Ze komt binnen en zet zich neer. Het is een sterke vrouw, dat zie je zo. Ze vertelt dat het allemaal te veel is nu. Haar stem breekt en ze slikt een paar tranen weg.

Ik blijf met haar in de machteloosheid zitten. Het bekruipt me, die onmacht. Het is iets waar ik zelf ook niet goed weg mee kan.

Anja Van Servellen vertelt over de machtsdriehoek dat er drie punten zijn waartussen we ons bewegen. Almacht, onmacht en machtstrijd. En dat het juist de kunst is om alle drie deze punten te bewandelen om in onze kracht te komen. We blijven vaak haperen in 1 of 2 punten, vb. we gaan over en weer van almacht (’t zal wel goed komen) naar machtstrijd (als ik maar … of had zij maar …).

“Maar ja”, zegt ze dan plots met een zucht, “ik moet er mij maar doorheen slaan hé”.

Dat raakt me. Jezelf ergens moeten doorheen slaan, dat lijkt wel heel lastig … en eenzaam. Waar moet ze zich dan doorheen slaan? Kan ze daar een beeld op plakken? We gaan aan de slag met krijtjes en papier.

We geven vorm aan hoe zwaar het leven voor haar is op dit moment. Ik heb geen oplossingen aangereikt. Maar door draaglast en draagkracht in beeld te brengen, ondervindt mijn cliënte waar ze momenten van zelfzorg kan inlassen om op te laden.

Door het visueel te maken is er bij deze cliënte inzicht gekomen in hoe ze haar energie gebruikt. En waar ze eventueel, door kleine veranderingen aan te brengen, hier en daar een pauze kan inlassen om terug op adem te komen.

Hoe vind jij jouw balans in werk, kinderen, relatie en tijd voor jezelf? Heb jij jouw balans al eens ‘In Beeld’ gebracht? Schrijf erover hieronder!