Beweging en medewerkerstevredenheid
Ik ben blij met de beweging die ontstaat in hoe we naar werk kijken. De vele berichten over burn out wakkeren niet alleen bewustzijn rond dit thema aan. Maar versterkt ook de dialoog tussen werkgevers en werknemers om te onderzoeken hoe medewerkers tevreden kunnen zijn op de werkvloer.

Het is duidelijk dat tevreden medewerkers ook impact hebben op de bedrijfsresultaten.

De TEAL-beweging, het verhaal over talenten, veerkracht en energiebronnen, met goesting naar het werk gaan. Het zijn thema’s die ik zeer geregeld zie passeren in mijn linked in-feed en dat geeft mij dan weer zeer veel goesting om mee in deze stroomversnelling te springen.

Loopbaandenken
De arbeidsmarkt is aan het veranderen. We spreken niet meer van een duurzame job, maar van een duurzame loopbaan. Dat impliceert dat er ook ruimte is om te experimenteren, om een sabbatjaar te nemen of om een carrièreswitch te maken. De nadruk komt meer te liggen op medewerkerstevredenheid, hoe kunnen mensen hun potentieel benutten, welke belangrijke waardes matchen tussen mezelf en mijn toekomstige werkgever.

Zetten we onszelf vast?
Toen ik deze whitepaper las, over hoe Belgen zich voelen op het werk, was ik toch verbaasd.
Uit deze studie blijkt dat 91% van de Belgen tevreden is over hun jobzekerheid. Maar dat 78% ontevreden is over de loopbaanmogelijkheden die ze er krijgen.

Zou dit betekenen dat mensen het zekere voor het onzekere kiezen? En liever in een vaste job blijven zitten omdat ze zich dan zekerder voelen over hun inkomen dan het risico te nemen om iets te zoeken waar ze meer uitdaging in hun werk kunnen vinden?
Wat veel mensen op een stoel houdt waar ze misschien niet het beste uit zichzelf kunnen halen?
En welke impact heeft dat dan op onze rigide arbeidsmarkt?

Terug aan het stuur van je eigen loopbaan
Het doet bij mij veel vragen rijzen waar ik geen antwoord op heb. Er zijn vast wetenschappers die er onderzoek naar doen om hierop een antwoord te krijgen.

Maar het doet me wel besluiten dat werknemerstevredenheid een gedeelde verantwoordelijkheid is.
Ja, organisaties moeten hun werknemers kansen geven zodat hun medewerkers hun talenten kunnen inzetten, een job kunnen doen die past bij hun mogelijkheden en als er ambitie is om door te groeien dit proces mee ondersteunen.

Anderzijds heeft de medewerker ook de verantwoordelijkheid om te onderzoeken wat zijn/haar talenten en energiebronnen zijn, wat het verlangen is op gebied van werk, in welke context ze het beste tot haar recht komt en in welke mate de huidige werkgever hierop een passend antwoord kan bieden.
Terug aan het stuur van je eigen loopbaan dus! En een coachingstraject kan je daarbij helpen.

En ik hoor je al denken …. het leven is nu eenmaal geen sprookje en soms moet je dingen tegen je goesting doen. Daar ben ik het volledig mee eens.
Maar waar ligt daarin voor jou de grens?

Wanneer ervaar jij arbeidsvreugde?
Wanneer heb jij het gevoel dat je met hart en ziel kan werken?
En … zou jij bereid zijn om je inkomstenzekerheid in te ruilen voor een nieuwe job waar je mogelijks meer tot je recht komt?

( * De 7 bronnen van arbeidsvreugde van Kees Kouwenhoven : fysiek welbevinden – collegialiteit – waardering en vertrouwen – goede prestaties – groei – werken met hart en ziel – zingeving)