Onbegrip
‘Tja, maar als het zo zit, dan heb ik ook een burn out hoor!’, hoorde ik twee collega’s tegen elkaar zeggen. Het verbaast me dat, ondanks de massale aandacht in de media over het thema, er nog zo veel onbegrip is.
In andermans schoenen staan
Ik weet natuurlijk het fijne van de zaak niet. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de collega’s in kwestie het volledige verhaal kennen. Het is ook een onmogelijke taak om iemand voor de volle 100% te begrijpen. We hebben ons eigen referentiekader van waaruit we kijken: onze opvoeding, onze kennis, onze ervaringen en hoe we die beleefd hebben.
Het is iets waar ik mezelf geregeld op betrap tijdens een gesprek: ik denk dat ik je begrijp. Maar is dat wel zo?
What’s in a word?
Of je het nu depressie of burn out noemt, een rouwproces, een psychose of niet goed in je vel zitten. Op zich gaat het niet om het woord. Wat ik jammer vind is dat er weinig begrip en mildheid is voor mensen die het wat moeilijker hebben, maar aan wie je uiterlijk niet kan zien wat er scheelt.
Mildheid, het is een woord dat ik vaak in de mond neem als ik met cliënten werk.
Hoe ben jij mild naar jezelf? En naar de ander?
Je kan je reactie hieronder kwijt!
Hey Mieke,
Ja inderdaad wat is burnout? Ik ben nu een jaar moeten stoppen met werken, een werk die ik heel graag deed en die ook paste in mij levensstijl. Ik ben een vroege vogel
en kon dan ook vroeg beginnen werken en ik mis dat zo. Nu gaat het wat beter maar super is het niet.Ik heb nog veel dagen dat het niet goedgaat met mij.
Liefs ik hoop dat we weer eens kunnen afspreken
kristien
Hey Kristien,
Hartelijk dank voor je berichtje en voor het volgen van mijn blog!!!
De diagnose ‘burn out’ stellen is inderdaad niet zo eenvoudig. Ik laat het gewillig over aan de huisartsen van dienst. 😉
Er zijn een aantal aandoeningen die het symptoom “vermoeidheid” gemeenschappelijk hebben. Ik denk maar aan o.a. : CVS, fibromyalgie, chronische hyperventilatie, burn out, bore out en zelfs depressie.
Het belangrijkste, voor mij, in een burn out is dat het echt gaat om een verstoring in de energiebalans. De zogenaamde energiegevers kunnen het niet meer opnemen tegen de zogenaamde energievreters (vaak op het werk). Dat zorgt voor een onbalans die het lichaam niet meer kan bijbenen.
Je benoemt ook een belangrijk iets : “een job die past bij mijn levensstijl”. Het gaat echter niet alleen om jouw levensstijl, maar ook om de context waarin je leeft, de levensfase waarin je zit en wie je bent als persoon. vb. Heb je ouders of kinderen die hulp nodig hebben, voel je je gesteund door je netwerk (partner, vrienden, familie), vind je nog activiteiten waarin je je écht kan ontspannen, kan je makkelijk ‘nee’ zeggen, ben je veeleisend en kritisch voor jezelf, etc
Mijn advies: als je fysieke klachten hebt (dus ook vermoeidheid), laat je dan zeker ondersteunen door een (huis)arts!
Dan kan je, samen met de huisarts, bespreken wat een goed behandelplan zou kunnen zijn.
En natuurlijk, in geval van burn out of spanningsklachten, kan je dan ook een stress- en burn out coach onder de arm nemen.
Kan je hier wat mee?
Hopelijk tot binnenkort!
groetjes,
Mieke