Wanneer het moeilijk gaat vergeten we vaak te ademen. Onze adem ‘stokt’ letterlijk, als je je daar bewust van bent kan je dat voelen, alsof de lucht in je luchtpijp blijft steken.

In zo’n moment is het niet evident om te focussen op onze ademhaling. Om bewust in en uit te ademen en de lucht opnieuw te laten stromen.

Ik heb een soort van mantra die me daarbij helpt. Het is geen klassieke mantra – hoewel ik sommige mantra’s heel erg kan waarderen. Maar het is een “modern” liedje. Ik wil het graag met jullie delen.

Annie Nalick – Breathe

Vooral de uitstpraak:
Life’s like an hourglass glued to the table,
raakt me heel erg.

Het leven is als een zandloper die aan de tafel vastplakt.

Dingen gebeuren, mensen komen en gaan …
Als we niet alert zijn is het ineens een jaar verder.

En dan kom ik weer uit bij mijn roep naar spiritualiteit, ruimte voor stilte en zingeving, een kader voor rituelen (met dank aan Geert Peymen), een plek waar mensen kunnen samenkomen om het leven te vieren.

Ideeën waar mensen hiervoor terecht kunnen?