Het is natuurlijk ook mijn bedoeling om de drempel richting hulpverlener te verlagen aan de hand van deze blog.

Praat erover!
Het advies dat wordt gegeven: Praat erover! …. Maar wat als je net dat niet kan?

Ik ben het absoluut eens met wat de site zegt dat mensen hun problemen niet moeten negeren. En erover praten met de omgeving kan een eerste stap zijn of kan soms voldoende zijn om een nieuw perspectief te bieden.

En, het is ook een vaak gehoorde kritiek in de therapieruimte: ‘al dat gepraat brengt me geen stap verder’.

Werken met creatieve middelen
In mijn praktijk gebruik ik graag ‘creatieve middelen’ om met mensen te werken.
Maar, ‘creatieve middelen’ … What’s in a name?

Mensen vertellen wat er in hen omgaat en vaak vind ik het dan interessant om er meer mee te DOEN dan er enkel over te praten. Dan haal ik de kleuren boven, een grote homp klei, tijdschriften om een collage te maken of de schildersezel.

Naar de stilte
Wat ik hieraan fijn vind is dat het even stil is in de therapieruimte. Een zalig moment … stilte … waarbij zowel mijn cliënt als ikzelf naar binnen kunnen keren en opnieuw contact kunnen maken met onszelf. 

En ja, de meeste cliënten zeggen dat ze niet kunnen tekenen of schilderen. Of dat het resultaat ‘op niets zal trekken’. Maar dat is niet belangrijk. Het gaat om het proces, wat gebeurt er terwijl je aan het werk bent? Welke betekenis leg je in het werk?

Het resultaat, een creatie!
En dan staat daar een creatie. Met veel bewondering en nieuwsgierigheid bekijk ik het resultaat en ga ik met mijn cliënt in dialoog.

Soms gebeurt er niets … of niet meteen…  Soms is het makkelijker om over het creatieve werk te praten dan over wat er van binnen allemaal speelt. Op die manier praten we onrechtstreeks over wat er is. En soms spreekt het creatieve werk boekdelen, waardoor er voor de maker ineens een aantal dingen duidelijker worden. 

Hoe het ook zij, ik vind creatief werken met mijn cliënten telkens een spannend avontuur. 

Nog wat tips
Geestelijk Gezond Vlaanderen geeft nog deze tips voor naasten.

Ik hoop dat deze campagne een groot succes wordt. 
Ik denk dat onze maatschappij er nood aan heeft.
http://ooitalzogereageerd.be/

Boos worden

Geplaatst op door

Ge moe nie kwaad worden!
In ons mensenleven krijgen we met heel veel verschillende emoties te maken. Een aantal hiervan worden begrepen of getolereerd, zoals vb. verdriet en angst. Er zijn er een aantal die nog steeds heel erg taboe zijn. Voor mij is kwaadheid een emotie die in de schaduw ligt.

Met schaduw bedoel ik een stukje van onszelf dat we nog niet hebben omarmd, dat we nog niet hebben geaccepteerd. Een stuk in onszelf waarvan we liever zouden hebben dat het er niet is. ‘Ge moe nie kwaad worden!’ is een zinnetje dat we allemaal wel kennen uit ons gezin van oorsprong.

Ingehouden boosheid zet ons vast.
Waarvoor dient kwaad worden eigenlijk? Kwaad worden geeft vaak aan dat er een grens is bereikt. Kwaad worden is ook een emotie die in beweging zet. Die ons ertoe aanzet om onze grenzen duidelijker aan te geven, om krachtig ‘nee’ te zeggen, tot hier en niet verder. Boosheid kan ook iets anders verhullen, zoals  onmacht, pijn of verdriet.

Om allerlei redenen vinden we het soms nodig om onze boosheid niet te uiten. Vaak is er een beperkende overtuiging die ervoor zorgt dat we ons inhouden. (vb. Hij/zij zal me niet meer graag zien, ik moet het maar kunnen verdragen, om zo’n futiliteit wil ik niet boos worden, etc). De ‘energie’ van het kwaad worden wordt dan onderdrukt. We drukken dit zelfs fysiek uit: “ik heb een knoop in mijn maag, er ligt iets op mijn lever, ik bijt op mijn tanden”.

Omgaan met boosheid?
In mijn praktijk (www.in-beeld.be) is dit een ideale aanleiding om te gaan ‘vormgeven’. Soms zal ik vragen om de knoop in de maag weer te geven op papier of te kneden in een stuk klei. Soms merk ik dat cliënten meer baat hebben met bewegen, flink stampen op de grond tijdens een wandeling in het bos, een paar lengtes zwemmen en extra hard met de voeten slaan, een eind hardlopen of fietsen. Soms schrijven mensen een brief (niet versturen!). Daarin kunnen ze een aantal dingen op een rijtje zetten, de dingen vanuit een breder perspectief bekijken.

De golf van emotie toelaten, ruimte geven – en ondertussen niet vergeten om te ademen! – kan ervoor zorgen dat er ontlading, opluchting en na verloop van tijd ontspanning komt. Dat geldt trouwens voor elke emotie. Vandaar dat ik het belangrijk vind om het lichaam en de ademhaling te betrekken bij dit proces.

Met veel geduld en liefde kijken.
We worden allemaal wel eens boos. En we veroorzaken allemaal wel eens boosheid.  Dat is ok want het hoort erbij. (Ik heb het hier niet over agressief gedrag). In het heetst van de strijd worden er dan dingen gezegd die ‘erover’ blijken. Ook hierin zal iedereen zich wel herkennen. De uitdaging is dan om op een rustiger moment het gesprek terug op te pakken en te uiten wat er echt in ons omgaat.

Ik kreeg gisteren een quote toegestuurd: ‘You were born to be real, not to be perfect’. Een mooie gedachte die misschien helpt om met liefdevolle aanvaarding en heel veel geduld naar onszelf en de ander te blijven kijken.