Vorige week schreef ik over The Work van Byron Katie.
Ik vind het een bruikbare werkwijze als je goed in staat bent om gewaar te zijn wat er binnenin allemaal leeft.

Voelen?
Dat is een uitdaging voor sommige mensen. Je hebt mensen die overspoeld worden door hun emoties. Ze kunnen onvoldoende afstand nemen van hun emoties, ze vallen er als het ware mee samen.
Je hebt andere mensen die niet bij hun innerlijke beleving kunnen komen. Er is een te grote afstand tussen hen en hun gevoelens.
Om deze ‘afstand’ te overbruggen vind ik het interessant om een “creatieve” methodiek te gebruiken.

In beeld brengen
Een ervaring uit-beelden (via een tekening,  met klei, in een collage of een rollenspel) kan helpen om deze juiste afstand te vinden.

Door vb. de tekening wat verder weg te leggen creëer je meer ruimte, dan val je niet meer samen met de ervaring. De tekening wordt dan een symbool voor de ervaring. Je bent dan beter in staat om een onderscheid te maken tussen wat daarbuiten gebeurt en wat jij voelt.

Of andersom, door vb. in klei te kneden en je helemaal in te leven in de beweging van je handen en hoe de klei daar voelt, kan er dan weer voor zorgen dat je meer centert. Dat je meer in contact komt met je lijf en je gevoelens.

De juiste afstand vinden
Deze juiste afstand zorgt ervoor dat je meer gewaar bent van wat er binnenin allemaal leeft. Je bent meer in contact met jezelf en wat je eigenlijk wilt. Je wordt niet meer ‘onbewust’ gestuurd door overspoelende emoties of gedrag-op-automatische-piloot.

Nieuwe stappen zetten
Je kan weer authentieke keuzes maken, een ervaring in een andere context plaatsen, pijn voelen en verwerken, delen wat er werkelijk in jou omgaat, experimenteren met ander gedrag en nieuwe stappen zetten in jouw leven.
Dat is, in a nutshell, waar het om draait in mijn praktijk.